O kadar zor durumdayım ki. 10.07.2012 salı günü ilk göz ağrım kızım bebeğim dünyaya gözlerini açtı.Yanıma getirdiler kızımı emzirirken kızımın morardığını fark ettik.Doktorum yeni doğan bebeklerde bu normal dedi.Ama sonra ağlamaya başlayınca tekrardan morardığını gördük bu sefer çocuk doktoruna göstermeye gitti eşim.O zaman fark edildi dışaran doktor getirtilmiş.Bebeğimin kalp damarları tersmiş sonra siyami ersek hastanesine sevk edildi.İşte zorlu bir sürecin içine girdiğimiz anlar.Hep dua ettim meleğime birşey olmasın diye.Yüce Rabbim meleğimi bize bağışlasın diye.3 gün yanımda kaldı kızım o anların tarifi yok.Sırf enfeksiyon kapmasın diye doya doya öpemedim kızımı.Ameliyattı bir hafta içinde olması gerekiyordu ameliyatımız başarılı geçti fakat tansiyonu bir türlü düzelmiyordu.Kızımı tansiyon yüzünden kaybettik.Bu acının tarifi yok.Bir hafta meleğimin annesi oldum.Nasıl atlatılır nasıl diner bu acı bilmiyorum.Her an her dakika aklımda.Emdiği zaman geliyor gözümün önüne.Yüce Rabbim kimseye yaşatmasın.Şimdi özledikçe resimlerine bakıyorum.Kucağımdayken anne olmak çok güzel bir duyguymuş diyordum hep.Şimdi kızım melek oldu.