Bazen öyle şeyler olurki ummadigin anda...evliyim ama mutsuzum....eşimle 1 haftadır konuşmuyoruz küçücük bir sorundan dolayı....aslında 6 aydır birssogukluk vardı arada...ailesi sayesinde evliliğim sürece en büyük kavgamizdi ...bu sebepten dolayı arada olsada mesafe oldu...artık ayrilmayi bile düşünür oldum...bazen diyorum sonradan olacağına şimdi olsun daha iyi....onun gözünde sadece çocuklarının annesi onlar için evliligi yurutuyorlar gibi yada bana öyle geliyor....eskiden yüksek ne yapar ne eder gönlümü alirdi şimdi umrunda değilmiş gibi...artık güvenemiyorum guvenipte sirtimi yaslayamiyorum .....ne yapacağımi hiç bilmiyorum....biryandan çocuklara uzuluyorum diğer yandan eşimi seviyorum....eşim özünde iyidir...arada zıt karakterliyiz bosansam ailem hiç biri arkamda olmicak bilmiyorum ama boylede kendimi uzuyorum...eşimin daha aldığı net maasi bilmem...devamlı aylık ücreti değiştiği için....eşim söylemiyor ama onun gözünde sanki sevgi bitmis gibi....hergün acabalarla yaşamak istemiyorum...kendimi kör bir kuyuda hissediyorum...hergeçen gün kayboluyorum....boguluyorum ....bana bir akıl verin ayrılmam mutlumu olurum yoksa dahadami cikmaza girerim....ben sırf çocuklar için kendimi onun gözünde mecbur birakilmak istemiyorum.....