size güzel yorumlarınız için çok çok teşekkür ederim. bir psikolog olarak durumu çok güzel analiz ettiğinizi düşünüyorum, ancak belki de sevgim dolayısıyla taraflıyımdır bilemiyorum. her şey gönlünüzce olsun
sizin düşüncenizdir, saygı duyarım. ancak yeteri kadar güçlü olmadığına pek katılamıyorum. defalarca söyledim yine söyleyeceğim, sevgimden dolayı taraflı yaklaşıyor olabilirim. ancak ben de psikolojik olarak zor zamanlar geçirdim. üstelik ben bir psikoloğum. terzi kendi söküğünü dikemez misali.. atandığım şehri sevmiyordum, yalnız hissediyordum ve babama kanser teşhisi konmuştu. bu dönemlerde o bana çok çok destek oldu, arkamı/psikolojimi topladı diyebilirim. şuan böyle bir konuda onu zayıf görmek veya bırakıp gitmek bana vefasızlık gibi geliyor. üstelik bu konu dışında ilişkimizde en ufak bir pürüz dahi yok. yine de sağolun, evlenmek istesem bile önümde ölçüp biçmek için uzun bir süre var. esen kalın
daha başka problemlerimiz veya aklımı kurcalayan şeyler olsaydı ilişkimi gözden geçirebilirdim ancak ilişkimizde başka en ufak bir pürüz yok. hatta yanında kendimi en tam en mutlu hissettiğim insan diyebilirim. teşekkür ederim, size ve eşinize mutluluklar
ben kendim de psikoloğum ve psikolojik destek/terapiler konusunda fikir sahibiyim. sizin de dediğiniz gibi bu iş birkaç aylık veya birkaç seferlik bir şey değil, emek ve zaman isteyen bir süreçtir. kendisinin devam edeceğine inanıyorum, bu şekilde motive ediyorum. ve evet psikolojide en önemli şeylerden birisi sorununu kabul etmektir. çünkü sorun kabul edilmeden çözmek için bir adım atılamaz.
Umarım içindeki iyi niyeti yok edecek kadar özveride bulunman gerekmez, sebat içinde herhangi bi yerde az/çok maaş için çalışabilmesi o kadar kıymetli ki bunu ilerleyen yıllarda daha iyi göreceksin, bak şurdaki genel kanı erkek arkadaşının zayıf olmasıyla ilgili. Bu kadar insan yanılıyor olamaz değil mi herkes ortak birşey görmüş ki aynı şeyi söylüyor.bana da öyle geliyor, mantıklı olan bu. ancak ortada farklı durumlar var. abisi engeli dışında okb (takıntı) hastası. her ama her şeyi bir rutin ve düzene bağlı. başka türlü rahat edemiyor, psikolojik sorunları oluyor. yemek saati, duş saati, yürüyüşe çıkma saati yürüyüş yaptığı yerler vs vs hepsi hep aynı. başka bir şehirde çok zorlanırdı. ayrıca annesi doğma büyüme ankaralı, başka yerde yaşayamam diyen birisi ve sanırım erkek arkadaşım yanına almak istediğinde dahi gelmek istemeyip "biz idare ederiz" dediler. ancak idare etmekte zorlandıkları da ortada.
evet sevdiğim insalara karşı sevgili dost vs fark etmeksizin anaç bir karaktere büründüğüm doğrudur. tutku sorunuzu tam anlayamadım, fiziksel mi duygusal mı? o nedenle iki şekilde de cevaplayacağım.
ben tavsiye almaktan çok içimi dökmek için açmıştım bu konuyu, zaten belirttim. bunun da ötesinde ayrılsam mı ayrılmasam mı diye de sormadım:) yine de sağolun
amacınız elbet beni kırmak değildir, birbirmizi tanımıyoruz ki bana ne kastınız olabilir:)
Özgüveni olsa sizi kendinden yukarida görüp kendini asagilamazdi.
sizin bana ne kastınız olabilir ki, sadece fikirlerinizi yazıyorsunuz, tabiki kırılmam:)
ben herhangi bir konuda ısrarcı değilim:) evet dediğiniz şeyi kasiyerlik baristalık vs ilanlarına başvurduğumuzda gördük. biz geçiçi olarak oyalar, ek bir gelir olur, bir düzene sokar diye düşünürken işverenler sizin dediğiniz şekilde düşünüyormuş.
yaaa şimdi burada buldumculuk yapmak veya uzun uzun ilişkimden ve nasıl mutlu hissettiğimden bahsetmek istemiyorum çünkü ben ne kadar mutlu hissetsem de bence dışarıdan çok hoş görünmez, sonuçta millet naapsın benim ilişkimi:) ancak sevildiğimi sayıldığımı değer gördüğümü sözlerden değil tavır ve davranışlardan hissediyorum diyeyim. bana hep güzel, zeki, komik hissettiren bir insan. sözlerle değil tavırla. ev işlerime yardım eden, en ufak bir konuda bile ince düşünen, ağzımın içine bakan, asla tartışma kavga çıkarmayan birisi. sesini dahi yükseltmez. zor zamanlarımda hep yanımdadır. o nedenle vazgeçmek istemiyorum zaten
