Arkadaşlar ben öncedende konu açmıştım bu sorunumla ilgili.yakında 3 yılı dolduracağımız bir ilişkim var.sevgilim yeni askere gitti.2 yıllık okuyodu ama yürütemedi bıraktı lise mezunu.ben ise ünversitede okuyorum.2.sınıfa geçtim.annem ilişkimizi biliyor ve buna karşı çıkıyor.çok kavga ediyoruz.ama ben herşeye rağmen pes etmemeye çalışıyorum.fakat insanların bu etiket düşkünlüğünü okumuşlara karşı farklı bakışları beni deli ediyor.filancanın kızı öğretmenmiş mühendis biriyle evlenmiş denince herkes imrenerek bakıyorr.ama kız üni. bitirmiş oğlan lise mezunuymuş dendiğinde vah vah yazık etmiş kendine onların sonu iyi olmaz deniyor.buna bi kaç kez şahit oldum.en vahimide bunu anneminde yapması.bunları konuşan insanlar yarın öbür gün benim arkamdanda konuşcaklar aynı şekilde.ve bunu düşünmek beni çok üzüyor ve düşündürüyor.ailemden destek görsem yine bu kadar sorun etmem.ama annemde kızdığım insanlar gibi davranıyor.bana bir akıl verin.ne yapmalıyım? nasıl düşünmeliyim ?
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
İnsanlar neden bu kadar çok konuşur?
- Konu Sahibi suzans
- Başlangıç Tarihi
Evet lise mezunlarini filan asagilamak tabikide dogru bisey degil
ama atalarimiz: Davul bile dengi dengine demis !
Ben hem atasözlerinin yabana atilmamasi gerektigini düsünüyorum,
hemde anneler 99 % Dogru söyler
Benim annem ne derse cikiyor,
Anne Baba sözü dinlenmesi gerekiyor diye düsünüyorum
Allah yardimcin olsun, hayirlisini versin insallah
ama atalarimiz: Davul bile dengi dengine demis !
Ben hem atasözlerinin yabana atilmamasi gerektigini düsünüyorum,
hemde anneler 99 % Dogru söyler
Benim annem ne derse cikiyor,
Anne Baba sözü dinlenmesi gerekiyor diye düsünüyorum
Allah yardimcin olsun, hayirlisini versin insallah
Geçen hafta sonu ailemin en yakın dostlarından biri kızını evlendirdi.Şöyle anlatayım 3 kızları var ve 3 ü de doktor, üstlerine titrediler çocuklarının daima ve kendi alanlarında genç yaşlarına rağmen çok tanınan kimseler.Büyük kızı bir cerrahla, küçük kızı da bir doktorla evlendi.Gel gelelim ki en küçük kız lise mezunu bir adamla evlendi.Tabiki kızın ailesi en başta hiç istemedi , yakıştıramadı belki hor gördü bilemiyorum ama evlenmelerine müsade ettiklerine göre iyi bir insan ve kızını mutlu edebileceğine inanmış diyebilirim.
Dün karşılaştık başka bir düğünde ve bana tavsiyesi her ne kadar kendi mutlu olmasa da kızım, seni karakter olan hakeden ve değerinin farkında olan bir adam seç kendine.Gerisi mühim değil dedi.Buradan da anlaşılıyor ki önyargılar sadece tanıyana kadar.Siz içinizi ferah tutun, her aile çocuğunun tahtını yapar ama bahtını yapamaz bunu kabul edecek ve mutlu olduğunuzu görünce yolunuzdan çekileceklerdir.
Dün karşılaştık başka bir düğünde ve bana tavsiyesi her ne kadar kendi mutlu olmasa da kızım, seni karakter olan hakeden ve değerinin farkında olan bir adam seç kendine.Gerisi mühim değil dedi.Buradan da anlaşılıyor ki önyargılar sadece tanıyana kadar.Siz içinizi ferah tutun, her aile çocuğunun tahtını yapar ama bahtını yapamaz bunu kabul edecek ve mutlu olduğunuzu görünce yolunuzdan çekileceklerdir.
Bu devirde kız evlat kolay yetişmiyor hele de okutulup birçok fedakarlık yapılıyorsa.
Sanırım o da yakıştıramadı kızına,hep bir poliklinik açma hayalleri vardı hepsi doktor olacak diye.Sanırım bu damat lise mezunu olunca tüm plan bozuldu bilemedim. Daha iyisini istedi belki deama kim istemez ki müdür olsa sahibi olsun istenir sahibi olsa yok yurt dışı masterlısı:)))Anneleri memnun etmek mümkün değil ki:)))
Senin en önemli yapman gereken şey eğer erkek arkadaşın da yanaşırsa bu teklife en azından annenle tanıştırabilirsin.Biraz önyargıları kırılır sanıyorum.
Sanırım o da yakıştıramadı kızına,hep bir poliklinik açma hayalleri vardı hepsi doktor olacak diye.Sanırım bu damat lise mezunu olunca tüm plan bozuldu bilemedim. Daha iyisini istedi belki deama kim istemez ki müdür olsa sahibi olsun istenir sahibi olsa yok yurt dışı masterlısı:)))Anneleri memnun etmek mümkün değil ki:)))
Senin en önemli yapman gereken şey eğer erkek arkadaşın da yanaşırsa bu teklife en azından annenle tanıştırabilirsin.Biraz önyargıları kırılır sanıyorum.
Eğitim farkı denilen şey öncelikle insanların kendinilerini geliştirmeleri arasında ki farktır.
Okullarda verilen eğitimlerin dışında bir eğitimdir.Okulda mesleki bilgilerin yanında normal hayatında edine bileceğin bilgiler verilir
ki bu bilgiler kişinin hobileri ve merakları ile şekillenir.
Bir de statü farkı denilen şey var bu da eğitimle paralel orantılı bir şey değildir benim açımdan.
Kişilerin anlaşmaları için illa eğitim düzeyi ortaya koyulmamalı.
İlk okul mezunu gelişime açık,kendini yetiştirmiş bir insan,
televizyon haberlerine kadar çıkan üniversite öğrencisi olup yaşadığı ülkenin cumhurbaşkanını bilmeyen gençlikten daha fazla bilgi birikimine sahiptir.
İnsanlar her zaman konuşur ve bunu değiştiremezsin
ama sen kendinle sık sık konuştuğun sürece onları daha az duyarsın.
Mantığının ve kalbinin mutlaka bir ortak noktası vardır
ve bu noktayı bulduğunda çevren seni dinlesin sen onları değil...
Okullarda verilen eğitimlerin dışında bir eğitimdir.Okulda mesleki bilgilerin yanında normal hayatında edine bileceğin bilgiler verilir
ki bu bilgiler kişinin hobileri ve merakları ile şekillenir.
Bir de statü farkı denilen şey var bu da eğitimle paralel orantılı bir şey değildir benim açımdan.
Kişilerin anlaşmaları için illa eğitim düzeyi ortaya koyulmamalı.
İlk okul mezunu gelişime açık,kendini yetiştirmiş bir insan,
televizyon haberlerine kadar çıkan üniversite öğrencisi olup yaşadığı ülkenin cumhurbaşkanını bilmeyen gençlikten daha fazla bilgi birikimine sahiptir.
İnsanlar her zaman konuşur ve bunu değiştiremezsin
ama sen kendinle sık sık konuştuğun sürece onları daha az duyarsın.
Mantığının ve kalbinin mutlaka bir ortak noktası vardır
ve bu noktayı bulduğunda çevren seni dinlesin sen onları değil...
Yine kendimden örnek veriyor olacağım ama benim de bir ilişkim vardı 6 yıldır.Ve kimse onu bana yakıştıramadı:)Ne acı...
O yüzden çok iyi anlıyorum seni.Benimki kültür, görünüş, yaşam biçimi konusundaydı.Eğitim hariç her şey diyebiliriz:)
Ama ben kimseye kulak asmadım, tıkadım kulaklarımı, yeri geldi ödün verdim ona ayak uydurdum yeri geldi bunu ondan istedim benim limitim bu kadar dedim ve dayanma gücünü onda buldum diyebilirim.
Tahmin edebiliyorum eve geldiğinde ya da onun yanından döndüğünde ev içerisindeki tartışma laf söz çarpmaları.Benim arkadaşlarım dahil yaparlardı konu komşu çevreyi geçtim bunu en ağırına kadar.En son herkese rest çektim, eğer beni seviyorsanız ona saygı duymak zorundasınız ha böyle konuşacaksınız ben yokum hayatınızda dedim.Annem ve ablama da bunu söyledim.Sevmeyebilirsiniz, yakıştırmayabilirsiniz, ben yakıştırdım ve sevdim.Böyle davranırsanız beni kaybedersiniz dedim ve çizgimi çektim.Bu biraz sert ama sen de buna benzer bir şey yapabilirsin, en azından belki tartışma çıkmaz artık.
insanlar laf söyleteni görünce söyleyebiliyorlar herkes gücünün yettiğine
senin de yapman gereken belli hiç esirgemeyeceksin lafını gerekirse görüşmeyeceksin o insanla eğerki sen sevgilinden eminsen gerisi teferruat
ama anne ayrı bak ona bişey diyemem tanıştı mı ? tanışıp hala istemiyorsa vardır bir bildiği ve anneler evet her zaman haklıdır aa ama tanışmadıysa ve sende sevgiline güveniyorsan annende ikna olacaktır.
senin de yapman gereken belli hiç esirgemeyeceksin lafını gerekirse görüşmeyeceksin o insanla eğerki sen sevgilinden eminsen gerisi teferruat
ama anne ayrı bak ona bişey diyemem tanıştı mı ? tanışıp hala istemiyorsa vardır bir bildiği ve anneler evet her zaman haklıdır aa ama tanışmadıysa ve sende sevgiline güveniyorsan annende ikna olacaktır.
- 29 Kasım 2007
- 8.325
- 36
- 163
Canım asker topiğinden hatırlıyorum sanki, sevgilin askerdi sanırsam?
Sana söylemek ve anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki... Hepsini buradan nasıl anlatayım...
Ben dört yıllık evliyim, 8 yıl önce başlayan ilişkimi ailem onaylamadı, çünkü ben öğretmen olacaktım ama sevdiğim insan lise mezunu bile değildi, orta okul mezunuydu, ailevi sorunlardan kaynaklı okuyamamıştı, ama o kadar kendini geliştirmiş ve beni mutlu eden bir insandı ki, zaten evlilik karşıtı bir insandım ben aklıma yatmasa beyin olarak uyuşmasam nasıl evlenmeyi kabul edeyim değil mi? Ama işte insanlar bunu anlayamıyor...
Neyse uzatmayayım, o kadar çok olay oldu ki anlatsam roman olur, aileler işin içine girince arap saçına döndü her şey, bir de o yetmezmiş gibi evleneceğim kişinin anne babası ayrıydı, mezhep farklıydı her şey problemdi yanii...
Sadede geleyim: İlk önce sonuca ulaşana kadar sıkıntı çekeceğini kabullen ve öyle bu yola gir... Hem sevdiğin hem de sen buna hazırlıklı olmalısınız... Ailen onu tanıyana kadar zaman vermelisin ilişkinize... Emin ol onlar tanıdıktan ve sevgilini sevip benimsedikten sonra diğer insanların ne dediğini de umursamayacaklar
Benim sevdiğimi babam çok reddetti, yok askerliği yapsın yok liseden mezun olsun üniversiteyi bitirsin öyle evlenebilirsiniz dedi. Ama onu tanıdıkça güvendiler, çalışkan biri olduğunu ve iyi bir aile babası olacağına inandılar... Ve zafer bizimdi, eşim liseden bile mezun olmadan, askere de gitmeden evlendik biz, hem de ailelerimizin rızasıyla... Her şey yoluna girdi... Şimdi eşim babamın oğlu gibi öyle ki çok seviyor hem annem hem babam hem abim hem kuzenler, ailede sevmeyen kalmadı eşimi...
Eşim, ailesinin okutmadığı liseyi benim sayemde bitirdi üniversite sınavlarına girdi, aldığı puana göre üniye yazılacaktı ama aksi bir durum çıktı, bakaya kaldı ve apar topar askere gitti, hem de üniye yazılmasına bir ay kala... Olsun, gelince yine yazabilir üniyi, bu hiç de önemli değil... Şimdi asker yolu bekliyorum ve başta ikna olmayan ailem bana sonsuz destek veriyor, kendi babası para yollamazken babam para gönderiyor eşime, bana maddi destek oluyor...
Bunları anlattım çünkü ümitli olman lazım, bir şekilde her şey yoluna giriyor, insanlar tabularını yıkabilirler, kolay olmasa da yıkabilir... Düşünsene, Kurtuluş Savaşı döneminde insanlar kara çarşafla peçeyle takkeyle dolaşırken, Atatürk sayesinde bir senede büyük tabular yıkılıyor... Bu mu olmayacak... Yeter ki isteyin ve yılmayın... Sakın ama sakın aileler yüzünden birbirinize girip, birbirinizi incitmeyin, destek verin...
Sana söylemek ve anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki... Hepsini buradan nasıl anlatayım...
Ben dört yıllık evliyim, 8 yıl önce başlayan ilişkimi ailem onaylamadı, çünkü ben öğretmen olacaktım ama sevdiğim insan lise mezunu bile değildi, orta okul mezunuydu, ailevi sorunlardan kaynaklı okuyamamıştı, ama o kadar kendini geliştirmiş ve beni mutlu eden bir insandı ki, zaten evlilik karşıtı bir insandım ben aklıma yatmasa beyin olarak uyuşmasam nasıl evlenmeyi kabul edeyim değil mi? Ama işte insanlar bunu anlayamıyor...
Neyse uzatmayayım, o kadar çok olay oldu ki anlatsam roman olur, aileler işin içine girince arap saçına döndü her şey, bir de o yetmezmiş gibi evleneceğim kişinin anne babası ayrıydı, mezhep farklıydı her şey problemdi yanii...
Sadede geleyim: İlk önce sonuca ulaşana kadar sıkıntı çekeceğini kabullen ve öyle bu yola gir... Hem sevdiğin hem de sen buna hazırlıklı olmalısınız... Ailen onu tanıyana kadar zaman vermelisin ilişkinize... Emin ol onlar tanıdıktan ve sevgilini sevip benimsedikten sonra diğer insanların ne dediğini de umursamayacaklar
Benim sevdiğimi babam çok reddetti, yok askerliği yapsın yok liseden mezun olsun üniversiteyi bitirsin öyle evlenebilirsiniz dedi. Ama onu tanıdıkça güvendiler, çalışkan biri olduğunu ve iyi bir aile babası olacağına inandılar... Ve zafer bizimdi, eşim liseden bile mezun olmadan, askere de gitmeden evlendik biz, hem de ailelerimizin rızasıyla... Her şey yoluna girdi... Şimdi eşim babamın oğlu gibi öyle ki çok seviyor hem annem hem babam hem abim hem kuzenler, ailede sevmeyen kalmadı eşimi...
Eşim, ailesinin okutmadığı liseyi benim sayemde bitirdi üniversite sınavlarına girdi, aldığı puana göre üniye yazılacaktı ama aksi bir durum çıktı, bakaya kaldı ve apar topar askere gitti, hem de üniye yazılmasına bir ay kala... Olsun, gelince yine yazabilir üniyi, bu hiç de önemli değil... Şimdi asker yolu bekliyorum ve başta ikna olmayan ailem bana sonsuz destek veriyor, kendi babası para yollamazken babam para gönderiyor eşime, bana maddi destek oluyor...
Bunları anlattım çünkü ümitli olman lazım, bir şekilde her şey yoluna giriyor, insanlar tabularını yıkabilirler, kolay olmasa da yıkabilir... Düşünsene, Kurtuluş Savaşı döneminde insanlar kara çarşafla peçeyle takkeyle dolaşırken, Atatürk sayesinde bir senede büyük tabular yıkılıyor... Bu mu olmayacak... Yeter ki isteyin ve yılmayın... Sakın ama sakın aileler yüzünden birbirinize girip, birbirinizi incitmeyin, destek verin...
Son düzenleme:
Tabi ki eğittim çok önemli ama,siz mutluysanız anlaşıyorsanız bunu sorun etmemeliler
sevgilin kendini geliştirebilir güzel bi meslek sahibi olabilir yeter ki istesin çabalasın,annenle de tanıştırırsın tanıdıkça sever belki çabasını gördükçe kabul eder.
ne insanlar var okuyup biryerlere gelmişler ama o kadar cahil o kadar görgüsüzler ki..
bilgili,görgülü,doğru düzgün adam olsunda lise mezunu olsun..
sen sevdiğin insanla mutlu olacağına inanıyorsan gerisi boş bence
sevgilin kendini geliştirebilir güzel bi meslek sahibi olabilir yeter ki istesin çabalasın,annenle de tanıştırırsın tanıdıkça sever belki çabasını gördükçe kabul eder.
ne insanlar var okuyup biryerlere gelmişler ama o kadar cahil o kadar görgüsüzler ki..
bilgili,görgülü,doğru düzgün adam olsunda lise mezunu olsun..
sen sevdiğin insanla mutlu olacağına inanıyorsan gerisi boş bence
- 3 Aralık 2011
- 8.779
- 3.069
- 248
benim ablam ilkokul mezunu eniştem üniversite mezunu. ablam şimdi dışardan bitirme sınavlarına giriyor ve liseyi bitirecek nasipse.
ben üniversite mezunuyum eşim lise mezunu. Ama benden çok daha fazla bilgili ve zeki
bu ayrım malesef herkes de yapılıyor ama önemli olan senin o ayrımı yapanlara karşı durabilmen. Mutlu olamayacağın biriyle sırf mesleği ve kariyeri için evlenmekten daha önemli şeylerin, aradaki sevgi ve saygının olması gerektiğini ne yazıkki aileler farkedemiyor. aslında onlarada kızmamak lazım onlarda evlatlarının geleceğini düşünmek zorundalar.
ben üniversite mezunuyum eşim lise mezunu. Ama benden çok daha fazla bilgili ve zeki
bu ayrım malesef herkes de yapılıyor ama önemli olan senin o ayrımı yapanlara karşı durabilmen. Mutlu olamayacağın biriyle sırf mesleği ve kariyeri için evlenmekten daha önemli şeylerin, aradaki sevgi ve saygının olması gerektiğini ne yazıkki aileler farkedemiyor. aslında onlarada kızmamak lazım onlarda evlatlarının geleceğini düşünmek zorundalar.
- 24 Haziran 2011
- 7.844
- 16
- 108
Benim evliligimi de ailem onaylamadi. Simdi iki erkek annesiyim, her sey yoluna girdi, esim kendi ailesinden cok benim ailemle ilgileniyor.. Ama ben esimle o ruyalarimin evliligini yapamadim. Disardan, arkadas olarak insan olarak iyi ama es olarak degilmis. Neyse, ikimiz de universite mezunuyuz. Simdi kucuk te olsalar iki ogul annesi olarak diyorum ki, anneler hissediyorlar, her zaman olmasa da cogu zaman. Cunku evlatlari icin en iyisini istiyorlar. Kendim cektigim icin ogullarim ceksin istemiyorum, onlar bir gun evlenmek istediklerinde sectikleri kizlari begenmezsem fikrimi soyleyecegim ama hic mudahale etmeyecegim. Istedikleriyle evlensinler. Cunku mutsuz da olsalar kendi secimleriyle mutsuz olsunlar. Ben yanilirsam mutlu olurlarsa da onlar icin ben onlardan daha mutlu olurum. Yine de daha kucucuk ogullarimin geleceklerini hayal ettigimde hep iyi egitim almis, iyi karakterli kisilikli kizlar diliyorum Allahtan.
Insanlar konussun birakin.
Dinlemeyin. Annenizin tutumu zamanla degisebilir.
En yakinimdan teyzemin kizini ornek verebilirim.
Teyzemin kizi universite bitirmis guzel bir isi vardi, evlenmek istedigi kiside lise mezunuydu. Once herkes karsi cikti. Ama kuzenim bunu hic problem etmiyodu. Aile buyuklerimizden akli basinda birisi aldi ikisini karsisina konustu. Siz birbirinizi kucuk/buyuk gormediginiz surece, birbirinizi rencide edecek davranislarda bulunmadiginiz surece hic kimsenin dediklerine bakmayin dedi. Onlarda oyle yaptilar. 4 yildir evliler, masallah diyelim ve cokta mutlular. O konuyu hic sorun bile etmiyolar. Karsi cikanlarda yanildiklarini fark ettiler simdi yere goge sigdiramiyolar.
Sanki her universite okumus adam ADAM oluyorda...
Hic aklinizi bulandirmayin. Sizin icin sorun degilse, hickimsenin dedigine aldiris etmeyin.. Mutluluklar dilerim..
Dinlemeyin. Annenizin tutumu zamanla degisebilir.
En yakinimdan teyzemin kizini ornek verebilirim.
Teyzemin kizi universite bitirmis guzel bir isi vardi, evlenmek istedigi kiside lise mezunuydu. Once herkes karsi cikti. Ama kuzenim bunu hic problem etmiyodu. Aile buyuklerimizden akli basinda birisi aldi ikisini karsisina konustu. Siz birbirinizi kucuk/buyuk gormediginiz surece, birbirinizi rencide edecek davranislarda bulunmadiginiz surece hic kimsenin dediklerine bakmayin dedi. Onlarda oyle yaptilar. 4 yildir evliler, masallah diyelim ve cokta mutlular. O konuyu hic sorun bile etmiyolar. Karsi cikanlarda yanildiklarini fark ettiler simdi yere goge sigdiramiyolar.
Sanki her universite okumus adam ADAM oluyorda...
Hic aklinizi bulandirmayin. Sizin icin sorun degilse, hickimsenin dedigine aldiris etmeyin.. Mutluluklar dilerim..