kafama bir soru takıldı.?(seçilmiş insanlar)

bu nasıl bir mantık ya
sence de başarısızlığına kılıf aramıyor musun???
İlk olarak bu düşünce yapını değiştir,yoksa atılacağın her işte,önüne çıkan her fırsatta 'ben zaten şöyle böyle...' der farketmeden tepersin.sonra kendi ellerinle teptiğin fırsatlar için 'ben zaten şöyle böyle..o yüzden olmadı' dersin,bi sonraki seferde yaptıklarını tekrar edersin.en
Sen hiç kendini gerçekleştiren kehanet diye birşey duydun mu???
bence yaptığın tamamen o,biraz araştır hatta bu konuyla ilgili bir kitap oku,derim..Belki bazı düşüncelerine ket vurabilir ve mutlu olabilirsin..

ayrıca nedir bu diğer insanları kusursuz sayma merakı anlayamıyorum ki,eski ev arkadaşımdan da bu tür düşünceleri yüzünden uzaklaşmıştım.Ona göre herkes güzel kendisi çirkin,moda dergilerinde photoshoplandığı, ayarıyla oynandığı ve profesyonel çekildiği apaçık olan kadın resimlerine bakıp bakıp 'ne kadar kusursuzlaaar' diyordu,ona göre sevdiği mankenin kılları hiç uzamıyodu:) düşün yani kızın mantığını...İçine girmeden hiçkimsenin hayatını bilemezsin.Diğer insanların senden de benden de hiç farkı yok,ben böyle düşünüyorum.
Hem madem örnek istemişsin,sana Beethoven desem????
kendisi dışındaki 8 kardeşin hepsi engelli,babası alkolik...kendisi asırlar aşmış bir müzisyen.üstelik sağır!!!

filmlerde kitaplarda hep karakterler sorunlu ama hayattan bazı şeyleri iyi öğrenmiş insanlar oluyor.Farklı bakış açısı geliştirebiliyorlar.bende sorunlu çocuk dönemi geçirdim.ailemi suçlayıp durdum.bu beni rahatlattı bir yerde .tembelliğiğe itti.okulada kuran hocasının zoruyla başaladım bu kız çok zeki demiş aileme.ama aptalmışım.çok daha zorluklardan geçen insanlarala tanıştım.nasıl bir çözüm bulmuşlar.hayatları roman gibi inan bana.
hedefini belirleyip ,kendine güveneceksin.olmaz denen şeyler öyle güzel oluyor ki.
çevremde çok eğitimli insan var.öğrenci evinde kaldım.hepsi iyi yerde okuyordu.akıllı azdı.hepsi hasta.ama bir yerlere gelme konusunda kendilerine güvenli.biri çikolatalarımızı çalıyordu.biri sokaktaki tinercilerin laf atmasından hoşlanıyordu.nerde bir aptal onunla çıkıyordu.biri evliliği bitmiş yııllar sonra okuyor.biri küçük yaşta evlendirilmiş çocukları var kader mahkumu gibi.biri küçük hırsız.doktorlar,öğretmenler,memurlar hasta canım.aklım almıyor onları dinleyince.

lalasko .!.:

tatlım bence oyle degıl ornegın benım cocukluum sorunsuz ve saglıklı gectı psikolojik acıdan cok cok ıyıydı keske o donemlere gerı donsem saglık olarakta bı su cıcegı gecrdm o kdr ama buyuyunce okul knsnda sanssızlklarm oldu uni kazandm okudugum bolumu sevmıodum bı yandan ıng kursuna gıdıp hosteslk ıcın hazırlanıodm ve bı talhsızlk sonucu kolum kesldı e böyle olunca kapatmak zorunda kaldım o defterı unıyıde 3.sınıftan terk ettm bu asıfırdan hukuk fkltesıne gırdım 1.sınıftaım yas 22 daha part harıcınde bı ısm yok ve onumde uzun seneler vr karamsarlıga dusme sen cabala hepmz cabalayalım mtlaka karslıgını alırız ınanıorm

Genişletmek için tıkla...

Lalasko arkadaş senin söylemek istediğini pek anlamadı. Sanki tersine örnek vermeye çalışıyormuşsun gibi düşündü ama ben çok iyi anladım seni ve çok taktir ettim. Hepimizin hayatta iyi ve kötü zamanları olur önemli olan denemeye devam etmek, ne kadar başına gelen talihsizliklere, yaptığın hatalara vs. hayıflanmak yerine yeniden ayağa kalkıp yeni baştan denemek. O yoldan olmuyorsa farklı bir yol seçmek ama çabalamayı bırakmamak. Böyle yazınca çok kolaymış gibi geliyor ama çoğu insan bunu yapacak kadar güçlü değildir. Hayatta kaybetmekte başına gelenlerle değil bu güce sahip olmakla alakalı.

böyle düşünme....çok zor yaşantıları olup çok iyi yerde olan insanlar var...

mesela bir örnek ortaokuldayken okulumuzun bir hizmetlisi vardı .....işitme engelliydi kulaklık kullanırdı...maddi yöndende çok zor şartları vardı 2 tane de çocuk okutuyordu...ama bu adam çalıştı dışardan okullarını tamamladı ve avukat!!!!!! oldu şimdi başarılı bir avukat hep taktir etmişimdir !!! önemli olan ne olursa olsun kendin için birşeyler yapmaktan vazgeçmemek hayata inat sımsıkı sarılmak !

Sana basit bir örnek vereyim.
Toplumun üst düzeyinde matematik ve bilimle uğraşan insanların, yani profesör ve üstü derece olanlarının bir kısmının şizofren olduklarını biliyor muydun?
Bence küçükken kötü rahatsızlıklar geçirmiş insanlar mesleki olarak daha iyi yükselirler, çünkü küçükken çok sıkıntı çekip sıkıntı çekmeye alışırlar.

kesinlikle katılmıyorum size başarı insanın çalışmasıyla kazanılır bişey bir örnekte benden olsun mehmet okur biliyorsunuz çok başarılı bir basketbolcu çocukluğunda astım hastasıymış hemde öyle alerjik faaln değil ciddi bir astım hastasdı annesi anlatmıştı bir keresşinde tvde çok geceler geçirdik sokaklarda die ozmanlar bu nebulizatörler bukadar çok yokmuş gece tıkanır nefes alamaz ve sokak sokak dolaşırlarmış açık havada drlar kesinlikle spor yapamaz demişler bırakın sporu normal nefes bile almakta sıkıntı çekermiş sonrasında tedavi ,azim ve sonuç ortada türkiyeyi en güsel şekilde temsil ediyor avrupada ,yılmak yok hep mücadele

hurremland .!.:

canım nereye atandın kac puan aldın nasıl basardın yaa darısı basımıza...


konuya gelınce ben seçilmiş insan dıye bır şey dusunmuyorum nerelerden nerelere gelen insanlar var...
iş bıraz ınsanın kendınde...

Genişletmek için tıkla...

Adalet bakanlığının yaptığı alımda atandım canım.
81 puan İzmir bayraklı adliyesi.

aglayanbulutlar .!.:

ya arkadaşlar mesela ben küçüklüğümde bir kaç hastalık filan geçirdim.yani talihsizlikler yaşadım.şimdi geldim 20 yaşıma mesela yani kariyer anlamında bişeyler yapamıyorum henüz.çok cnm skılıyo bu duruma.yani diyorum baştan talihsizlik buldu sonra devam mı etti acaba???* mesela o yüksek yerlerde olan insanlar böyle kanser,işitme kaybı,görme kaybı,psikolojik problemler geçirmemiş insanlar mı oluyolar? yani topluma yeterince faydalı olabilmek için onlar özel yaratılmış insanlar mı acaba? mesela sürekli psikolojik problemler yaşayan insan iyi bir meslek sahibi olamaz mı? ben hep bakıyorum o doktorlar filan ne bileyim böyle psikolojik rahatsızlık geçirmemiş yada çok önemli hastalıklar geçirmemiş insanlar.kısacxası sağlıklı bir çocukluk geçirmiş insanlar.yani iş hayatında yaşadığı zorluklar olabilir ondan bahsetmiyorum.sağlık açısından.bu unutkanlık filan ne bileyim hep normal insanlarda mı olur.onlar neden hep sağlıklı olur?yani ben mi yanılıyorum anlamadım.lütfen kafama çok takıldı.görüşlerinizi bekliyorum

Genişletmek için tıkla...

canım 20 yaşındasın ve kariyerden bahsediyorsun.
kolay mı okadar?
çabalarsan herşeyi başarırsın.
ben 36 yaşındayım,üniversiteyi bitirip evlendim.
çocuklar falan derken bir süre çocuklarımı büyütmek için çalışmadım.
ama bu süreçtede hep evde çalıştım.yüksek lisans yaptım ve doktoraya başladım.
5 sene önce sınavları verip üniversiteye ar.gör. olarak girdim ve doktoramı bitirdim ,
çalışmaya devam ve şuanda yardımcı doçentim.
yani hayatta birşeyler başarmak için kendini geliştirmeye ve çalışmaya devam ediceksin.
20 yaşında üniversiteyi bitirdiğini sanmıyorum,bitirmediysen önce ordan başla işe....

Sana sadece birkaç isim vercem istersen googledan bir araştır..

Stephen Hawking ,Edison , Einstein ... Senin bakış açına göre bu insanların diplerde sürünmesi gerekiyordu ama hepsi dünya tarafından tanınıyor ...

Ve bilim adamı ve mucitlerin çoğunda psikolojik olarak sosyal fobi , Asperger sendromu mevcuttur araştırırsan detaylı bilgi bulabilirsin..

Ayrıca hayata ne mesaj verirsen karşılığınıda o şekilde alırsın ..

Enteresandır ki benim gözlemlerin sizinkinin tam tersi.Mesela dikkat edin okulda çok başarılı ve çalışkan olan çocuklar çoğunlukla maddi imkansızlıklarla boğuşan ya da büyük sorunlar yaşayan ailelerden geliyor.Belkide mesleğim gereği bunlar benim gözüme çarpıyor.Neden mi? Çünkü o çocuklar hayatın zorluklarını el bebek gül bebek yaşayan yaşıtlarına göre çok daha iyi biliyorlar.Başarılı olup o hayattan kendilerini sıyırmak kendilerine güzel bir gelecek kurmak için hevesleri çok fazla.Bunun için de çok çalışıyorlar.
Bence siz de olaya işin bu tarafından bakmaya çalışın yani yaşadığınız olumsuzlukların sizi aşağı çekmesine izin vermektense onları daha iyi olmak için bir hırs ve heves amacı olarak kullanın.