kahrolası sevgisi beni öldürecek sonunda

zamana bıraktım,unuturum dedim,unutursun dediler,6 ay oldu ayrılalı..herşeyde o var unutmak yerine ona karşı olan özlemim gün geçtikçe artıyor.onsuz olamıyorum..olmuyor çok savaştım kendimle savaşıyorumda..yaklaşık 10 gündürde hergün rüyamda görüyorum.bu gece ise rüyamda evleniyordu..ben ben sanki gerçekmiş gibi o acıyı yaşadım rüyamda.uyandığımda gözümde yaş vardı..sebepsiz,nedensiz çekip gitti hayatımdan..ardından depresyon geçirmeye başladım.şimdi ise dahada sinirli ve hayata küskün hale geldim.hergün,her saat ağlamak istiyorum.tanımadığım insanların boynuna sarılıp ağlamak istiyorum.o kadar çaresiz ve yalnızım.arkadaşlar bana yine geçer zaman diyeceksiniz ama sanırım o hayatına devam ederken sevgisi beni bitirecek.neden bu kadar sevdim,neden unutamıyorum.neden onun yüzünden psikolojimden olan ben ve hayatına mutlu devam eden ise o......bu haksızlık değilmi yaa...bu nasıl adalet

ben bu tarz acılar yaşamadım bu açıdan kendimi şanslı hissederim. acılarla baş etmenin çaresi başka bir aşk bulmak değil.... sadece başka uğraşlar yapmak ve düşünmemeye çalışmaktır.
duygularımı köreltirim. ilk önce
sürekli komik videolar seyrederim..
şen kahkalar atarım onu hatırlatacak şeylerden insanlardan uzak dururum...

Birde nbitkisel çay var büyükler için marketlerde satılıyor uyuyan genç bir bayan var üzerinde veya - sarı kantaron otu- veya pasiflr... şurup tavsiyedir .... anneciğim zamanında çarpındı rahatsızlığı vardı için içerdii...
temiz hava yürüyüşleri fazla kilodan kurtulmak ve yabancı hareketli müzikler dinlemek diğer bir ilaç olmalı... yada k.k.formunda başkalrının sıkıntılarını dinleyip yorum yapmak D: ...
opuyorumnanaktan
ortamdan ve düşüncelerden uzaklaşmak lazım...

bir uzmandan yardım alın diyicem ama inanın oda size aynı şeyleri söyleyecek boşa para harcamanıza gerekte yok...
içinizi dökmek bu sanıırm en güzel ilaç sizin için...
dualar ve sevgiyle kalın...
unutmayın insanların yaşamak için ne kadar mücadele verdiğini...

her sevgi ve her güzel gün bir gün bitiyor malesef...
ailemiz sonsuza kadar bizimle değil mesale...
evlenseniz eşiniz bile sizinle sonsuza kadar olamaz..
yani bir gün ayrılık olacak mutlaka ....
ve kendinizi şanslı hissedin..
mesala ben hiç böyle güzel bir sevgi yaşamadım. aşkım dediğim kimse olmadı...
o yüzden güzel günlerdiii demeniz ve hayatınıza devam etmeniz lazım..
bu dünya da size yakışan bir başkası çıkacak tabiki karşınıza.... herkesin çıkıyor.. bir beyaz atlı prens gelsin tüm yanlızlara canikoomkaydirigubbakcemile5

çok uzatmışım canlar byeee

Zor bi durum .. Ama o tanımadıgım insanların boynuna sarılasım,aglayasım geliyor dedin ya gercekten onu bende o dönemlerde yapmak istemistim nedenir bilinmez ...:bbo:

Allah baska keder vermesin ama geciyor inan sende biliyorsun gececegini cabuk gecsin bitsin bu günler diyorsun ..Allah yardımcın olsun ..

zamanlada geçmiyor arkadaşlar ya.bazı sevgiler hiç unutulamıyor.dün başka bi topikte yazmıştım murathan munganın bu şiirirni burayada ekliyorum.

Bana Zamandan söz ediyorlar
Gelip size Zamandan söz ederler
Yaraları nasıl sardığından, ya da her şeye nasıl iyi geldiğinden. Zamanla ilgili bütün atasözleri gündeme gelir yeniden. Hepsini bilirsiniz zaten, bir ise yaramadığını bildiğiniz gibi. Dahası onlar da bilirler. Ama yine de güç verir bazı sözler, sözcükler,
öyle düşünürler.
Bittiğine kendini inandırmak, ayrılığın gerçeğine katlanmak, sırtınızdaki hançeri çıkartmak, yüreğinizin unuttuğunuz yerleriyle yeniden
karşılaşmak kolay değildir elbet. Kolay değildir bunlarla baş etmek,
uğruna içinizi öldürmek. Zaman alır.
Zaman
Alır sizden bunların yükünü
O boşluk dolar elbet, yaralar kabuk bağlar, sızılar diner, acılar
dibe çöker. Hayatta sevinilecek şeyler yeniden fark edilir. Bir
yerlerden
bulunup yeni mutluluklar edinilir.
O boşluk doldu sanırsınız
Oysa o boşluğu dolduran eksilmenizdir

gün gelir bir gün
başka bir mevsim, başka bir takvim, başka bir ilişkide
o eski ağrı
ansızın geri teper.
Dilerim geri teper. Yoksa gerçekten
Bitmişsinizdir.

onu en zor zamanımda tanımştım.ve gerçekten sevgisine öylesine inandırmıştıki,artık ben varım asla üzülmene izin vermeyeceğim demişti..daha önceki konularımı okuyan arkadaşlar ne kadar zor şeyler yaşadığımı çok iyi bilir..işte tam o zaman tanımıştım onu..haklısınız ailemiz var,sahip olduklarımız var ama,ne yazıkki benim ailemde darmadağın...istanbulda bir tane içimi dökeceğim,konuşacağım arkadaşım yok..depresyon tedavisi görüyorum ve bütün bu yaşadığım zor günlerimde ailem den kimse yok bana destek olan..belkide bunun için tanımadığım insanlardan güç dilenmek istiyorum....belkide bunun için sokağa yalnız çıktığımda yalnız yürüdüğümde,onunla olan herşey canlanıyor gözümde..ve belkide bu yüzden onu bu kadar özlüyorum..ona bu kadar ihtiyaç duyuyorum......

sil baştan diye bir film vardı.izledinizmi? jim carrey oynuyodu.orda birbirlerine aşık olan ama sonrasında kavga edip ayrılan bir çift vardı.ayrılık acısı çekince doktora gidip beynin kötü anılarla dolu olan kısmını sildiriyorlardı.sonrasında yine birbirlerine aşık olup tekrar ayrılıyorlardı.her defasında doktora gidip anıları sildiriyorlardı.keşke böyle bişe icat edilse yaaa !
valla insanlık için büyük buluş olurdu :)
ayrılık acısı diye birşey kalmazdı.