-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
İşte Melek Evde Şeytan Oluyorum
- Konu Sahibi Koalina
- Başlangıç Tarihi
- 8 Mart 2011
- 10.737
- 18.139
- 298
Konu sahibinin öğretmen olduğunu düşünürsek bana iş yerindekilere iyi davranması çok hoş geliyor. Evde şeytan olmanında bir çok parametresi vardır bence. Tek sıkıntı enerji kalmaması değildir.
Ya herkeste olabilir, yorgunluk esnasında çekilmez olmak....Cunku gün boyu enerjinizi,sabrınızı,tahammulunuzu belli oranlarda harcıyorsunuz....Evde en ufak bir mevzuda patlamanız normal...
Yorgun ve halsizken birinin merhaba demesi bile bazen cok sinirlendirebikiyor insanı...
Açken sen sen değilsin var ya on bi de ykrgunken sen sen değilsin eklenmeli :)))
Yorgun ve halsizken birinin merhaba demesi bile bazen cok sinirlendirebikiyor insanı...
Açken sen sen değilsin var ya on bi de ykrgunken sen sen değilsin eklenmeli :)))
- 11 Mart 2012
- 30.291
- 60.018
- 798
- 37
- 3 Ekim 2007
- 14.698
- 37.029
- 1.123
- 39
Dünden beri bunu düşünüyorum kızlar...
Bilerek yaptığım bir şey değil ama bütün enerjimi, sabrımı, iyi niyetimi, yaratıcılığımı işime ayırıp eve saatli bomba gibi geliyormuşum meğer. Normalde öyle iyilik meleği, inanılmaz anlayışlı ya da sabırlı bir yapım yok, sosyal hayatta normal herhangi bir insanım yani. Söz konusu iş olunca melek, yardımsever, her işe koşmaya çalışan, anlayışlı bir insan oluveriyorum. Bu sıra iş çevremdeki herkes çok neşeli, kibar, yardımsever olduğumu falan söylüyor. Eşime söylediğimde ise inanamıyor, evet işte çok güleryüzlü anlayışlıyım ama evde tam bir nemrutum biliyorumSosyal çevrem ise sabırsız, tembel ve sinirli olduğumu.
İşte onca hevesim, koşturmacam işten çıkar çıkmaz sövüneriyor...Tam tersi inanılmaz tembel birine dönüşüyorum.
Sizde de böyle oluyor mu? Yoksa evde neyseniz işte de o musunuz? Sanki ikili oynuyormuşum, kendimi farklı yansıtıyormuşum gibi oluyor ama gerçekten bilerek olmuyor.
çünkü senin işin bunu gerektiriyor
Koalina
bu iş vicdanla , sabırla yapılan bir iş,
ve sen sahip olduğun bu gücün hepsini orda tüketiyorsun.
birçok öğretmen arkadaşım - ben de dahil- aynı şeylerden yakınıyoruz,
benim de akşama kadar yüzlerce çocuğa gösterdiğim sabrı kendi çocuğuma gösteremediğim zamanlar oluyor maalesef.
- 10 Aralık 2012
- 1.778
- 891
- 83
işteki sabırdan eve kalmıyor, anlıyorum seni. eve geldiğinde rahatlatıcı bitki çayları falan iç istersen ya da o akşam tamamen dinlendiğinden emin olana kadar eşinle pek iletişim kurma. ben eve vardığımda bana soru sorulmasını ya da konuşmayı sevmem ağzımı açtığımda terslerim milleti. biraz dinlenip kendime geldiğimde konuşmaya başlarım evdekilerle.Dünden beri bunu düşünüyorum kızlar...
Bilerek yaptığım bir şey değil ama bütün enerjimi, sabrımı, iyi niyetimi, yaratıcılığımı işime ayırıp eve saatli bomba gibi geliyormuşum meğer. Normalde öyle iyilik meleği, inanılmaz anlayışlı ya da sabırlı bir yapım yok, sosyal hayatta normal herhangi bir insanım yani. Söz konusu iş olunca melek, yardımsever, her işe koşmaya çalışan, anlayışlı bir insan oluveriyorum. Bu sıra iş çevremdeki herkes çok neşeli, kibar, yardımsever olduğumu falan söylüyor. Eşime söylediğimde ise inanamıyor, evet işte çok güleryüzlü anlayışlıyım ama evde tam bir nemrutum biliyorum
İşte onca hevesim, koşturmacam işten çıkar çıkmaz sövüneriyor...Tam tersi inanılmaz tembel birine dönüşüyorum.
Sizde de böyle oluyor mu? Yoksa evde neyseniz işte de o musunuz? Sanki ikili oynuyormuşum, kendimi farklı yansıtıyormuşum gibi oluyor ama gerçekten bilerek olmuyor.
bu konudan öyle muzdaribim ki.... mesleğim gereği güler yüzlü anlayışlı ve sabırlı olmak zorundayım yoksa şutlanırım:) ancak gün içerisinde öyle saçma sapan sabır katsayımı fazla fazla zorlayan olaylarla karşılaşıyorum ki, tüm sabrımı işyerinde yitirdiğimden eve geldiğimde eşimi, anne babamı, çevremdeki herkese alevler püskürüyorum kırıyorum bağırıp çağırıyorum. sonra onları üzdüğüm için üzülüyorum napıcam bilmem
- 9 Şubat 2014
- 6.345
- 5.659
- 198
- 14 Eylül 2009
- 2.345
- 1.124
- 248
konu sahibi bende cozemedim turkiyeye gittigimde 15 lik gibi hissettim hergun bikmadan usanmadan gezdim tozdum yurtdsina geri geldim sanki 70 yasinda birisi girdi bedenime ruhuma hersabah oflaya puflaya kalkmalar evde pinikleme tembellikden su almaya useniyorum suan gecici olarak calismiyorum nerde turkideki ben nerde burdaki ben bende cozemedim gitti
- 21 Aralık 2009
- 33.534
- 18.232
- 498
ben de tam tersi evde melek işte nemrut oluyorum. Geçen yıllar, sahte dostluklar ve iş hayatının kapitalist yüzü beni bu hale getirdi.Dünden beri bunu düşünüyorum kızlar...
Bilerek yaptığım bir şey değil ama bütün enerjimi, sabrımı, iyi niyetimi, yaratıcılığımı işime ayırıp eve saatli bomba gibi geliyormuşum meğer. Normalde öyle iyilik meleği, inanılmaz anlayışlı ya da sabırlı bir yapım yok, sosyal hayatta normal herhangi bir insanım yani. Söz konusu iş olunca melek, yardımsever, her işe koşmaya çalışan, anlayışlı bir insan oluveriyorum. Bu sıra iş çevremdeki herkes çok neşeli, kibar, yardımsever olduğumu falan söylüyor. Eşime söylediğimde ise inanamıyor, evet işte çok güleryüzlü anlayışlıyım ama evde tam bir nemrutum biliyorum
İşte onca hevesim, koşturmacam işten çıkar çıkmaz sövüneriyor...Tam tersi inanılmaz tembel birine dönüşüyorum.
Sizde de böyle oluyor mu? Yoksa evde neyseniz işte de o musunuz? Sanki ikili oynuyormuşum, kendimi farklı yansıtıyormuşum gibi oluyor ama gerçekten bilerek olmuyor.
- 21 Aralık 2009
- 33.534
- 18.232
- 498
ya da her şeye yetememek. Süper kadın olamamak..
Memurlarda mı çalışma şevki var? Valla o şevkten benim arkadaşlarda da olsa fena olmaz zira konuyla ilintili olarak ben iş yerinde iyiydim başlarda ama insanların boşvermişliği, salla başı al maaşı mentalitesinde olması benim de sinirlerimi bozuyor - evimde sakin ve huzurluyum ama evli olsam ya da başkasının arkasını toplamak zorunda kaldığımda sinir kat sayım artar
Benzer Konular
