Canım asker topiğinden hatırlıyorum sanki, sevgilin askerdi sanırsam?
Sana söylemek ve anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki... Hepsini buradan nasıl anlatayım...
Ben dört yıllık evliyim, 8 yıl önce başlayan ilişkimi ailem onaylamadı, çünkü ben öğretmen olacaktım ama sevdiğim insan lise mezunu bile değildi, orta okul mezunuydu, ailevi sorunlardan kaynaklı okuyamamıştı, ama o kadar kendini geliştirmiş ve beni mutlu eden bir insandı ki, zaten evlilik karşıtı bir insandım ben aklıma yatmasa beyin olarak uyuşmasam nasıl evlenmeyi kabul edeyim değil mi? Ama işte insanlar bunu anlayamıyor...
Neyse uzatmayayım, o kadar çok olay oldu ki anlatsam roman olur, aileler işin içine girince arap saçına döndü her şey, bir de o yetmezmiş gibi evleneceğim kişinin anne babası ayrıydı, mezhep farklıydı her şey problemdi yanii...
Sadede geleyim: İlk önce sonuca ulaşana kadar sıkıntı çekeceğini kabullen ve öyle bu yola gir... Hem sevdiğin hem de sen buna hazırlıklı olmalısınız... Ailen onu tanıyana kadar zaman vermelisin ilişkinize... Emin ol onlar tanıdıktan ve sevgilini sevip benimsedikten sonra diğer insanların ne dediğini de umursamayacaklar
Benim sevdiğimi babam çok reddetti, yok askerliği yapsın yok liseden mezun olsun üniversiteyi bitirsin öyle evlenebilirsiniz dedi. Ama onu tanıdıkça güvendiler, çalışkan biri olduğunu ve iyi bir aile babası olacağına inandılar... Ve zafer bizimdi, eşim liseden bile mezun olmadan, askere de gitmeden evlendik biz, hem de ailelerimizin rızasıyla... Her şey yoluna girdi... Şimdi eşim babamın oğlu gibi öyle ki çok seviyor hem annem hem babam hem abim hem kuzenler, ailede sevmeyen kalmadı eşimi...
Eşim, ailesinin okutmadığı liseyi benim sayemde bitirdi üniversite sınavlarına girdi, aldığı puana göre üniye yazılacaktı ama aksi bir durum çıktı, bakaya kaldı ve apar topar askere gitti, hem de üniye yazılmasına bir ay kala... Olsun, gelince yine yazabilir üniyi, bu hiç de önemli değil... Şimdi asker yolu bekliyorum ve başta ikna olmayan ailem bana sonsuz destek veriyor, kendi babası para yollamazken babam para gönderiyor eşime, bana maddi destek oluyor...
Bunları anlattım çünkü ümitli olman lazım, bir şekilde her şey yoluna giriyor, insanlar tabularını yıkabilirler, kolay olmasa da yıkabilir... Düşünsene, Kurtuluş Savaşı döneminde insanlar kara çarşafla peçeyle takkeyle dolaşırken, Atatürk sayesinde bir senede büyük tabular yıkılıyor... Bu mu olmayacak... Yeter ki isteyin ve yılmayın... Sakın ama sakın aileler yüzünden birbirinize girip, birbirinizi incitmeyin, destek verin...
Evt cnm askerde. Ben de seni görüyorum o topikte.Benim erkek arkadaşımı kimse tanımıyor sonuçta herkes önyargılı bakıyor.özellikle annem.ama ben ona güveniyorum.Ve herşeyin daha iyi olacağına inanıyorum.Sonuçte hiç birşey kolay elde edilmez.İnandığın şey için savvaşmak lazım.Sizde bir ömür boyu mutlu olun inş.
elbette işi aşı da olsun bu zamanda malum geçimde önemli.