ben karşımdakini de benim gibi sandım, utanmadan çekinmeden uzattım elimi.
ne zaman yüreğimi serdim, meğer ben sadece kovalayan olmuşum o güne kadar, onu farkettim...
yoksa kaçanın çekiciliği, vesairesi değildi beni çeken. gerçekten hayatıma katabileceğim bir erkek olduğunu düşünmüştüm. ve kaşrılıklı sanıyordum ben, bu yüzden "acı çekmeyeceğim" sanarak daha rahatladım daha saldım kendimi, sevdim.. hataymış, birden kaçtı ellerimden.. neden, nasıl bilmiyorum. öyle acımasız ki, öyle acımasızmış. çok kırıldım. onunla konuştuğum her gün daha çok kırılıyorum o günden beri. acımıyor çünkü. "nasıl olsa" diyor.. halbuki ben acı çekmeyeceğim sanmıştım, neyse.
var bir günahım onun acısını çekiyorum sanırım. 25e merdiven dayayıp böyle şeyler yaşamak çok koyuyor insana. eloğlu acımıyor güzelim, bir şeyler yapıp vazgeçmek lazım. ama nasıl, ben de bilmiyorum.. eğer belli etmediysen, sakın yapma o hatayı. sakın söyleme. sana en iyi tavsiyem bu olabilir canım. sakın.