benim ailem akrabalarım var ama dersane okul gibi yerlerde arkadaşlık kuramıyorum.bir de yalnızsın diyerek üstüme geldiler.bunların yanında sevgili teklifi de almadım.zaten sadece akrabam beğeniyor güzelsin diyor.ailem bana üniversitede olacak diyor.ama ben bunu boş bir hayal olarak görüyorum.insanlar daha olgunlaşcaklar diyorlar.evrim mi geçircekler sanki.biliyorum yine yalnız kalacağım.bu yüzden üniversiteye gitmek,insan içine girmek istemiyorum.çünkü çocukluktan beri durum aynı.ne olacak yani üniversiteye gidince uzaydan varlıklar gelip beni yalnızlıktan mı kurtaracaklar?ben inanmıyorum.ama öyle olacağı için şimdiden acı çekiyorum.dersaneyi de bıraktım.lisede okulda rapor alıyordum psikiyatrdan.okula gitmiyordum.psikolojim de bozuldu.yani bu kadar mı zor benimle arkadaş olmak?bu kadar mı zor sevecenliği görmek?sırtlarında taş taşıcaklar sanik?lisede uyuyordum.benim nabzımı yoklamışlar acaba intihar mı etti mi diye?bu nedir ya?ölmemi bekler gibi?bu kadar mı sevmezler?yemin ediyorum hiçbirine zarar vermedim.ama sonuç?dışladılar.bu çok acı bir durum.bende sinir ve tahmmülsüzlük yaratıyor.kalbim kırıldı ama onların umurlarında olmadı.şimdi ben ünivde arkadaşım olacağına mı inanayım?bence asla insanlar değişmezler.tamam biliyorum popüler değilim.insanların arasına giremiyorum.ama değer miydi bu kadar üzmelerine?biliyorum o zaman da üzüp yalnız bırakacaklar.intihar da edemiyorum.aileme kıyamıyorum çünkü.artık dine inancım da kalmadı.cennet cehennem vs.Allah olsa eminim acımı görür yardım ederdi.
ayrıca 15.000 ile girdiğim liseden 200.000 ile çıktım.1 senede 95.000 e çektim.zekiyim ama çalışamıyorum.doktor sen canından bezmişsin ne dersi dedi.
ayrıca 15.000 ile girdiğim liseden 200.000 ile çıktım.1 senede 95.000 e çektim.zekiyim ama çalışamıyorum.doktor sen canından bezmişsin ne dersi dedi.
