Merhaba arkadaşlar benim sorunum kafamın karıştığını farketmem artık. Çocukluğumdan beri çok büyük problemler yaşamadım ama annem çok aglayan en küçük sorunu bile büyütüp çaresiz hisseden pasif bir kadındı hep bende yıllarca bundan etkilendim sanırım annemi çok sevdiğim için onun üzüntülerini yaşadım 30 yaşındayım fakat kendimi bildim bileli çok oturaklı ağır başlı olgun mesafeli bir insanım hep bir hüzün oldu yüz ifademde. Fazla duygusal baktım olaylara asla bencil olamadım sorunumda burda başlıyor çok duysusal olduğum için en ufak bir olayı günlerce düşünüyorum burda okuduklarim bile aklımdan ciimiyor hep üzülecek hayatın adaletsiz olduğunu düşünecek birşey buluyorum ve bunu düşünmekten hayata odaklanamiyorum gerçek dünyadan kopmuş gibiyim uzun zamandır görünürde herşey yolunda ama ben içimde boyleyim. Konuşurken bile kafam karışıyor artık birşey dusunurken başka birşey geliyor aklıma aklım dağılıyor. İnsanlarla muhabbet etmekten çok hoşlanmıyorum dertleri tripleri tavırları yapmacık geliyor genelinin. Birşey anlatirken iki zıt şeyi aynı anda söyleyebiliyorum tam ifade edemiyorum artık kendimi sonrada bu durumu umursmiyorim yine tam anlatmamis olabilirim ama benim gibi olanınız varmı nedir bu psikolojik yardım falan demeyin birvok şeyin farkındayım hayyata çok okuyan biriyim delirmekmi bu onu anlayamadım sadece...