İşsizlik nedeniyle özgüvenimi kaybettim.

kelebek_gibi

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
14 Şubat 2017
964
958
103
Merhaba kızlar...Uzun zamandır forumu takip ediyorum ancak Yeni üye olup size bir konu hakkında danışmak istedim.
Lise yıllarımda Çalışkan bir öğrenciydim.İyi bir not ortalaması ile mezun oldum.Üniversite sınavında da iyi bir puan kazandım ancak o dönem aklıma yatan,sonradan yanlış tercih olduğunu anladığım çok fazla mezun veren bir bölüm seçtim.Bir yıl daha hazırlanıp daha iyi bir bölüm kazanabilirdim fakat sınav psikolojisi ile göze alamadım.
Üniversite okurken 2. Sınıfta başka bölümler araştırdım geçiş yapmak için..hatta okulu bıraktım ama kısa sürdü sonra geri döndüm derken okulu bitirdim.
Okul bittikten sonra evlendim ve küçük bir ilçeye taşındım.Haliyle iş imkanı kısıtlı ve Başvurduğum yerlerden bir dönüş alamadım. Diplomalı ev hanımı oldum. Bütün arkadaşlarım iyi kötü bir yere geldiler çalışıyorlar ben onların yanında kendimi eksik,boş ve işe yaramaz biri gibi hissetmeye başladım. Eş dost görüştüğüm her insan oraya başvur buraya başvur kulaktan dolma şeylerle yardımcı olmaya çalışıyor ama bu insanları böyle konuşması bile beni üzüyor. O kadar başarılı bir öğrenciyken niye bu duruma geldim diye düşünüyorum zaman zaman. Tekrar üniversite okumayı bile düşündüm ama imkansız doğru düzgün kurs bile yok yaşadığım yerde.Aöf okumam da gereksiz çünkü üniversite okurken açıköğretimden de başka bir bölüm okudum yani 2 diplomam var..
şuan kendime olan inancımı yitirdim KPSS ye bile hazırlanmıyorum çünkü yapabileceğime inanmıyorum dediğim gibi özgüvenim yok.. Zaten KPSS ile atanmak çok zorlaştı ve tayinim çıksa bile gidemem eşimden dolayı. Var mı benim gibi kendini böyle hisseden? Farklı bakış açısına, yol gösteren dert ortaklarına ihtiyacım var. Siz nasıl çıktınız bu psikolojiden?
 
Is aramak icin hangi yollari deniyorsunuz?Aktif internet sitelerini kullaniyor musunuz is aramak icin.Issizlik bu çağın büyük sorunu zaten ozguveninizi kaybetmeyin,umarim en kisa surede guzel bir is bulursunuz
 
Merhaba kızlar...Uzun zamandır forumu takip ediyorum ancak Yeni üye olup size bir konu hakkında danışmak istedim.
Lise yıllarımda Çalışkan bir öğrenciydim.İyi bir not ortalaması ile mezun oldum.Üniversite sınavında da iyi bir puan kazandım ancak o dönem aklıma yatan,sonradan yanlış tercih olduğunu anladığım çok fazla mezun veren bir bölüm seçtim.Bir yıl daha hazırlanıp daha iyi bir bölüm kazanabilirdim fakat sınav psikolojisi ile göze alamadım.
Üniversite okurken 2. Sınıfta başka bölümler araştırdım geçiş yapmak için..hatta okulu bıraktım ama kısa sürdü sonra geri döndüm derken okulu bitirdim.
Okul bittikten sonra evlendim ve küçük bir ilçeye taşındım.Haliyle iş imkanı kısıtlı ve Başvurduğum yerlerden bir dönüş alamadım. Diplomalı ev hanımı oldum. Bütün arkadaşlarım iyi kötü bir yere geldiler çalışıyorlar ben onların yanında kendimi eksik,boş ve işe yaramaz biri gibi hissetmeye başladım. Eş dost görüştüğüm her insan oraya başvur buraya başvur kulaktan dolma şeylerle yardımcı olmaya çalışıyor ama bu insanları böyle konuşması bile beni üzüyor. O kadar başarılı bir öğrenciyken niye bu duruma geldim diye düşünüyorum zaman zaman. Tekrar üniversite okumayı bile düşündüm ama imkansız doğru düzgün kurs bile yok yaşadığım yerde.Aöf okumam da gereksiz çünkü üniversite okurken açıköğretimden de başka bir bölüm okudum yani 2 diplomam var..
şuan kendime olan inancımı yitirdim KPSS ye bile hazırlanmıyorum çünkü yapabileceğime inanmıyorum dediğim gibi özgüvenim yok.. Zaten KPSS ile atanmak çok zorlaştı ve tayinim çıksa bile gidemem eşimden dolayı. Var mı benim gibi kendini böyle hisseden? Farklı bakış açısına, yol gösteren dert ortaklarına ihtiyacım var. Siz nasıl çıktınız bu psikolojiden?

Biraz birikim yapıp kendi işinizi kurabilirsiniz. Veya daha çok iş imkanı olan daha büyük bir yere taşınabilirsiniz. Önce yaşamak istediğiniz yeri seçip, sonra işi bulup, daha sonra taşınabilirsiniz. Başka bir yerde iş aramanın siz bir zararı olmaz. Sonra eşiniz de oradan iş bulabilir. Bu kadar yıl siz eşinizin işi için kariyerinizden fedakarlık yapmışsınız, şimdi de o yapabilir. Yeter ki siz kafanıza koyun, gerekirse onu ikna da edersiniz.
 
Is aramak icin hangi yollari deniyorsunuz?Aktif internet sitelerini kullaniyor musunuz is aramak icin.Issizlik bu çağın büyük sorunu zaten ozguveninizi kaybetmeyin,umarim en kisa surede guzel bir is bulursunuz

Evet bütün ilanları her gün kontrol ediyorum ama elde var sıfır... Umudum gittikçe tükeniyor maalesef... teşekkür ederim inşallah bulurum en yakın zamanda.
 
Kaybetmeyin , her yer diplamalı işsiz.

Yakın il varsa gidip gelebilecek gibiyseniz oralarda iş bakın. Küçük ilçede esnaflıktan başka iş olmuyor maalesef.

Maalesef merkeze uzağım. Aynen dediğiniz gibi küçük ilçelerde esnaflık yaygın.belediye lise mezunlarıyla dolu ve böyle olduğunu bilmek daha çok üzüyor beni.
 
Biraz birikim yapıp kendi işinizi kurabilirsiniz. Veya daha çok iş imkanı olan daha büyük bir yere taşınabilirsiniz. Önce yaşamak istediğiniz yeri seçip, sonra işi bulup, daha sonra taşınabilirsiniz. Başka bir yerde iş aramanın siz bir zararı olmaz. Sonra eşiniz de oradan iş bulabilir. Bu kadar yıl siz eşinizin işi için kariyerinizden fedakarlık yapmışsınız, şimdi de o yapabilir. Yeter ki siz kafanıza koyun, gerekirse onu ikna da edersiniz.

Maalesef başka bir şehire taşınma gibi bir ihtimalimiz yok çünkü eşim yaşadığımız yerde çok tanınan ve işleri iyi olan biri. Çok sükür maddi sıkıntımız yok zaten. Benim çalışmak istememin büyük sebebi kendi motivasyonum ve özgüvenimin yükselmesi.
İnanın kendi işimi de kurmayı düşündüm ancak esnaflık pek bana göre değil. Sertifika programlarını araştırıyorum şuan. Onun Da bir işe yarayıp yaramayacağından şüpheliyim aslında.
 
Merhaba kızlar...Uzun zamandır forumu takip ediyorum ancak Yeni üye olup size bir konu hakkında danışmak istedim.
Lise yıllarımda Çalışkan bir öğrenciydim.İyi bir not ortalaması ile mezun oldum.Üniversite sınavında da iyi bir puan kazandım ancak o dönem aklıma yatan,sonradan yanlış tercih olduğunu anladığım çok fazla mezun veren bir bölüm seçtim.Bir yıl daha hazırlanıp daha iyi bir bölüm kazanabilirdim fakat sınav psikolojisi ile göze alamadım.
Üniversite okurken 2. Sınıfta başka bölümler araştırdım geçiş yapmak için..hatta okulu bıraktım ama kısa sürdü sonra geri döndüm derken okulu bitirdim.
Okul bittikten sonra evlendim ve küçük bir ilçeye taşındım.Haliyle iş imkanı kısıtlı ve Başvurduğum yerlerden bir dönüş alamadım. Diplomalı ev hanımı oldum. Bütün arkadaşlarım iyi kötü bir yere geldiler çalışıyorlar ben onların yanında kendimi eksik,boş ve işe yaramaz biri gibi hissetmeye başladım. Eş dost görüştüğüm her insan oraya başvur buraya başvur kulaktan dolma şeylerle yardımcı olmaya çalışıyor ama bu insanları böyle konuşması bile beni üzüyor. O kadar başarılı bir öğrenciyken niye bu duruma geldim diye düşünüyorum zaman zaman. Tekrar üniversite okumayı bile düşündüm ama imkansız doğru düzgün kurs bile yok yaşadığım yerde.Aöf okumam da gereksiz çünkü üniversite okurken açıköğretimden de başka bir bölüm okudum yani 2 diplomam var..
şuan kendime olan inancımı yitirdim KPSS ye bile hazırlanmıyorum çünkü yapabileceğime inanmıyorum dediğim gibi özgüvenim yok.. Zaten KPSS ile atanmak çok zorlaştı ve tayinim çıksa bile gidemem eşimden dolayı. Var mı benim gibi kendini böyle hisseden? Farklı bakış açısına, yol gösteren dert ortaklarına ihtiyacım var. Siz nasıl çıktınız bu psikolojiden?
Kendi iş yaratarak ben bu psikolojiden kurtuldum.

Gerçek hayat okuldaki gibi değil maalesef. Okulda iyi bir öğrenci olmak kolaydır. Ama hayatta başarılı olmak için hırs ve özgüven gerekir.
 
Merhaba kızlar...Uzun zamandır forumu takip ediyorum ancak Yeni üye olup size bir konu hakkında danışmak istedim.
Lise yıllarımda Çalışkan bir öğrenciydim.İyi bir not ortalaması ile mezun oldum.Üniversite sınavında da iyi bir puan kazandım ancak o dönem aklıma yatan,sonradan yanlış tercih olduğunu anladığım çok fazla mezun veren bir bölüm seçtim.Bir yıl daha hazırlanıp daha iyi bir bölüm kazanabilirdim fakat sınav psikolojisi ile göze alamadım.
Üniversite okurken 2. Sınıfta başka bölümler araştırdım geçiş yapmak için..hatta okulu bıraktım ama kısa sürdü sonra geri döndüm derken okulu bitirdim.
Okul bittikten sonra evlendim ve küçük bir ilçeye taşındım.Haliyle iş imkanı kısıtlı ve Başvurduğum yerlerden bir dönüş alamadım. Diplomalı ev hanımı oldum. Bütün arkadaşlarım iyi kötü bir yere geldiler çalışıyorlar ben onların yanında kendimi eksik,boş ve işe yaramaz biri gibi hissetmeye başladım. Eş dost görüştüğüm her insan oraya başvur buraya başvur kulaktan dolma şeylerle yardımcı olmaya çalışıyor ama bu insanları böyle konuşması bile beni üzüyor. O kadar başarılı bir öğrenciyken niye bu duruma geldim diye düşünüyorum zaman zaman. Tekrar üniversite okumayı bile düşündüm ama imkansız doğru düzgün kurs bile yok yaşadığım yerde.Aöf okumam da gereksiz çünkü üniversite okurken açıköğretimden de başka bir bölüm okudum yani 2 diplomam var..
şuan kendime olan inancımı yitirdim KPSS ye bile hazırlanmıyorum çünkü yapabileceğime inanmıyorum dediğim gibi özgüvenim yok.. Zaten KPSS ile atanmak çok zorlaştı ve tayinim çıksa bile gidemem eşimden dolayı. Var mı benim gibi kendini böyle hisseden? Farklı bakış açısına, yol gösteren dert ortaklarına ihtiyacım var. Siz nasıl çıktınız bu psikolojiden?
Canım yaşadıklarımız çok benzer şeyler. Bende liseyi 2.likle bitirdim iyi bi bölüm kazandım bitirdim.bu süreçte bölümümde atama sıkıntısı yokken ben bitirene kadar 4 yıl içinde 85 90 puanlarla atanamaz duruma geldik. İş bulamadım 1 sene sonra evlendim.Eşim ve işi dolayısıyla da aşka yerlere atanmam sıkıntı... 2 yıllık acıköğretimi bitirip suan çalışan çolugu çocuğu olan teyzelerin iş bulamadınmı daha git kasiyerlik falan yap bari muhabbetlerine maruz kalıp onları yolmamak için kendimi zor tutuyordum. Bu süreçte etrafı pek takmamak lazım. Ben bi süre sonra bunu öğrendim. SAbır sabır sabır..Herşeyin başı sabır. Sen KPSS ye çalışmaya bak,kendine güven ve sakın umutsuzluğa kapılma...
 
Kendi iş yaratarak ben bu psikolojiden kurtuldum.

Gerçek hayat okuldaki gibi değil maalesef. Okulda iyi bir öğrenci olmak kolaydır. Ama hayatta başarılı olmak için hırs ve özgüven gerekir.

Evet çok haklısınız bunu yaşayarak çok iyi bir şekilde görüyorum ☹️ Hırslıyımdır bazı konularda ama sanırım işe giriş konusunda umutsuzluk, özgüvensizlik hırsımı da köreltti...
 
Gerçekten çok zor bir durum.Sen en azından evlenmişsin bir hayat kurmuşsun.Bende ne iş var ne başka olumlu bir durum.Üniversite mezunu çok fazla işsiz var bu da bir gerçek.
 
Canım yaşadıklarımız çok benzer şeyler. Bende liseyi 2.likle bitirdim iyi bi bölüm kazandım bitirdim.bu süreçte bölümümde atama sıkıntısı yokken ben bitirene kadar 4 yıl içinde 85 90 puanlarla atanamaz duruma geldik. İş bulamadım 1 sene sonra evlendim.Eşim ve işi dolayısıyla da aşka yerlere atanmam sıkıntı... 2 yıllık acıköğretimi bitirip suan çalışan çolugu çocuğu olan teyzelerin iş bulamadınmı daha git kasiyerlik falan yap bari muhabbetlerine maruz kalıp onları yolmamak için kendimi zor tutuyordum. Bu süreçte etrafı pek takmamak lazım. Ben bi süre sonra bunu öğrendim. SAbır sabır sabır..Herşeyin başı sabır. Sen KPSS ye çalışmaya bak,kendine güven ve sakın umutsuzluğa kapılma...

Evet hemen hemen aynı durumla karşı karşıyayız
Aynen öyle 2 yıllığı geç lise mezunu olup devlet memuru olan tanıdığım bir kadın var ve o da maaş yetmiyor, akşam 5 e kadar çalışmak zorluyor vs deyince içimden gülüyorum haklısın sen de deyip geçiyorum. herkese açıklama yapmaktan yoruldum ev hanımı mısın hala diyen bile oluyor sanki ben buna çok meraklıymışım gibi..
 
Gerçekten çok zor bir durum.Sen en azından evlenmişsin bir hayat kurmuşsun.Bende ne iş var ne başka olumlu bir durum.Üniversite mezunu çok fazla işsiz var bu da bir gerçek.

Evlendim ama bazen işimi bulup öyle mi evlenseydim acaba diye düşünüyorum
Sizin de hakkınızda hayırlısı olsun inşallah.bir yerden hayat yüzümüze gülsün değil mi ama
 
Kendi iş yaratarak ben bu psikolojiden kurtuldum.

Gerçek hayat okuldaki gibi değil maalesef. Okulda iyi bir öğrenci olmak kolaydır. Ama hayatta başarılı olmak için hırs ve özgüven gerekir.

Söylemenizde bir sakınca yoksa ne üzerine iş kurdunuz? Bunu zaman zaman ben de düşünüyorum ancak emin olamıyorum kendimden. İçinde olduğum psikolojiden kaynaklanıyor olabilir bu güvensizliğim bilemiyorum.
 
Ben İstanbul'da işsizim artık canıma tak etti. Aynı sizin gibi mezunu çok veren bir bölümden mezun oldum. 3 ay dönemsel çalıştım sonrasında da bulamadım. 1 yıldır işsizim. Mağazalar bile geri dönüş yapmıyor. Çok yere başvurdum hatta geçen hafta toplu mülakata gittim olmadı. Bazı yerler deneyim istiyor o da bende yok. Bu sene mezun olan alt sınıf arkadaşım buldu ben bulamadım. Böyle ola ola işten de soğudum. Sürekli insanların evde napıyorsun demelerinden de gına geldi.
 
Allah hayırlısını nasip etsin, inşallah bi yol bulursunuz. Kendinize yüklenmeyin, nasipten ötesi Yok, bakın nice memurlar 1 gecede işinden oldu, kimin ne olacağının garantisi Yok, Allah bir kapı açar inşallah size
 
Söylemenizde bir sakınca yoksa ne üzerine iş kurdunuz? Bunu zaman zaman ben de düşünüyorum ancak emin olamıyorum kendimden. İçinde olduğum psikolojiden kaynaklanıyor olabilir bu güvensizliğim bilemiyorum.
Esnaflık yapıyorum. Gayette memnunum. Benim işim benim kurallarım..kimseye hesap vermiyorum. Tabi işini dürüst, temiz yaptığın sürece.... sende düşün hangi işlere yeteneğin var. Bu işi hayata geçirebilmek içinnn ne kadar sermaye ya da destek bulabilirsin. Araştır. Hayata geçir. Ülkemizde üniversite mezunu çok işsiz var. Birileri iş bulsada mutlaka açıkta kalanlar olacak. Ülkemizin gerçeği bu. Çünkü üretim az. Ama sen kendi çabanla devletin sana vereceğinden daha iyisini yapabiliesin.
 
Evlendim ama bazen işimi bulup öyle mi evlenseydim acaba diye düşünüyorum
Sizin de hakkınızda hayırlısı olsun inşallah.bir yerden hayat yüzümüze gülsün değil mi ama
Ben de önce iş sonra evlilik diyorum ama iş bulmayı beklersem evde kalacağım gibi :KK48: İmkânın varsa en guzeli kendi işin. İyice araştırıp yapabileceğinden emin olduktan sonra bu yönde ilerle bence.
 
Aynı durumdayız lakin benim psikolojim seninki gibi değil. Öğretmenlik yaparken bırakıp evlendim çünkü eşimin benim olduğum yere gelme ihtimali yoktu. 3 yıldır işsizim, özel kurumlar köle gibi çalıştırdığı için istemiyorum eşim de o şekil de çalışmama razı değil zaten. Kpss ile atansam 6 yıl ayrı kalmamiz gerek öyle bir ihtimal zaten olamaz. Millet illaki bir şeyler sorar.Ben buraya hep yazıyorum birilerine faydası olsun diye ben bunun çözümünü buldum, insanlara açıklama yaptıkça başka şeyler soruyorlar ardı kesilmiyor, bakın buraya size yazdığım gibi anlatsam kesmezler ve ben bu soruların iyi niyetler sorulduğunda artık kesinlikle inanıyorum o yüzden ehh o kadar okudun ev hanımı oldun diyenlere , e ben çalışmak için okumadım ki zengin yakışıklı iyi huylu koca bulayım diye okudum buldum da bir elim yağda diğeri balda köle miyim çalışayım, çalışmak iyi bir şey olsa üstüne para vermezler diyorum.kesiyorlar seslerini. Çünkü bunlar sen işe girsen atansan ,yazık o kadar okudun doğuda heba oluyorsun, kendi işini kursan e esnaf olcaktin madem niye okudun, evlendin,iş bulamadın yazık. iş buldun,evde kaldın yazık derler. Ver beklemedikleri cevapları kalsinlar öyle.
 
Back
X