Iradesizlik...

zynpov .!.:

Merhaba kızlar Benim sizlerle paylaşmak istediğim bir sorunum var belki yardımınız dokunur.
Öncelikle en temel sorunum iradesizlik, kararlarımı sürdürememe. Bu gerçekten hayat boyu her anlamda başıma bela oldu.
Malum eVdeyiz, Ramazan da geldi. Soyle bir sıkintım var ki iftardan sahura deli dehset yiyorum. Abartisiz iftar ve sahurda bir pide bitmis oluyor. Az önce yarim pide onun üstüne cips onun üstüne 10 tane tatlı yedim. Yani hala daha diyebilirim. 1.60 boy 70 kilo.. herhalde 80 le bitiririm bu karantinayi ve bogazima dur diyemiyorum.diyet yapayim desem yumurta corba yesillik bunlarin hicbirini tuketemiyorum midem bulaniyor. Anlayacaginiz yememe dur diyemiyorum, irade gosteremiyorum.

Sonra dedim kpss çalışayım 80 puan aldım atanmak için 85 lazım. Ama gelin görün ki çalışmak bir işkence. Oysaki boşum yani çalışabilirim. Ama kendime inancım yok nasılsa yapamam diyorum. Bir hevesle başladım yine sonu gelmedi.

Hicbir kararımin arkasında duramıyorum. Diyet dediğim şey acıkana kadar. Ders çalışsam iki günde bikiyorum. ama böyle de olmaz. Napabilirim, nasıl kendime hakim olurum. Benim gibi olup kararlı iradeli olabilen var mı acaba nasıl başardınız yani?

Genişletmek için tıkla...

Ben ekmeği, hamur işlerini ve şekeri kestim şekerli ürünleri regl zamanında tüketiyorum onun dışında sorun olmuyor ekmek yememeye alıştığım için garip gelmiyor ilk başlarda acıkıyordum ama alıştım salata tüketiyorum meyve yiyorum organik olmayan süt peynir yoğurt tüketiyorum çünkü içlerinde şeker var inanırmısın 3 haftada 10 kilo verdim 50 oldum yani zayiflamak istiyorsan ekmeği bırak ekmeksiz doyarsin inan ekmek sisirmekten başka bir şey yapmıyor.

Sınavla alakalı da mutlu olsaydın çalışmak çalışırsın şu aralar karantinada bende çalışamıyorum sınava

Yemek yemek bir aliskanlik ,alışkanlığı kirmakta başta acı cekmekten geçer ,yani ilk anlar zorlanacaksınız.Kolay olmuyor ama sonradan canı bile istemiyor insanın.Ben güne planlı başlamanızı tavsiye ederim .rastgele değil de şu saatlerde şu kadar calisacagim ya da çikolata cips kesinlikle yok gibi.Bir de bir saat tempolu yürüyüş yapabilirsiniz.Hem egzersiz olur ,hem hareket edince daha az yiyip daha çok su içersiniz.
Benim de böyle kilo veremiyorum değil de ,can boğazdan gelir diyip herşeyi yiyen ve hicbirsey yapmadan herşeyi isteyen insanlara karşı tahhammulum azaldı.Hep vermeden almaya çalışan insanlar...ama olmayınca bahaneler siraliyorlar ...onlardan olmayın lütfen
Bir de böyle giderse neler yaşayacağınızı hayal ederek motive olabilirsiniz,mesela 90 kg ve seneye tekrar kpss çalışıyor olmak gibi.

LilYumiyum .!.:

Her gece büyük boy cipslerden 3 4 paket yerdim 3 ay öncesine kadar
Aynaya bakıp, bu ne hal kızım daha nerene yiyeceksin artık cips falan yok diyip akşamına markete koşuyordum.
Tabi yemekler de cabası. Gece yemek yemeyi de çok severdim. İşsiz de olduğum için sabaha kadar yiyip akşama kadar uyuyordum. Bu süreçte tartılmamıştım tabi en fazla 3 4 kilo almışımdır diye avuttum kendimi. Sonra bir gün tartılayım dedim tartıda 79.9 yazdı aynı anda da arka fonda dırırı dırırı fon müziği çalmaya başladı, gözlerim doldu.
Demek ki dedim buraya kadar. Sıkı bir diyete girmedim, kendimi tanıyorum çünkü bir yere kadar gidiyor sonra daha fazla alıyorum. Önce uykumu düzene soktum. Sabah kalkıp normal insanlar gibi kahvaltı yapmaya falan başladım. Akşam yemekten sonra yemedim. Çok acıkırsam eğer meyve ve suyla geçiştirdim. Sonuç olarak 10 kiloya yakın verdim bu süreçte. Benim kadar iradesiz yoktur sanırım yemek konusunda ama bence istemek lazım benim zaten iradem yok deyip yemeye devam etmek olmaz. Bir anda olmasa bile yavaş yavaş yoluna koyabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Ben de tam bunu düşünüyorum. Yani illa o diyet yemeklerden yemek zorunda mıyım. Ne bilim bir ekmek değil çeyrek yesem abur cuburu kessem makarna pilavı daha az yesem. Yani bunlar bile fark eder mi diyorum. Yoksa illa yeme düzenim değişmek zorunda mi

Yediğiniz abur cuburları eve almayarak başlayabilirsiniz. İnsanın elinin altında olunca insan illaki yiyor.

zynpov .!.:

ablam ergenlik dönemimde kilomla çok alay etti. bir sırtın var erkek gibi derdi.. çıkan gıdığıma laf ederdi hatta bir keresinde gıdık makinesi hediye almıştı.. ders konusuna gelince ben hep başarılıydım dereceyle üniv kazandım dereceyle mezun oldum ailem derslerim konusunda bir şey demedi. bakarsanız çok çalışkan değildim son sene çalışmıştım ama bölümümü çok istemiştim ve başardıkça hırslandım derece yapmaya çalıştım çünkü dershanedeki öğretmenlerim çok destekliyordu beni. o zamanlarki hırstan eser yok şimdiii

Genişletmek için tıkla...

o zaman cok yeme sorunsalı bu dönemlere dayanıyodur, ben de gittikçe eriyorum mesela iyice bana söylenildiği gbi oldum. Üstünüze yapısan ne varsa tam tersi olumlamalar yapın gün icinde. tamamen semasal psikolojik temelli cünkü o besinin fazlasına ihtiyacınız yok ben iradesiz ve zayıf karakterli oldugunuzu asla düsünmüyorum

zynpov .!.:

Ben de tam bunu düşünüyorum. Yani illa o diyet yemeklerden yemek zorunda mıyım. Ne bilim bir ekmek değil çeyrek yesem abur cuburu kessem makarna pilavı daha az yesem. Yani bunlar bile fark eder mi diyorum. Yoksa illa yeme düzenim değişmek zorunda mi

Genişletmek için tıkla...

Önemli olan bunları değiştirmek aslında. Akşam yemeğinde pilav, makarna varsa ekmek yemiyorum. Komple onları çıkarmadım yani hayatımdan zaten çıkaramam da biliyorum :) Çok kısıtlamadım kendimi. Ben anca bu şekilde yapabilirdim öyle yapıyorum. Bir süre sonra alışıyor insan :)

Vallaha bende her seyı yemek ıstıyorum.Canım cips çikolata her sey ıstıyo:)

Birde sınava hazırlanırken muhakkak sürekli inşirah suresi okuyun gerçekten faydasını göreceksiniz yürekten inanıyorum

zynpov .!.:

Merhaba kızlar Benim sizlerle paylaşmak istediğim bir sorunum var belki yardımınız dokunur.
Öncelikle en temel sorunum iradesizlik, kararlarımı sürdürememe. Bu gerçekten hayat boyu her anlamda başıma bela oldu.
Malum eVdeyiz, Ramazan da geldi. Soyle bir sıkintım var ki iftardan sahura deli dehset yiyorum. Abartisiz iftar ve sahurda bir pide bitmis oluyor. Az önce yarim pide onun üstüne cips onun üstüne 10 tane tatlı yedim. Yani hala daha diyebilirim. 1.60 boy 70 kilo.. herhalde 80 le bitiririm bu karantinayi ve bogazima dur diyemiyorum.diyet yapayim desem yumurta corba yesillik bunlarin hicbirini tuketemiyorum midem bulaniyor. Anlayacaginiz yememe dur diyemiyorum, irade gosteremiyorum.

Sonra dedim kpss çalışayım 80 puan aldım atanmak için 85 lazım. Ama gelin görün ki çalışmak bir işkence. Oysaki boşum yani çalışabilirim. Ama kendime inancım yok nasılsa yapamam diyorum. Bir hevesle başladım yine sonu gelmedi.

Hicbir kararımin arkasında duramıyorum. Diyet dediğim şey acıkana kadar. Ders çalışsam iki günde bikiyorum. ama böyle de olmaz. Napabilirim, nasıl kendime hakim olurum. Benim gibi olup kararlı iradeli olabilen var mı acaba nasıl başardınız yani?

Genişletmek için tıkla...

Sizinki daha çok duygusal sorunlarınız varmış gibi geldi. Eğer öyleyse önce onları çözmeniz lazım.
Diyette bir ay diyetin yarısını uygulayıp baya kilo vermiştim. Spor yapmak şart, yok yapamıyorsanız hızlı tempolu yürüyüş yapın, yağ yakan çaylar için.

Birdenbire kendinizi ac birakmayin. Gunde 1 pide 10 tatlidan 1 yumurta 2 salataliga hemen gecilmez. Ya hep ya hic mantigindan kurtulun. Ders calismak da ayni sekilde.
Bugun abur cuburu kesin, 1 hafta sonra tatliyi, 1 hafta sonra ekmegi azaltin falan.
Birden bire asiri ac kalirsaniz kendinizi cezalandirmis gibi hissedersiniz. Kilo bugunden yarina verilen bir sey degil. Birkac aya yaymaniz lazim

Saglik sorunu yoksa bir insanin ben dayanamiyorum 1 pide yiyorum 10 tatli yiyorum nedir Allahaskina? Sanki bizim canimiz yemek istemiyor. Bayilirim tatliya ama en son ne zaman yedim hatirlamiyorum. Yillardir ekmek yemiyorum. Spor yapiyorum. Ben de pizza, patates kizartmasi, tatli istiyorim hatta resmen kendimle savasiyorum.
Oyle yiyip icip ders calismamakla hayat gecmiyor. Ben de kpss ile atandim 97 puan almistim. Ama deliler gibi calistom. Spor yapiyordum ayri bir iste calisiyordum bir de derscalisiyordum. Ya olacak ya olacak hesabi.
Fit hos bir fizik ve atanmis olursun yada cooook yillar o pideleri tatlilari yersin. Karar senin.

oruc psikolojisi, yeme zamaninda bolce yiyeyim diyorsunuz muhtemelen, ama iste o cips evde olmasa yemeyeceksiniz, evde kisi basina bir pide olacak kadar ya ekmek almayin ya da dondurun boylece cozdurmeye usenirsiniz,
kisaca gun icinde aksam yemek icin kendinize saglikli seyler hazirlarsaniz sorun kalmaz.

ders calisma konusunda da hevesiniz oldugunda kendinize bir plan yapin, artik nasil calisiyorsaniz, saatlik olur, unite bazinda olur. Bu gun bu konu bitmis olacak diye hedef koyarsaniz motivasyonunuz dustugunde daha az zorlanirsiniz, en azindan yapacaginiz sey belli, kendinizi odullendirerek de gaza getirebilirsiniz.

Zor gercekten, ben de kilo vermeye calisan biri olarak ozellikle ilk meselede zorlaniyorum.

olive12 .!.:

Gidin mayo giyin. Ön arka yan profil resimlerinizi ve kilonuzu sabah açken çekin. Ve YouTube videosu vs egzersiz için bakın. Uyanır uyanmaz başlarsanız belli devamı gelir. Ama şunu söylemem lazım. Hiç kimse için kolay değil ve hepimiz zorlanıyoruz.

Genişletmek için tıkla...

kız ben yaptım onu. göbeğimi de titrettim hatta fotoğrafa bakınca psikolojim bozuluyo kardiyo falan yapıyorum sonra hemen sanki 15 kilo vermişim gibi tekrar gidip giyip bakıyorum. gece kalkıp yemek yiyorum spor yaptım diye bi de. büyük boy çıktısını alıp buzdolabına asıcam o fotoyu galiba ya da evde bikiniyle dolancm her dk aklımda olsun diye .d

Ben de tam aksinize istediğim konularda fazla iradeli bir insanım, (ha çok da önemsemediğim konuları da çok pis salarım orası ayrı) iradesiz davrandığımda düştüğüm o salmışlık, dibe doğru gidiyormuş hissi ve içine girdiğim kısır döngü benim kabusum. Öyle bir duruma düştüğümde kalkıp bir bardağı şuradan alıp şuraya koymak bile zor geliyor. Yaşam sevincim kalmıyor, enerjim çekiliyor, mutsuz oluyorum. Ve böyle yaşamayı da zaman kaybı olarak görüyorum. Tek bir hayatımız var, onu da değiştirmek tamamen elimizdeyken, hayıflanarak israf etmek niye? Ha bazı şeyler de insanın elinde değildir, onlara bakış açım da; böyle kabullen, başka yöne git. =)) Çünkü değiştiremeyeceğimiz şeylere hayıflanmak da zaman kaybı. (zamana takıntılıyım, evet ) Böyle düşününce, totomu kaldırıp spor yapıyorum, bazen kendimi abur cubura gömesim geliyor, yumuluyorum gidiyor, alışkanlık haline gelmediği sürece sorun yok. İnsan sürekli bir şeyleri kısıtlayarak yaşamamalı bence. Ama ayarı da bilmek gerekiyor. Evden çalışıyorum, iki küçük çocuğum var, bütün gün tepemdeler. Ona göre sabah erken kalkıp, olar uyanmadan çalışıyorum mesela. Bazen çok zor geliyor ama iş bittiğinde oluşan hafiflemişlik ve bir şeyi başarmanın hissi uzun vadede insana hem özgüven, hem mutluluk veriyor bence. Büyük resme bakmak denen şeyi yapın arada. Ders çalışmak sıkıcı ama çalışmazsanız, bu sıkıcı döngüde yaşayıp gideceksiniz., gibi...