- 1 Ağustos 2012
- 874
- 145
- 333
- Konu Sahibi poyrazinannesi
- #1
Kızlar çok zor bir bölümü bitirdim üstüne birde hiç kolay olmayan bir kursa gidip eşşek gibi çalışıp onun sınavına girdim ve uzman oldum..Evlenip geldiğim bu lanet şehirde iş buldum ama normalde hakettiğim maaşın üçte biri fiyatına ona eyvallah dedim işi öğrenmek adına yeri geldi gece 3 e kadar çalıştım işi eve getirdim pazar günleri evde rapor yazdım..Şehir dışından arkadaşlarım geldi onlarla bile ilgilenemedim bensiz gezdiler hemde pazar günüydü..Bütün bunlara rağmen şirket ortaklarından biri ki benden sadece 1 yaş büyük onun bütün kaprislerini çektim.Maaşım gecikti istedim suçlu oldum hepsi birden üstüme saldırdı nerdeyse..Sert çıkınca tehdit edildim..Şimdi hamileyim kontrole bile giderken bir ton laf işitiyordum.Nitekim bugün dayanamayıp işten ayrıldım içimdeki herşeyi döktüm kavga ettim bağırdım çağırdım ve kapıyı çarpıp çıktım..Hiiç mi hiç pişman değilim ben bir şekilde katlanıyordum ama karnımdaki bebeğe kıyamadım bütün stresi benimle birlikte yaşatmaya hakkım yoktu..Herneyse biraz önce kayın validem aradı bütün bunları bilmesine rağmen,benim her sabah ağlayarak işe gittiğimi bilmesine rağmmen vay efendim niye çıkmışım sabretseymişim!!! Sebebi şu daha yeni baya yüksek bir meblaya arsa aldık daha doğrusu aldılar niye oğulları istiyor diye beyefendi butik otel yapacakmış.Bayada bir borcu var..Eşim mutlu olsun diye ben mutsuz olucam çünkü onlar için kendileri ve kendi evlatlarından başka hiçkimse önemli değil...Bana asıl koyanda kendi ailem bu kadar arkamdayken ben onları bırakıp çok çok uzaklara geldim beni düşünmeyen insanların yanına ve bunu bugün birkez daha kanıtladılar..Allahtan eşim anlayışlı..Ama ailesinin de biraz daha anlayışlı olması gerekmiyormu? Asla kıyaslanamaz ama kendi kızları kızıp işten ayrıldığında patronlarına posta koydu diye böbürlenerek anlatıyorlardı sağda solda bana gelince niye böyle anlamış değilim..??
