- Konu Sahibi justtmarried
- #1
23 Yaşındayım. Bi eğitim kurumunda danışma görevlisiyim. 2 ay sonra 2. yılımı doldurucam. Dilimde hep ha bugün çıkıcam ha yarın çıkıcam ama bi türlü cesaret edipte çıkamıyorum.
Süregelen bi görevim bi evrak işim yok ( aslında muhasebe ön lisans mezunuyum). Öğrencileri karşılıyorum, velilerle gerektiğinde iletişim kuruyorum, patronlarım idarecilerim çok iyi çok insanlıklılar ama ben bütün gün boş boş oturmaktan çok sıkılıyorum.
Vakit geçmiyor.
İnternettede vakit geçiremiyorum nereye kadar sonuçta. Kurcalayacak şey kalmıyor tüm gün. Bazen kitap okuyorum ama oda biyere kadar.
Neden iş değiştirmiyorsun diyeceksiniz, hep şartların olgunlaşmasını bekledim maddi açıdan.
Evliyim. Tabi o şartlar hiçbirzaman olgunlaşamıyor.
Birde iş ararken eşimle çok sorunlar yaşıyoruz, benimle görüşmelere gelmeye kalkıyo her görüşmeye gittiğim yere önyargıyla yaklaşıyo, birsürü tantana yapıyo, bide bu sıralar beni çalıştırmama merakı sardı bıraksam ona gün doğacak ama çalışmamın faydası var tabiki.
Zaten şu sıralar evdeki durumlar karışık olduğundan (önceki konularımdan bilenler vardır eşimin abisi vefat etti) iş arama sürecinde evdeki psikolojim iyice bozulacak.
Doğum yapıp öyle çıkmayı planlamıştım, doğum iznine çıkarım hem yasal haklarımdan faydalanırım sonrada başka biyerde iş hayatıma devam ederim diye düşünmüştüm. Hamile kaldım düşük yaptım. Şimdi 3-4 ay sonra hamile kalmayı düşünüyorum,ön hazırlıklar hamilelik süreci falan derken yani en az 1 sene daha burada görünüyorum. 1 sene böyle geçer mi
Her akşam ''Allahım yarın yine iş var'' diye ağlayasım geliyo. Ayaklarım geri geri gidiyo.
Bir yandan iş ara bulunca direkt geçiş yap diceksiniz. Çalışırken iş aranmıyor malesef. Raporum, ölüm gibi sebeplerden dolayı zaten çok izin kullandım. İş başvurusunda bulunsam görüşmeye gitmem gerekecek öyle bi şansım da yok.
Çok sıkılıyorum çok çok öyle böyle değil. Napayım ben ya
Süregelen bi görevim bi evrak işim yok ( aslında muhasebe ön lisans mezunuyum). Öğrencileri karşılıyorum, velilerle gerektiğinde iletişim kuruyorum, patronlarım idarecilerim çok iyi çok insanlıklılar ama ben bütün gün boş boş oturmaktan çok sıkılıyorum.
Vakit geçmiyor.
İnternettede vakit geçiremiyorum nereye kadar sonuçta. Kurcalayacak şey kalmıyor tüm gün. Bazen kitap okuyorum ama oda biyere kadar.
Neden iş değiştirmiyorsun diyeceksiniz, hep şartların olgunlaşmasını bekledim maddi açıdan.
Evliyim. Tabi o şartlar hiçbirzaman olgunlaşamıyor.
Birde iş ararken eşimle çok sorunlar yaşıyoruz, benimle görüşmelere gelmeye kalkıyo her görüşmeye gittiğim yere önyargıyla yaklaşıyo, birsürü tantana yapıyo, bide bu sıralar beni çalıştırmama merakı sardı bıraksam ona gün doğacak ama çalışmamın faydası var tabiki.
Zaten şu sıralar evdeki durumlar karışık olduğundan (önceki konularımdan bilenler vardır eşimin abisi vefat etti) iş arama sürecinde evdeki psikolojim iyice bozulacak.
Doğum yapıp öyle çıkmayı planlamıştım, doğum iznine çıkarım hem yasal haklarımdan faydalanırım sonrada başka biyerde iş hayatıma devam ederim diye düşünmüştüm. Hamile kaldım düşük yaptım. Şimdi 3-4 ay sonra hamile kalmayı düşünüyorum,ön hazırlıklar hamilelik süreci falan derken yani en az 1 sene daha burada görünüyorum. 1 sene böyle geçer mi
Her akşam ''Allahım yarın yine iş var'' diye ağlayasım geliyo. Ayaklarım geri geri gidiyo.
Bir yandan iş ara bulunca direkt geçiş yap diceksiniz. Çalışırken iş aranmıyor malesef. Raporum, ölüm gibi sebeplerden dolayı zaten çok izin kullandım. İş başvurusunda bulunsam görüşmeye gitmem gerekecek öyle bi şansım da yok.
Çok sıkılıyorum çok çok öyle böyle değil. Napayım ben ya
