Eminim çoğunuzun başına geliyordur ama ben bıktım artık insanlara zerre iyiliğim dokunmasın istiyorum ama beceremiyorum. Arkadaşlarımın olsun sevgilimin olsun yardıma ihtiyacı olduğunda her şekilde dinleyip yardım etmeye çalışıyorum hatta bazen gereksiz yakınmaları bile sıkılmadan dinlerim, fikir vermeye çalışırım ama bu tarz durumları ben yaşayınca çevremdeki herkes bir anda yok oluyor ya da yardım eder gibi görünüp aslında etmiyor. Arkadaşlarımın bu tutumlarına alıştım artık kimseyle samimi bir arkadaşlık ilişkim yok zaten bir başımayım doğru düzgün normal insanlar gibi arkadaşlarla buluşup ne bir yere giderim ne gezerim (zaten okuma odaklı bir insanım) hadi arkadaşları geçtim ama sevgilinin bencilliği hiç çekilmiyor bugün onu anladım. Eski konumu okuyanlar bilir belki zaten son sürat problemli bir ilişkiyi yürütmeye çalışıyorum ve bulunduğumuz şehirden taşınacağız (onun için bir konu açmıştım) Ankara'ya taşınacağız kısa bir süre içinde ev bulmamız gerekiyor bir de bayram üstü, e şehirden şehire taşınmak da kolay değil bir ton para borç harç ben tüm bunlarla uğraşırken keyifsizlikle boğuşurken bir de sevgili tribi çekiyorum konu başkaları olunca iki eli kanda olsa bırakıp gidip yardım eden adam konu ben olunca doğru düzgün ev arayışımızla ilgilenmiyor bile ki Ankara'da yaşıyor zaten! Keyifsizim o yüzden pek konuşamıyorum dememe rağmen her dakika mı keyifsizsin sanki diye bir de tepki gösteriyor. Şeytan diyor arkadaşları da geç, sevgiliyi de geç zaten en zor zamanlarında tek başınasın iyi zamanlarında da tek kal olsun varsın.
"Başıma ne geliyorsa iyi niyetimden." cümlesinden ve bu cümleyi sürekli kullanan insanlara gıcık olsam da gerçekten bunu yaşıyorum bıktım artık.
"Başıma ne geliyorsa iyi niyetimden." cümlesinden ve bu cümleyi sürekli kullanan insanlara gıcık olsam da gerçekten bunu yaşıyorum bıktım artık.