Kafam karışık,olaya duygusal bakıyorum.

yedundjdns

Üye
Kayıtlı Üye
12 Şubat 2022
527
521
23
25
Kızlar çekişmeli süren boşanma davam var.Bilmeyenler için özet geçiyorum.Evliliğimiz boyunca eşimle birbirimizi çok hırpaladık.Kavga esnasında fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm.Tabi bende kendimi korumak adına ona karşı elim durmadı.Bende bu olayları delil niteliğimde telefona aldım.Yarınımı düşünmek adına ve mahkemede bunu kullanacam.Avukatıma bütün delilerimi(ses kayıtları,şiddet videoları,whatsap konuşmaları)gönderdim.Ben hamileydim ve istemiyordu.kayınbabamı aradım durumu bildirdim onlarda yaşadığımız yere geldiler.Benim ailemde bizim yaşadığımız yerde yaşıyordu.Ailem kayınbabamla kaynanamı eve davet etti.çok güzel ilgilendiler.Bizde eşimle Geldik.Baktım eşim annesiyle fısır fısır konuşuyorlar.Bende fazla üstüne düşmedim annesi sonuçta.akşam yemeğimizi yedik.Eşimle odada oturduk tek bana diyor Kİ bak bu bebeği aldıracaz ben kesin kararlıyım.Sonra ben sinirlenerek salona gittim bütün herkese anlattım ,özellikle babasına dedim ki yeter bu oğlun ne yapmaya çalışıyor.Baya kavga gürültü oldu.Eşim başladı benim açığımı vurmaya.Sonra anasıyla gitmeye kalktı.Babası yalvardı.Sonra annem eşime tek bir soru sordu kızımı istiyor musun cevap bile veremedi.Ailesiyle gittiler.Tabi sonra mecbur bebeği aldırmak zorunda kaldım.Eşim boşanma davası açmıştı.Beni o halde bıraktı gitti.Bu olaylar olalı 5 ay oluyor.Tabi öncelerden ailesi arayıp yalvardılar,kendiside bir kaç kez yalvardı.Ben hiç oralı olmadım.Eşim bu aralar arayıp mesaj atıyor sürekli.Gel yuvamızı kurtaralım,seni seviyorum,seni çok özledim,bunları unutman için elimden geleni yapacağım.Geçmişi unutup güzel düşüneceğiz,önümüze bakacağız gibi şeyler söylüyor ve yalvarıyor.Benim kafamı karıştırıyor.Bazen diyorum gerçekten bunları unutacak mıyım bir şans vermeli miyim ,çok mu duygusal yaklaşıyorum bilmiyorum.Ailem kesinlikle karşı.Gitsem beni affetmezler belki biliyorum.Kafam çok karışık.Her şeye rağmen özlüyorum evimi,yaşadığımız güzel günleri bu normal mi.Kızlar lütfen bana bir akıl verin.


Güncelleme:Beni destekleyen,bana akıl veren,aydınlatan ablalarıma,kardeşlerime teşekkür ediyorum.Sizin sayenizde ne kadar doğru bir karar aldığımın farkına vardım ve bu yolda devam edeceğim.Merak etmeyin bundan sonra inşallah size kazandığım davaları haberdar edeceğim.Güçlü kadınlar iyiki var.Biz hep birlikte güzeliz.İyiki varsınız❤️🙏🏻
 
Son düzenleme:
Kızlar çekişmeli süren boşanma davam var.Bilmeyenler için özet geçiyorum.Evliliğimiz boyunca eşimle birbirimizi çok hırpaladık.Kavga esnasında fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm.Tabi bende kendimi korumak adına ona karşı elim durmadı.Bende bu olayları delil niteliğimde telefona aldım.Yarınımı düşünmek adına ve mahkemede bunu kullanacam.Avukatıma bütün delilerimi(ses kayıtları,şiddet videoları,whatsap konuşmaları)gönderdim.Ben hamileydim ve istemiyordu.kayınbabamı aradım durumu bildirdim onlarda yaşadığımız yere geldiler.Benim ailemde bizim yaşadığımız yerde yaşıyordu.Ailem kayınbabamla kaynanamı eve davet etti.çok güzel ilgilendiler.Bizde eşimle Geldik.Baktım eşim annesiyle fısır fısır konuşuyorlar.Bende fazla üstüne düşmedim annesi sonuçta.akşam yemeğimizi yedik.Eşimle odada oturduk tek bana diyor Kİ bak bu bebeği aldıracaz ben kesin kararlıyım.Sonra ben sinirlenerek salona gittim bütün herkese anlattım ,özellikle babasına dedim ki yeter bu oğlun ne yapmaya çalışıyor.Baya kavga gürültü oldu.Eşim başladı benim açığımı vurmaya.Sonra anasıyla gitmeye kalktı.Babası yalvardı.Sonra annem eşime tek bir soru sordu kızımı istiyor musun cevap bile veremedi.Ailesiyle gittiler.Tabi sonra mecbur bebeği aldırmak zorunda kaldım.Eşim boşanma davası açmıştı.Beni o halde bıraktı gitti.Bu olaylar olalı 5 ay oluyor.Tabi öncelerden ailesi arayıp yalvardılar,kendiside bir kaç kez yalvardı.Ben hiç oralı olmadım.Eşim bu aralar arayıp mesaj atıyor sürekli.Gel yuvamızı kurtaralım,seni seviyorum,seni çok özledim,bunları unutman için elimden geleni yapacağım.Geçmişi unutup güzel düşüneceğiz,önümüze bakacağız gibi şeyler söylüyor ve yalvarıyor.Benim kafamı karıştırıyor.Bazen diyorum gerçekten bunları unutacak mıyım bir şans vermeli miyim ,çok mu duygusal yaklaşıyorum bilmiyorum.Ailem kesinlikle karşı.Gitsem beni affetmezler belki biliyorum.Kafam çok karışık.Her şeye rağmen özlüyorum evimi,yaşadığımız güzel günleri bu normal mi.Kızlar lütfen bana bir akıl verin.
Sakın inanma.. madem dönecekti süper zekalı adam(!) zorla aldırdığı bebeğin günahı neymiş peki!! Dönersen hayatının hatasını yaparsın
 
Bebeği neden aldırmak zorunda kaldınız ? Kesinlikle kanmayın pisliğe.
Eşimin uyguladığı psikolojik baskı (bu bebeği istemiyorum,aldıracağız)Doktor bile eşimi ikna etmeye çalıştı.klinikte son kez eşimle konuştum yapma etme dedim.Bana dediği şey sana karşı bir şey hissetmiyorum oldu.Doktora danıştım babasız bir bebeği dünyaya getirmem ona karşı vicdansızlık olurdu.Bütün çabalarıma rağmen ikna olmadı.Ve aldırmak zorunda kaldım.
 
Sakın inanma.. madem dönecekti süper zekalı adam(!) zorla aldırdığı bebeğin günahı neymiş peki!! Dönersen hayatının hatasını yaparsın
Benim dönüm noktam bebek oldu.Belki bu olay yaşanmasaydı hala o adamın yanındaydım.Bilmiyorum bazen çok duygusal yaklaşıyorum.
 
Kızlar çekişmeli süren boşanma davam var.Bilmeyenler için özet geçiyorum.Evliliğimiz boyunca eşimle birbirimizi çok hırpaladık.Kavga esnasında fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm.Tabi bende kendimi korumak adına ona karşı elim durmadı.Bende bu olayları delil niteliğimde telefona aldım.Yarınımı düşünmek adına ve mahkemede bunu kullanacam.Avukatıma bütün delilerimi(ses kayıtları,şiddet videoları,whatsap konuşmaları)gönderdim.Ben hamileydim ve istemiyordu.kayınbabamı aradım durumu bildirdim onlarda yaşadığımız yere geldiler.Benim ailemde bizim yaşadığımız yerde yaşıyordu.Ailem kayınbabamla kaynanamı eve davet etti.çok güzel ilgilendiler.Bizde eşimle Geldik.Baktım eşim annesiyle fısır fısır konuşuyorlar.Bende fazla üstüne düşmedim annesi sonuçta.akşam yemeğimizi yedik.Eşimle odada oturduk tek bana diyor Kİ bak bu bebeği aldıracaz ben kesin kararlıyım.Sonra ben sinirlenerek salona gittim bütün herkese anlattım ,özellikle babasına dedim ki yeter bu oğlun ne yapmaya çalışıyor.Baya kavga gürültü oldu.Eşim başladı benim açığımı vurmaya.Sonra anasıyla gitmeye kalktı.Babası yalvardı.Sonra annem eşime tek bir soru sordu kızımı istiyor musun cevap bile veremedi.Ailesiyle gittiler.Tabi sonra mecbur bebeği aldırmak zorunda kaldım.Eşim boşanma davası açmıştı.Beni o halde bıraktı gitti.Bu olaylar olalı 5 ay oluyor.Tabi öncelerden ailesi arayıp yalvardılar,kendiside bir kaç kez yalvardı.Ben hiç oralı olmadım.Eşim bu aralar arayıp mesaj atıyor sürekli.Gel yuvamızı kurtaralım,seni seviyorum,seni çok özledim,bunları unutman için elimden geleni yapacağım.Geçmişi unutup güzel düşüneceğiz,önümüze bakacağız gibi şeyler söylüyor ve yalvarıyor.Benim kafamı karıştırıyor.Bazen diyorum gerçekten bunları unutacak mıyım bir şans vermeli miyim ,çok mu duygusal yaklaşıyorum bilmiyorum.Ailem kesinlikle karşı.Gitsem beni affetmezler belki biliyorum.Kafam çok karışık.Her şeye rağmen özlüyorum evimi,yaşadığımız güzel günleri bu normal mi.Kızlar lütfen bana bir akıl verin.
Yasanilan seyler ugruna bir bebek yasayamadan gitti. Eskisi gibi olsaniz bile ne fark eder esiniz oyle istedi dye bebeginizden oldunuz aldirdiniz. Bunlari unutmayin derim. Bunu nasil unutacaksiniz ki ? Kesinlikle yol verin
 
Kızlar çekişmeli süren boşanma davam var.Bilmeyenler için özet geçiyorum.Evliliğimiz boyunca eşimle birbirimizi çok hırpaladık.Kavga esnasında fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm.Tabi bende kendimi korumak adına ona karşı elim durmadı.Bende bu olayları delil niteliğimde telefona aldım.Yarınımı düşünmek adına ve mahkemede bunu kullanacam.Avukatıma bütün delilerimi(ses kayıtları,şiddet videoları,whatsap konuşmaları)gönderdim.Ben hamileydim ve istemiyordu.kayınbabamı aradım durumu bildirdim onlarda yaşadığımız yere geldiler.Benim ailemde bizim yaşadığımız yerde yaşıyordu.Ailem kayınbabamla kaynanamı eve davet etti.çok güzel ilgilendiler.Bizde eşimle Geldik.Baktım eşim annesiyle fısır fısır konuşuyorlar.Bende fazla üstüne düşmedim annesi sonuçta.akşam yemeğimizi yedik.Eşimle odada oturduk tek bana diyor Kİ bak bu bebeği aldıracaz ben kesin kararlıyım.Sonra ben sinirlenerek salona gittim bütün herkese anlattım ,özellikle babasına dedim ki yeter bu oğlun ne yapmaya çalışıyor.Baya kavga gürültü oldu.Eşim başladı benim açığımı vurmaya.Sonra anasıyla gitmeye kalktı.Babası yalvardı.Sonra annem eşime tek bir soru sordu kızımı istiyor musun cevap bile veremedi.Ailesiyle gittiler.Tabi sonra mecbur bebeği aldırmak zorunda kaldım.Eşim boşanma davası açmıştı.Beni o halde bıraktı gitti.Bu olaylar olalı 5 ay oluyor.Tabi öncelerden ailesi arayıp yalvardılar,kendiside bir kaç kez yalvardı.Ben hiç oralı olmadım.Eşim bu aralar arayıp mesaj atıyor sürekli.Gel yuvamızı kurtaralım,seni seviyorum,seni çok özledim,bunları unutman için elimden geleni yapacağım.Geçmişi unutup güzel düşüneceğiz,önümüze bakacağız gibi şeyler söylüyor ve yalvarıyor.Benim kafamı karıştırıyor.Bazen diyorum gerçekten bunları unutacak mıyım bir şans vermeli miyim ,çok mu duygusal yaklaşıyorum bilmiyorum.Ailem kesinlikle karşı.Gitsem beni affetmezler belki biliyorum.Kafam çok karışık.Her şeye rağmen özlüyorum evimi,yaşadığımız güzel günleri bu normal mi.Kızlar lütfen bana bir akıl verin.
Babaya bakıp çocuğu aldırmazdım yazık etmişsiniz... Şu durumda evladına sahip çıkmamış bir adamı cümle aleme rezil ederim, oyuncak mı bu işler,çocuğu aldır sonra gel barışalım daha neler... Barışmak sizin bileceğiniz iş ama barışırsanız vazektomiyi şart koşun bir daha ürememeli bu tinette bir adam
 
Eşimin uyguladığı psikolojik baskı (bu bebeği istemiyorum,aldıracağız)Doktor bile eşimi ikna etmeye çalıştı.klinikte son kez eşimle konuştum yapma etme dedim.Bana dediği şey sana karşı bir şey hissetmiyorum oldu.Doktora danıştım babasız bir bebeği dünyaya getirmem ona karşı vicdansızlık olurdu.Bütün çabalarıma rağmen ikna olmadı.Ve aldırmak zorunda kaldım.
Ve bugün ona dönmeyi düşünüyorsunuz
 
Eşimin uyguladığı psikolojik baskı (bu bebeği istemiyorum,aldıracağız)Doktor bile eşimi ikna etmeye çalıştı.klinikte son kez eşimle konuştum yapma etme dedim.Bana dediği şey sana karşı bir şey hissetmiyorum oldu.Doktora danıştım babasız bir bebeği dünyaya getirmem ona karşı vicdansızlık olurdu.Bütün çabalarıma rağmen ikna olmadı.Ve aldırmak zorunda kaldım.

Baştan hatalısınız, hayvan gibi davranan bir adamın ailesiydi anasıydı danasıydı takmayacaktınız baştan bu işlere girmeyecektiniz. Şu anda da düşünecek hiçbir şey görmüyorum cidden boşanın gitsin
 
Yasanilan seyler ugruna bir bebek yasayamadan gitti. Eskisi gibi olsaniz bile ne fark eder esiniz oyle istedi dye bebeginizden oldunuz aldirdiniz. Bunlari unutmayin derim. Bunu nasil unutacaksiniz ki ? Kesinlikle yol verin
Kürtaj travmasını hala atlatmış değilim,canım yana yana kürtaj oldum.Benim saf olduğumu biliyor ve kandırıyor bende salak gibi inanamaya çalışıyorum.
 
Eşinizi engelleyin her yerden.
Şiddet görmüşsünüz, istemiyor diye kürtaj olmuşsunuz.
Daha ne olması lazım aklınizın karışmaması için?
Böyle bir manyak için size destek olan ailenizi de hiçe sayacaksiniz üstlelik.
Kusura bakmayın, bu kadar zayıflığı aklım almıyor benim.

%10000000000000
 
Bi önceki konunuzda sizi mahvedeceğine dair söylemleri yok muydu? Ben mi yanlış hatırlıyorum.
 
Kürtaj travmasını hala atlatmış değilim,canım yana yana kürtaj oldum.Benim saf olduğumu biliyor ve kandırıyor bende salak gibi inanamaya çalışıyorum.

üzülmenizi istemem ama salaklığı artık bırakıp akıllı davranmalısınız belki de :bicak: burdan size 9273636 kez engelleyin yazdık , neden engellemiyorsunuz??
 
Eşinizi engelleyin her yerden.
Şiddet görmüşsünüz, istemiyor diye kürtaj olmuşsunuz.
Daha ne olması lazım aklınizın karışmaması için?
Böyle bir manyak için size destek olan ailenizi de hiçe sayacaksiniz üstlelik.
Kusura bakmayın, bu kadar zayıflığı aklım almıyor benim.
Çok haklısınız.Duygusal davranmamak adına buraya böyle bir konu açtım.Hepinizde aynı şeyleri söylüyorsunuz.Ben duygusal davrandığım için aklım karışıyor.Ama izin vermeyeceğim beni kandırmasına,engelledim onu.Ailem kesinlikle karşı ve ailemi dinlemem gerekiyor.duygularımı değil.
 
Kızlar çekişmeli süren boşanma davam var.Bilmeyenler için özet geçiyorum.Evliliğimiz boyunca eşimle birbirimizi çok hırpaladık.Kavga esnasında fiziksel ve psikolojik şiddet gördüm.Tabi bende kendimi korumak adına ona karşı elim durmadı.Bende bu olayları delil niteliğimde telefona aldım.Yarınımı düşünmek adına ve mahkemede bunu kullanacam.Avukatıma bütün delilerimi(ses kayıtları,şiddet videoları,whatsap konuşmaları)gönderdim.Ben hamileydim ve istemiyordu.kayınbabamı aradım durumu bildirdim onlarda yaşadığımız yere geldiler.Benim ailemde bizim yaşadığımız yerde yaşıyordu.Ailem kayınbabamla kaynanamı eve davet etti.çok güzel ilgilendiler.Bizde eşimle Geldik.Baktım eşim annesiyle fısır fısır konuşuyorlar.Bende fazla üstüne düşmedim annesi sonuçta.akşam yemeğimizi yedik.Eşimle odada oturduk tek bana diyor Kİ bak bu bebeği aldıracaz ben kesin kararlıyım.Sonra ben sinirlenerek salona gittim bütün herkese anlattım ,özellikle babasına dedim ki yeter bu oğlun ne yapmaya çalışıyor.Baya kavga gürültü oldu.Eşim başladı benim açığımı vurmaya.Sonra anasıyla gitmeye kalktı.Babası yalvardı.Sonra annem eşime tek bir soru sordu kızımı istiyor musun cevap bile veremedi.Ailesiyle gittiler.Tabi sonra mecbur bebeği aldırmak zorunda kaldım.Eşim boşanma davası açmıştı.Beni o halde bıraktı gitti.Bu olaylar olalı 5 ay oluyor.Tabi öncelerden ailesi arayıp yalvardılar,kendiside bir kaç kez yalvardı.Ben hiç oralı olmadım.Eşim bu aralar arayıp mesaj atıyor sürekli.Gel yuvamızı kurtaralım,seni seviyorum,seni çok özledim,bunları unutman için elimden geleni yapacağım.Geçmişi unutup güzel düşüneceğiz,önümüze bakacağız gibi şeyler söylüyor ve yalvarıyor.Benim kafamı karıştırıyor.Bazen diyorum gerçekten bunları unutacak mıyım bir şans vermeli miyim ,çok mu duygusal yaklaşıyorum bilmiyorum.Ailem kesinlikle karşı.Gitsem beni affetmezler belki biliyorum.Kafam çok karışık.Her şeye rağmen özlüyorum evimi,yaşadığımız güzel günleri bu normal mi.Kızlar lütfen bana bir akıl verin.
Ben de boşandım, burada milletin evliliklerini ve boşanmaya getiren olaylarını duyunca diyorum ki biz boşuna boşandık galiba (ironi yapıyorum, zerre pişman değilim :KK53: durumu anlayın yani). Yani hakaret, şiddet, içki kumar ihanet, eve ilgisizlik falan asla yoktu mesela, ailecek görgüsüz olmaları, kompleksli ve anneci olması yetti bitirmeme(ki bence çok büyük şeyler bunlar), asla kendime layık göremedim o evliliği, o hayatı.
Adam bebeğini aldırıyor zorla ya, zorla! Hakaret var, şiddet var, ailelerle yüz göz olunmuş. Şimdi tüm bunları yapan insanın karakteri komple değişti, psikolojisi düzeldi, muhteşem biri mi oldu da her şeyi düzeltme vaadi veriyor? Daha kötü olur, bin pişman olursun dönersen. Sana sahip çıkan ailene de kendine de bunu yapma.
Ben şimdi o kadar mutluyum ki mesela, Allah'a çok şükür. İyi ki yalvarmalarına ve vaatlerine inanmadım, iyi ki dönmedim. Örnek bi ilişkim ve sevdiğim şeyleri yaptığım, huzurlu bi hayatım var. Kendine şans tanı, yanlıştan kurtulmuşsun, bi daha dönme.
 
Son düzenleme:
Fiziksel ve psikolojik şiddet gördüğünüz adamdan bebeğinizin olmaması belki daha hayırlıdır.

Yalnız sizin şiddeti kısacık özet geçip bunun dışındaki olaylara takılmanız ve hala akıl karışıklığı yaşamanız bana normal gelmedi. Bu adama karşı hala aklınız karışabiliyorsa dönün ve ömür boyu derdinizi efendi gibi çekin diyorum.
 
Back
X