İş derdi

Türkiyede iş yerlerinde işi öğretmeme çok büyük bi sorun.. hiçbir şey anlatmayip yılların çalışanı performansi bekliyorlar. Sizin yine iyiymiş ben yeni bı ise girmiştim işi öğreten dört beş dk yalandan bı şeyler gösterdi hiç soru soramiyodum hep telefonla konusuyodu. Bı de muhasebeciyle kavga etti odayı kitlemisler ben soru sormaya gittiğimde duydum kavga seslerini. Ortalık birbirine girdi. Korkumdan odadan çıkamıyodum çünkü bana, o iş vardı bu iş vardı diye birileri bı şeyler soruyodu hiç anlamıyorum iyice kafam karışıyodu bu da tutukluga sebep oluyo. Bı de bana uzaktan talimat veriyodu telefonla şunu yap bunu yap diye öğle tatilinde dışarı çıkıp ağlamıştım ben napicam diye. Sonra da bana işi beceremiyosun diyip çıkarmıştı. Tesadüfen sirket telefonunda benden önceki çalışanın konuşmalarını gördüm onu da çıkartmışlar ve maaşını vermemisler kız istedikçe gecistirmisler.

Kısacası kötü yer kendini belli ediyo. Borcunuz varmış ona bir şey diyemem ama ailenize laf soyleme hakkı vermeyin. Bende sizinle aynı şeyler yaşadığım için sizi çok iyi anlıyorum.
Hayır bende görev tanımım dışında şeyler istiyorlar. Yani verdikleri görevleri beğeniyorlar mesele yok onda, görevim olmadığında sürekli yeni bir şey üretmem gerek ama ne yani, çok saçma. Ve gerçekçi değil.
Aslında diğer bir korkma sebebim ben Ramazan bayramında yurt dışına gideceğim ve babam karşı çıkmıştı, daha erken paranı biriktir diye. Şimdi işsiz kalırsam iyice tepeme biner :(
 
Arkadaşlar günaydın.
Uluslararası bir kuruluşta idari ve mali işler personeli olarak deneme süresindeyim. Şubatta başladım. Genel kurallara uymak konusunda hiçbir sorunum yok, hatta geçenlerde hastaneye gitmek için izin aldığımda beklediklerinden erken geldim ve koordinatörüm bile erken gelmeme şaşırdı. Yani en azından öğleden sonra gelmemi beklediklerini söyledi.
Daha özel kurallarda ise çok sıkıntı yaşıyorum. Çalıştığım yerdeki işleyiş şimdiye kadar çalıştığım yerlerden çok farklı. Yani eski iş yerimde basit bir hata denilebilecek bir şey burada kriz nedeni. Dolayısıyla ben de çok kaygılıyım, bir iş bana verilmeden kendi kendime isteyemiyorum ya da yanlış yapma korkusuyla sormadan yeni şeyler üretemiyorum. Toplantılarda söz alamıyorum. Özellikle üstüme vazife olmayan şeylere bilmeden karışmaktan ve sonra bunun için azarlanmaktan çok korkuyorum.
Dolayısıyla koordinatörüm çok şikayetçi. Yeni bir şey üretmediğimden, hep yapılanla devam ettiğimden dem vuruyor. Ama ben korkuyorum, ya yeni bir şey üretirken aslında yapmamam gereken bir şey yaparsam?
Deneme süremin son 2 haftası kaldı, koordinatörüm de olumsuz gibi bakıyor çünkü sürekli şakalar yapıyor çıkartacağıyla ilgili çünkü biliyor işten kovulma korkusu çektiğimi. Sürekli bu ayın kritik bir ay olduğunu bana gülerek söyleyip duruyor. Ben korkunca da bana gülüyor. Belki gözdağı vermek için yapıyordur belki samimiyetten ama emin olamıyorum. İşten atılmak gibi bir seçeneğim ise yok çünkü borçlarım var, bir de kimsenin benim sorunlu olduğumu düşünmesini istemiyorum.
Sizce kendimi nasıl düzeltebilirim, bu kaygılarımı nasıl yenebilirim, nasıl daha üretken olabilirim?Şimdi ben istersem kitap yazayım koordinatörüm "ben söylediğim için yazdın kadeyif kendin üretmedin." diyecek biliyorum ama sizce hiçbir yolu yok mudur?
Mobbinge maruz kalıyorsun.

Çok açık bence, çıkartacağım vs konuşmaları şaka yollu bile olsa ben bunu çok saçma buluyorum. Daha ne kadar süredir samimi oldunuz da size espri yapıyor. Korkmanın sebebi de oradaki insanların tavırları. Daha önceki işyerlerinden farklıydı, çunku gerçekten baskı olduğu için farklı. Yani hislerin doğru.

Sen de bu deneme süreci benim için de geçerli, sürenin sonunda benim çıkmayacağımı nereden biliyorsunuz de göz kırp bakalım ne diyecek. Biraz kendini savun bence çok sert olmadan, yoksa bu tipler seni ezer. Üzgünüm, ve sana uymuyorsa başka yerlere bakmaya devam et. İşsiz kalmadan iş değişikliği yapabilirsin belki.
 
bu deneme süreci benim için de geçerli, sürenin sonunda benim çıkmayacağımı nereden biliyorsunuz de
Ben böyle karşımdakine gözdağı vermekte pek başarılı değilim. Mesela seneler önce hoşlandığım çocuk bazı şeylerin adını koymak için zaman vermelisin minvalinde konuşuyordu, sevgili olmayacaksak bir daha görüşmememizi söyledim. Çıktı gitti. O da bana ders oldu
Şimdi "tamam madem öyle istifanı yaz" diyebilirler e ben de o zaman geri adım atmak zorunda kalırım :(
 
Mobbing bu. Böyle birsey benim de başıma geldi ve istifa ettim gerçi başka bir iş bulup ayrilmistim. 1.5 aylık personelken benden hiç memnun olmadığını söylemişti müdür. 9 ay çalıştım ve hiç gözüne giremedim her yöneticiye ayrı kötüledi beni ah ederek çıktım şimdi mumla ariyormus beni rüyalarımda bile tartışıyorum onla. Dişinizi gösterin sonra içinizde kalır ezildiginizle kalırsınız ne olursa olsun
 
Arkadaşlar son durum, KOVULDUM. Ben mükemmelmişim ama benim alanım farklıymış bilmem ne. Yav he he.
Hayırlısı olsun deneme süreci bu. Ben size biraz once de yazmıştım zaten böyle gitmezdi. 2 ay diyorsunuz ama asıl dikkat ettikleri 6 aylık süreç oluyor onu da geçirince kendin istifa et diye bekliyorlar bende öyle olmuştu. Sıkmayın caninizi
 
Konuştum tabii. Mesela bazen beni en üst merci ile yapılan toplantılara görüşmelere çağırırlardı. Söz almıyorum diye kızardı, ama ben yanlış bir şey söylerim diye korktuğum için söz alamadığımı söyledim. Mesela koordinatörüm bir konuda üst merciye "X" deneceğini söylemiştir ve benim bundan haberim yoktur, ben kalkıp yanlışlıkla "aaaa o Y değil miydi" derim gibi. Bundan korkmamamı söyledi ama açıkçası hiç güvenmiyorum.
Ya da mesela toplantıda rapor tutuyordum, toplantıda raportörün konuşması yasakmış ben bunu bilmeden konuştum. Bundan ötürü de bir uyarı aldım, yine de bir şey olmayacağını söyledi ama açıkçası tedirginim.
Korkmanız gereken hata yapmak değil şuanki durumda olmak olmalıydı. Yeni başlayan herkes ufak tefek hatalar yapar çünkü her şirketin kültürü farklı. Ama üretken olmayan soru sormayan işleri kurcalamayan biri kimsenin işine yaramaz. Hele bu kadar korkuyla davrandığınız için çok özgüven problemli görüntüsü çizmişsinizdir. Şuan yapacak bir şey yok çok az kalmış zaten. Umarım çıkarılmazsınız. Ama hayatta hataları fazla olanlar daha hızlı yol kat eder, hastaneden erken gelmek bi meziyet olmaz iş hayatında
 
Hayırlısı olsun üzülmeyin. Bana şahsi fikrimi sorarsanız zaten bu üslup ile çalışma tarzı olan yöneticiyle siz mutlu olmaz ve potansiyelinizi yansıtamazdınız. Sizin anlattıklarınıza göre böyle bir yerde ben olsam ben de mutlu olmazdım şahsi algılamayın. Sürekli eleştiri üzerine kurulu insanlar direkt itiyor beni. Üslup her şeydir..
Arkadaşlar son durum, KOVULDUM. Ben mükemmelmişim ama benim alanım farklıymış bilmem ne. Yav he he.
 
Korkmanız gereken hata yapmak değil şuanki durumda olmak olmalıydı. Yeni başlayan herkes ufak tefek hatalar yapar çünkü her şirketin kültürü farklı. Ama üretken olmayan soru sormayan işleri kurcalamayan biri kimsenin işine yaramaz. Hele bu kadar korkuyla davrandığınız için çok özgüven problemli görüntüsü çizmişsinizdir. Şuan yapacak bir şey yok çok az kalmış zaten. Umarım çıkarılmazsınız. Ama hayatta hataları fazla olanlar daha hızlı yol kat eder, hastaneden erken gelmek bi meziyet olmaz iş hayatında
Kovuldum. Ama şöyle bir şey oldu, soru sormam da rahatsız etmiş. Mesela toplantı raporunu nasıl yazacağımı bile sormamam gerekiyormuş. E iyi de ben bilmiyorum bir hata yapmak istemem :(
 
Kovuldum. Ama şöyle bir şey oldu, soru sormam da rahatsız etmiş. Mesela toplantı raporunu nasıl yazacağımı bile sormamam gerekiyormuş. E iyi de ben bilmiyorum bir hata yapmak istemem :KK43:
Çok geçmiş olsun, aman bunlar da ruh hastası onu yapma bunu yapma öyle iş mi olur orda vakit geçmezdi zaten. En kısa zamanda daha iyisi nasip olsun inşallah ama bu garip insanlardan dolayı etki altında kalıp diğer yerlerde kendinizi arka planda bırakmayın. Sorun yani bundan daha normal bir şey mi var
 
Çok geçmiş olsun, aman bunlar da ruh hastası onu yapma bunu yapma öyle iş mi olur orda vakit geçmezdi zaten. En kısa zamanda daha iyisi nasip olsun inşallah ama bu garip insanlardan dolayı etki altında kalıp diğer yerlerde kendinizi arka planda bırakmayın. Sorun yani bundan daha normal bir şey mi var
Yok canım zaten bir şey olduğunda hep sorarım nasıl yapmam gerek diye. Soracağım da.
Şimdi çok garip hissediyorum. Hedeflerim bana çok uzak geliyor :KK42:
Mesela yurt dışına seyahatlere gitmeyi çok istiyordum, şimdi onlar bile bana imkansız gelmeye başladı. "Sen önce iş bul, dışarı kahve içmeye gitmeyi dert etmeyecek duruma gel ondan sonra yurt dışını düşünürsün" diyorum :( hayal kurmaya bile hakkım yok gibi geliyor. İşin acısı babam ameliyat oldu, ona daha söyleyemedim ama kesin çok kızacak :(
 
Back
X