Merhaba ; bundan 2 ay önce biri ile çıkmaya başladım. Çevremde ki herkes bunu bir şekilde öğrendi ve bu yüzden ilk başlarda zoraki çıkma gibi bir şey oldu tamam hoşlanıyordum ama abartılacak şekilde değildi. hatta ilk başlarda ayrılmayı düşündüm ama herkes biliyordu nasıl olcaktı , nasıl söyleyecektim bilmiyordum bu şekilde zoraki 1 ayımız geçti ama zamanla ona ısındım bir şeyler hissetmeye başladım.bana çok ilgi gösteriyor ve ben bu ilgiden bunalıyorum.biliyorum bazı bayanlar ilgi ister ama bende tam tersi oluyor bunalıyorum,sıkılıyorum. mesela onunla birlikteyken çok zevk almıyorum ama toplumdaki konuşması, hareketleri çok hoşuma gidiyor çok tuhaf:)bazen ona yoğun bir sevgi hissediyorum, bazen de onunla konuşmak bile istemiyorum neden böyle oluyor anlam veremiyorum. mesela telefonla konuşurken saatlerce sohbet etmek istiyorum,hatta gözüm telefonda oluyor arasa da konuşsak diye.ama yanıma geldiği zaman bu kadar heyecanlı olmuyor,yeri geliyor onla bir şeyler yapmak bile istemiyorum,sıkılıyorum.gerçekten iyi biri,efendi,karakterli, beni de seviyor,değer veriyor bana bundan eminim.çevremdeki çoğu kişi bu çoçuğu kaçırma,çok iyi biri,seni seviyor,değer veriyor,bulabileceğin en iyi insan vs vs şeyler söylüyorlar.ama ben neden böyleyim neden hemen sıkılıyorum?açaba sevmiyor muyum peki öyleyse neden ona karşı yoğun sevgi hissedebiliyorum sevmeyen insan hiçbişey hissetmez,ama tabiî ki de arada da soğuyorum.bilmiyorum kafam çok karışık.herşeyi zamana bıraktım....sizce ne yapmalıyım?zaman her şeyin ilaçıdır deyip zamana mı bırakmalıyım?yoksa ayrılmalı mıyım?