Erkek İnfertilitesi Kardeşim de baba olabilir mi:(((

kayra42 .!.:

Selam canlar.ne denir nasıl anlatılır bilmiyorum ki...kardeşim 8 yıl önce lösemi oldu...alınan kemoterapiler,radyasyon vs.derken kendi iliğinden nakil oldu.4 yıl harika gitti evlendi sevdiğiyle.gelinimize anlattık hakkıydı bilmek birgünde olsa onunla nefes alacam umrumda değil dedi evlendiler.derken kabus yeniden başladı hastalık nüksetti.aynı tedavi aynı uzun yorucu yol.ama bu kez faerklı.annem üzüntüden böbreklerini kaybetti diyalize başladık.ben erken doğumla yavrumu 4 gün yaşatabildim öldü falan filan.doktor acımasızdı ya ilk ama dışarıdan ya da....dderken amerikadan biri ilik verdi nakil oldu ve rabbime sonsuz şükür 2 yıldır iyi.ama kritik 2 yılı daha var.tabii nakil gözlerine ciddi oranda hasar verdi allahım esirgesin kör bile olabilirdi şimdi krem damla idare ediyor.4 yıllık evliler haklı olarak bebek isteyecekler ama 1 yıl önceki sperm testinde spermlerin kemoterapi ve ışın tedavisinden öldüğü ortaya çıktı yani anlayacağınız tek canlı sperm bulunamadı.yıkıldılar.
Her bebeği olana ağlıyorlar ve ben baba olamayacağım dedikçe her ay eşi adet gördüğünde olmaz ben kuru sıkıyım deyip ağlamasına dayanamıyorum.şimdi ben hamileyim ama söyleyemiyorum bile.delirecem.günlerdir ağlıyorum.sizler belki bilgi sahibisinizdir bir umut ışığı yanar bellimi olur akıl akıldan üstündür diye sizlere sormak istedim..var mıdır umut??bir gün onada baba denilebilir mi???

Genişletmek için tıkla...

kayra42 .!.:

Selam canlar.ne denir nasıl anlatılır bilmiyorum ki...kardeşim 8 yıl önce lösemi oldu...alınan kemoterapiler,radyasyon vs.derken kendi iliğinden nakil oldu.4 yıl harika gitti evlendi sevdiğiyle.gelinimize anlattık hakkıydı bilmek birgünde olsa onunla nefes alacam umrumda değil dedi evlendiler.derken kabus yeniden başladı hastalık nüksetti.aynı tedavi aynı uzun yorucu yol.ama bu kez faerklı.annem üzüntüden böbreklerini kaybetti diyalize başladık.ben erken doğumla yavrumu 4 gün yaşatabildim öldü falan filan.doktor acımasızdı ya ilk ama dışarıdan ya da....dderken amerikadan biri ilik verdi nakil oldu ve rabbime sonsuz şükür 2 yıldır iyi.ama kritik 2 yılı daha var.tabii nakil gözlerine ciddi oranda hasar verdi allahım esirgesin kör bile olabilirdi şimdi krem damla idare ediyor.4 yıllık evliler haklı olarak bebek isteyecekler ama 1 yıl önceki sperm testinde spermlerin kemoterapi ve ışın tedavisinden öldüğü ortaya çıktı yani anlayacağınız tek canlı sperm bulunamadı.yıkıldılar.
Her bebeği olana ağlıyorlar ve ben baba olamayacağım dedikçe her ay eşi adet gördüğünde olmaz ben kuru sıkıyım deyip ağlamasına dayanamıyorum.şimdi ben hamileyim ama söyleyemiyorum bile.delirecem.günlerdir ağlıyorum.sizler belki bilgi sahibisinizdir bir umut ışığı yanar bellimi olur akıl akıldan üstündür diye sizlere sormak istedim..var mıdır umut??bir gün onada baba denilebilir mi???

Genişletmek için tıkla...

ferahna .!.:

çok kötü günler geçirmişsiniz inşallah kardeşinizde baba olur.herzaman allahtan ümit kesilmez.insan yaşadıkça ümit vardır unutmayalım.

Genişletmek için tıkla...

immortalbeloved .!.:

arkadaşım okudum, okudukça gözlerim doldu inan. Biz de son dönem ailemizde iki ayrı kişide o kötü hastalığı yaşadık. Yakınlarının nasıl da manen eriyip etkilendiğini bilirim. Bir de ben erkek kardeşime çok çok düşkünümdür, benim kardeşim de yıllardır sizinkiyle kıyas bile kabul edilmese de epilepsi hastalığıyla yaşıyor. Kendi kendine eksiklendiğinden evlenmiyor bile. O yüzden kardeşinizin psikolojik durumunu da bir nebze de olsa gözümün önüne getirebiliyorum. öncelikle allah tüm ailenize sabır, annenize, kardeşinize şifa versin, uzun uzun ömürler bahşetsin. Siz de ne olur ağlamayın, bebeğinize zarar yoksa.
Ikinci olaraktan kardeşinizin yaşadığı hayat ona bahşedilmiş 2. Bir şans. Resmen mucize olmuş ta amerikalardan ilik bulmuş yaşamış.bugün yüzbinlerce insan bu hastalıkla savaşıyor da böyle bir mucizeyi yaşayamıyor o yüzden bunu asla akıldan çıkarmamak lazım. Elbette çocuk istemeleri normal ama aslında çok mu önemli?bence muhakkak bu konuda derhal psikolojik destek alsınlar.onlara verilen bu mucizeyi ne olur böyle çocuk mevzuyla heba etmesinler.tabi anlıyorum olaya herkes kendi duygusallığıyla bakıyor ama bir an önce daha mantıkla düşünüp psikolojilerini toparlamaları da lazım çünkü bu işler biraz da moral işi ve zaten bu psikolojiyle çocuk için bir şanslarının da olacağını sanmıyorum.ayrıca önlerinde atlatmaları gereken bir 2 yılları varmış önce ona konsantre olmaları doğru değil mi? Bakın benim eşim sapasağlam, ben sapasağlamım ama çocuk sahibi olamadık, olamıyoruz.yani bu herkesin başına gelebiliyor. Bugün türkiyede çiftlerin %25i kısırlık sorunuyla mücadele ediyor. Yani her 4 çiftten birine bu kötü piyango vuruyor biraz da bunu düşünüp tevekkül göstermek lazım. şahsen evet çok çocuk sahibi olmak istiyorum, elimden gelen her olanağı sonuna kadar zorluyorum ama hayatımın anlamı, bu hayatta mutlu olmamın tek yolu çocuk da değil.çünkü böyle olmasına izin verirsem inanın nefes alamam, hayatı kendime zehir ederim, çok severek evlendiğim eşimle ne evliliğim kalır ne de huzurum.
Son olarak kardeşinizin durumuna da tabi doktorlar karar verecek ama benim bir arkadaşım üstelik de testis kanseri geçirdi. O da ışın ve kemoterapi tedavisi oldu. Testisinin biri de alındı. Yaklaşık 3 yıl tek bir sperm dahi üretmedi. Hatta bir ara yurtdışında sperm donasyonuyla çocuk sahibi olmayı da araştırdılar. Sonra karı koca aman bu hastalığı yendik gerisi önemli değil, bizim de çocuğumuz olmayıversin bir birimize sahibiz deyip boş verdiler. Fakat 4. Yılda doktora kontrole gittiğinde hiç bir beklentisi olmadan öylesine yaptırdığı bir testte tek tük bozuk dnalı sperm hücrelerine rastlandı. Akabinde bazı ilaçlar ve takviyeler kullandı. Tese yaptırıp çıkan sayılı miktardaki sağlam spermle tüp bebek yaptılar. Yani allahın işi de beli olmuyor. Bence ailecek kendinizi bu kadar heba etmeden önce şu kemoterapinin ve radyoterapinin etkisinin vücuttan atmasını bekleyin. Sonuçta onca tedaviyle imün sistemini sıfırlamış bir bedenden bu kadar kısa zamanda bir şeyler beklemek zaten haksızlık.
Umarım çocuğunuzu sağlıkla kucağınıza almak da nasip olur. Sevgi ve sağlıkla kalın:)

Genişletmek için tıkla...

meri58 .!.:

zor günler yaşamışsınız hala da yaşıyosunuz allah yardımcınız olsun
çok geçmiş olsun

benimde bi yakınım kanser
askeri okulda okurken çok küçük yaşlarda yakalandı yıllarca tedavi gördü halada devam
genel anlamda hep iyi gördük
4-5 yıl önce evlendi ve bir oğlu var ,meslekten ayrıldı şuan kolunu tam olarak kullanamıyo
nasıl yaptılar bilmiyorum ama bu gibi durumlarda hasatayı önceden bilgilendirip spermleri donduruyolar
onlarınkide muhtemelen tedavi sonrası tüp olmuştur
bence allah yardımcısı olucaktır ,allah okadar büyükki onada bir evlat bağışlar
çok sıkıntılar çekmiş evladı yönünden yüzünü güler inşallah
inşallah çok sağlıklı evlatları olur kardeşinizin

Genişletmek için tıkla...

bahar85 .!.:

canım sanki bizi anlattın okadar duygulandım ki anlatamam
Ben sana öncelikle kendi hikayemizi anlatayım...
Eşimle birbirimizi çok severek bi ilişkiye başladık...
Ama ileler bazı sebeplerden bunu istemedi ve eşim annesi tarafından baskılara dayanamayarak benden ayrıldı...
Ayrıldıktan 8 ay sonra hastalandığını ve hastane yattığını öğrendim...
Sonrasında hastalığının lenfoma (lenf kanseri) olduğunu öğrendik...
Tabi ben yıkıldım ünide son senemdi o seneyi nasıl geçirdim hala bilmiyorum...
Eşimin hastalığı başlangıç evresindeyken farkedilmiş...
Tabi ben durumunu öğrenince hemen gittim ve tekrar başladı ilişkimiz...
7-8 ay kemoterapi gördü (15 günde bi aldı)...
Sonrasında iyileşti kendini toparladı tedavisi tamamlandı...
Ben bu yaşadığımızdan sonra bidaha ne olursa olsun ondan ayrılmamaya karar verdim ve ailemin rızası olmadan evlendim eşimle...
Ilk atandığım senede evlendim (öğretmenim)...
Kemoterapi sonrasında infertilite sorunu çıkabileceğini biliyorduk ikimiz ama önemsemedik...
Evlendikten 1 sene sonra (tedavisinin üstünden 22 ay geçmişti) spermigram yaptırdık ve herşey normaldi...
1 ml de 85,6 milyon sperm vardı...
Bu sonuç bizi çok sevindirdi ama uzun sürmedi...
Bu testi yaptırdıktan 2 ay sonra eşim hastalığı tekrarladığı için ege üniversitesinde hastaneye yattı...
Kemoterapiye başlandıktan 1 ay sonra eşimin takibini yapan doç bi dr sperm dondurtma işlemi yapaıp yapmadığımızı sormuş...
Oysaki bizi eşimin asıl dru olan prof bu konuda bilgilendirmemişti...
Eşimin hastane odasında yaşadıklarını hala unutamam...
Aynı gelininiz gibi, eşime önemli olanın onunla hayatıma devam etmek olduğunu asla ondan vazgeçmeyeceğimi söyledim...
Sonrasında kemoterapiye devam edildi, kök hücre nakli oldu, radyoterapi gördü...
Tedavisi 10 ay sürdü...
Bu süre zarfında hastaneden eve çıkma izni verildiğinde spermiogram yaptırdık çıkarsa donduralım diye ama hep 0 dı sonuç
Ege üniversitesi tüp bebek bölümündeki drlar eşime vücudun kendini 1 sene de toplayacağını ozaman sperm çıkışı olacağını söylemişler...
Bizde buna güvendik 1 sene sabırla belli aralıkla spemiogram yaptırdık hep 0 çıkmaya devam etti...
Ama üzülmedik çok fazla 1 sene dolunca düzelicek dedik...
Tedavisi biteli tam 1 sene oldu ama hala çıkış yoktu...
Işte ozaman çok panik yapmaya başladık...
Ben internetten araştırmaya başladım ve geçen ağustos ayında buradaki http://www.kadinlarkulubu.com/erkek...zospermi-olanlar-burada-dertleselim-8108.html topiğini buldum ve hayatım değişti...
Bu topikteki herkes bizimle aynı sorunu yaşıyordu ve biçok şey yapıyorlardı bitkisel kürler, ilaçlar...
Bana iki dr önerdiler kaan aydos ve emre bakırcıoğlu...
Kaan hocanın ilaç tedavisi uyguladığını duyduğumuz için hemen ondan randevu aldım...
1,5 ay sonra 30 eylülde muayene gittik...
Kaan hoca durumumuzun çok iyi olduğunu hormonların, testis boyutunun ve önceki spermiogram sonucunun kanser tedavisi sonrasında olmasına rağmen sperm sayısının çok iyi olduğunu söyledi...
Sizden ilk aydan çıkış bekliyorum dedi...
Bize ilk ay endol, sudafed ve testogel verdi...
Tabi biz arkadaşların önerdiği bitkisellerede 1,5 aydır devam ediyorduk bu süreçte...
Kaan hocanın dediği gibi ilk aydan 1-2 tane sperm çıkışı oldu...
Tedavimizin 2. Ve 3. Ayında endol, sudafed, testogel ve proxeed kullandık...
Her ay 1-2 tane sperm çıkmaya devam etti...
Kaan hocayla ilk görüştüğümüzde bize 6 ay ilaç tedavisi uygulayacağını çıkış olursa çıkanların dondurulup tüp bebeğe başlanacağını söylemişti...
Eğer ki 6 ay sonunda hiç sperm çıkışı olmadıysa m.tese yaparız demişti...
Ama bizde 1-2 tanede olsa çıkış olmasına rağmen tedavimizi yarıda keserek m.teseye çağırdı...
Bende bu yaptığını doğru bulmadım ve onunla olan tedavimizi sonlandırdım (şuabat ayında)...
Ilaçlarımızı bıraktık sadece proxeed ve bitkisellere devam ettik...
Daha sonra üzerinden biraz zaman geçince emre hocaya mail attım durumumuzu anlattım hemen ertesi gün aradı...
Durumumuzun çok iyi olduğunu ve m.teseye gerek olmadığını çıkanların dondurularak tedaviye başlayabileceğimizi anlattı...
14 nisanda istanbula umut tüp bebeğe gittik emre hocayla görüşmek için...
Ve spemiogram sonucunda yaklaşık 100 bin spermimiz bulundu ve donduruldu...
Havalara uçtuk 0 dan ve 1-2 taneden sonra mucizeydi bizim için...
Sonrasında proxeedi bırakıp arginmax kullanmaya başladık...
Bitkisellere biraz daha devam ettik ve sonra eşimin biraz ara vermeye ihtiyacı olduğu için ara verdik...
Haziran ayında tüp bebek raporu almak için izmire bi hastaneye başvuduk ve spem sayımızın 5,6 milyona yükseldiğini öğrendik...
şimdi tüp bebek tedavisine başlamak üzereyiz haftaya adet olucam inş ve başlıycaz umut tüp bebekte...
çok uzun oldu biliyorum ama herşeyi anlatmak istedim...
Belki sende kardeşine ve gelininize anlatırsın onlarada umut olur...
Canım kanser tedavisi neyazıkki azosperme yol açabiliyor...
Ki en fazla infertiliteye sebep olan kanser tedavisi lenfomalar için kullanılan...
Ama biz buna rağmen aştık bu zorluğu ve şuan bebişimize kavuşmaya çok az kaldı inş...
Canım nolur ümitsiz olmasınlar...
Kardeşin lösemi tedavisini ergenlikten önce mi gördü yoksa sonra mı buda önemli...
Kesinlikle emre bakırcıoğlu ve kaan aydosa durumunu anlatan bi mail atsın...
Emre hoca bu konuda ilaç tedavisi uygulamıyor pek ama m.teseye gerek duyulacaksa o konuda çok başarılı...
Kaan aydos ise ilaç tedavisi uyguluyor...
Bizi tedavi sürecimizde çok şaşırttı ama yinede belki size umut olur...
Verdiği ilaçlar çıkışı başlatır...
Ama m.tese olacaksa mutlaka emre bakırcıoğluna gitmesini tavsiye ederim...
Canım sormak istediğin ne varsa elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışırım...
Biz kurtulduk inş darısı kardeşinin ve eşinin başına...
Anlat onlara durumumuzu asla yılmasınlar ücadeleye devam etsinler inş sonunda gülen onlar olacak

Genişletmek için tıkla...

kayra42 .!.:

sağolun.evet spermleri donduruyorlar ama ilk teşhis konduğunda 15 gün ömrü var dedi doktorlar.sizce onun hayatımı bebeğimi???o olmazsa sperm kalsa ne olur kalmasa ne olur??annem hafızasını kaybetti karıncayla konuşuyordu ben die.gün saydık.15-14-13 die.biz onu istedik mevladan.amin canım ekssik olmayasın sağol.

Genişletmek için tıkla...

zelve .!.:

büyük dertler atlamışsınız aile olarak, bunu da atlatırsınız, bir arada kalın yeter.
çocuk için tedavi gören bizler neler görüp duyuyoruz, yumurtasız hamile kalanları bile gördük.
Konunun uzmanlarına danışın, bir yolu vardır elbet..
önceki bebeğini kaybetmişsin üzüntüden, bu kadar canını sıkma karnındaki güzellik belki dayısına da şans getirir.
Bu arada hamileliğini saklamana hiç gerek yok eminim ki en az senin kadar sevineceklerdir

Genişletmek için tıkla...

meri58 .!.:

ben yanlış bişey yazmadım inşallah
tabiki öncelik kardeşinizin hayatı allah kimseye vermesin sizlere yardımcı olsun
çok üzüldüm ve moral olur belki diye yakınımın yaşadıklarını paylaştım
kırıcak bişeyler söylediysem çok özür dilerim
bende 3 yıl uğraştım ve arkadaşların dediği gibi neler okuduk buralarda
allah vericek olduktan sonra inan sperme yumurtaya bakmıyo
en kısa zamanda kardeşinizede nasip etsin hayırlısıyla ve sağlıcakla

Genişletmek için tıkla...

kayra42 .!.:

22 yaşında yakalandı malesef.şimdi 30 yaşında.ama nasıl umut oldun biliyor musun??biliyordum ya...buraya yazarsam bizi hiç tanımayan ama yüreği kocaman olan insanlardan biri gülümsetecekti...akrabalarımızın hepsi küstü bizimle yapayalnızız...önce kardeşim için para sonra annem için böbrek isteriz korkusundan...allah bilsin onun zoruna gitsin.yarın gelinimize anlatacağım ve iznjinle sana yönlendireceğim.hemen üye yapacağım onuda kk ya..allah razı olsun.müjdeli haberin için tüm kalbimle dua edeceğim.....BU ARADA BENDE KARDEŞİMDE GELİNİMİZDE ÖĞRETMEN:)

Genişletmek için tıkla...

bahar85 .!.:

canım sanki bizi anlattın okadar duygulandım ki anlatamam
ben sana öncelikle kendi hikayemizi anlatayım...
eşimle birbirimizi çok severek bi ilişkiye başladık...
ama ileler bazı sebeplerden bunu istemedi ve eşim annesi tarafından baskılara dayanamayarak benden ayrıldı...
ayrıldıktan 8 ay sonra hastalandığını ve hastane yattığını öğrendim...
sonrasında hastalığının lenfoma (lenf kanseri) olduğunu öğrendik...
tabi ben yıkıldım ünide son senemdi o seneyi nasıl geçirdim hala bilmiyorum...
eşimin hastalığı başlangıç evresindeyken farkedilmiş...
tabi ben durumunu öğrenince hemen gittim ve tekrar başladı ilişkimiz...
7-8 ay kemoterapi gördü (15 günde bi aldı)...
sonrasında iyileşti kendini toparladı tedavisi tamamlandı...
ben bu yaşadığımızdan sonra bidaha ne olursa olsun ondan ayrılmamaya karar verdim ve ailemin rızası olmadan evlendim eşimle...
ilk atandığım senede evlendim (öğretmenim)...
kemoterapi sonrasında infertilite sorunu çıkabileceğini biliyorduk ikimiz ama önemsemedik...
evlendikten 1 sene sonra (tedavisinin üstünden 22 ay geçmişti) spermigram yaptırdık ve herşey normaldi...
1 ml de 85,6 milyon sperm vardı...
bu sonuç bizi çok sevindirdi ama uzun sürmedi...
bu testi yaptırdıktan 2 ay sonra eşim hastalığı tekrarladığı için ege üniversitesinde hastaneye yattı...
kemoterapiye başlandıktan 1 ay sonra eşimin takibini yapan doç bi dr sperm dondurtma işlemi yapaıp yapmadığımızı sormuş...
oysaki bizi eşimin asıl dru olan prof bu konuda bilgilendirmemişti...
eşimin hastane odasında yaşadıklarını hala unutamam...
aynı gelininiz gibi, eşime önemli olanın onunla hayatıma devam etmek olduğunu asla ondan vazgeçmeyeceğimi söyledim...
sonrasında kemoterapiye devam edildi, kök hücre nakli oldu, radyoterapi gördü...
tedavisi 10 ay sürdü...
bu süre zarfında hastaneden eve çıkma izni verildiğinde spermiogram yaptırdık çıkarsa donduralım diye ama hep 0 dı sonuç
ege üniversitesi tüp bebek bölümündeki drlar eşime vücudun kendini 1 sene de toplayacağını ozaman sperm çıkışı olacağını söylemişler...
bizde buna güvendik 1 sene sabırla belli aralıkla spemiogram yaptırdık hep 0 çıkmaya devam etti...
ama üzülmedik çok fazla 1 sene dolunca düzelicek dedik...
tedavisi biteli tam 1 sene oldu ama hala çıkış yoktu...
işte ozaman çok panik yapmaya başladık...
ben internetten araştırmaya başladım ve geçen ağustos ayında buradaki http://www.kadinlarkulubu.com/erkek...zospermi-olanlar-burada-dertleselim-8108.html topiğini buldum ve hayatım değişti...
bu topikteki herkes bizimle aynı sorunu yaşıyordu ve biçok şey yapıyorlardı bitkisel kürler, ilaçlar...
bana iki dr önerdiler kaan aydos ve emre bakırcıoğlu...
kaan hocanın ilaç tedavisi uyguladığını duyduğumuz için hemen ondan randevu aldım...
1,5 ay sonra 30 eylülde muayene gittik...
kaan hoca durumumuzun çok iyi olduğunu hormonların, testis boyutunun ve önceki spermiogram sonucunun kanser tedavisi sonrasında olmasına rağmen sperm sayısının çok iyi olduğunu söyledi...
sizden ilk aydan çıkış bekliyorum dedi...
bize ilk ay endol, sudafed ve testogel verdi...
tabi biz arkadaşların önerdiği bitkisellerede 1,5 aydır devam ediyorduk bu süreçte...
kaan hocanın dediği gibi ilk aydan 1-2 tane sperm çıkışı oldu...
tedavimizin 2. ve 3. ayında endol, sudafed, testogel ve proxeed kullandık...
her ay 1-2 tane sperm çıkmaya devam etti...
kaan hocayla ilk görüştüğümüzde bize 6 ay ilaç tedavisi uygulayacağını çıkış olursa çıkanların dondurulup tüp bebeğe başlanacağını söylemişti...
eğer ki 6 ay sonunda hiç sperm çıkışı olmadıysa m.tese yaparız demişti...
ama bizde 1-2 tanede olsa çıkış olmasına rağmen tedavimizi yarıda keserek m.teseye çağırdı...
bende bu yaptığını doğru bulmadım ve onunla olan tedavimizi sonlandırdım (şuabat ayında)...
ilaçlarımızı bıraktık sadece proxeed ve bitkisellere devam ettik...
daha sonra üzerinden biraz zaman geçince emre hocaya mail attım durumumuzu anlattım hemen ertesi gün aradı...
durumumuzun çok iyi olduğunu ve m.teseye gerek olmadığını çıkanların dondurularak tedaviye başlayabileceğimizi anlattı...
14 nisanda istanbula umut tüp bebeğe gittik emre hocayla görüşmek için...
ve spemiogram sonucunda yaklaşık 100 bin spermimiz bulundu ve donduruldu...
havalara uçtuk 0 dan ve 1-2 taneden sonra mucizeydi bizim için...
sonrasında proxeedi bırakıp arginmax kullanmaya başladık...
bitkisellere biraz daha devam ettik ve sonra eşimin biraz ara vermeye ihtiyacı olduğu için ara verdik...
haziran ayında tüp bebek raporu almak için izmire bi hastaneye başvuduk ve spem sayımızın 5,6 milyona yükseldiğini öğrendik...
şimdi tüp bebek tedavisine başlamak üzereyiz haftaya adet olucam inş ve başlıycaz umut tüp bebekte...
çok uzun oldu biliyorum ama herşeyi anlatmak istedim...
belki sende kardeşine ve gelininize anlatırsın onlarada umut olur...
canım kanser tedavisi neyazıkki azosperme yol açabiliyor...
ki en fazla infertiliteye sebep olan kanser tedavisi lenfomalar için kullanılan...
ama biz buna rağmen aştık bu zorluğu ve şuan bebişimize kavuşmaya çok az kaldı inş...
canım nolur ümitsiz olmasınlar...
kardeşin lösemi tedavisini ergenlikten önce mi gördü yoksa sonra mı buda önemli...
kesinlikle emre bakırcıoğlu ve kaan aydosa durumunu anlatan bi mail atsın...
emre hoca bu konuda ilaç tedavisi uygulamıyor pek ama m.teseye gerek duyulacaksa o konuda çok başarılı...
kaan aydos ise ilaç tedavisi uyguluyor...
bizi tedavi sürecimizde çok şaşırttı ama yinede belki size umut olur...
verdiği ilaçlar çıkışı başlatır...
ama m.tese olacaksa mutlaka emre bakırcıoğluna gitmesini tavsiye ederim...
canım sormak istediğin ne varsa elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışırım...
biz kurtulduk inş darısı kardeşinin ve eşinin başına...
anlat onlara durumumuzu asla yılmasınlar ücadeleye devam etsinler inş sonunda gülen onlar olacak

Genişletmek için tıkla...

kayra42 .!.:

Selam canlar.ne denir nasıl anlatılır bilmiyorum ki...kardeşim 8 yıl önce lösemi oldu...alınan kemoterapiler,radyasyon vs.derken kendi iliğinden nakil oldu.4 yıl harika gitti evlendi sevdiğiyle.gelinimize anlattık hakkıydı bilmek birgünde olsa onunla nefes alacam umrumda değil dedi evlendiler.derken kabus yeniden başladı hastalık nüksetti.aynı tedavi aynı uzun yorucu yol.ama bu kez faerklı.annem üzüntüden böbreklerini kaybetti diyalize başladık.ben erken doğumla yavrumu 4 gün yaşatabildim öldü falan filan.doktor acımasızdı ya ilk ama dışarıdan ya da....dderken amerikadan biri ilik verdi nakil oldu ve rabbime sonsuz şükür 2 yıldır iyi.ama kritik 2 yılı daha var.tabii nakil gözlerine ciddi oranda hasar verdi allahım esirgesin kör bile olabilirdi şimdi krem damla idare ediyor.4 yıllık evliler haklı olarak bebek isteyecekler ama 1 yıl önceki sperm testinde spermlerin kemoterapi ve ışın tedavisinden öldüğü ortaya çıktı yani anlayacağınız tek canlı sperm bulunamadı.yıkıldılar.
Her bebeği olana ağlıyorlar ve ben baba olamayacağım dedikçe her ay eşi adet gördüğünde olmaz ben kuru sıkıyım deyip ağlamasına dayanamıyorum.şimdi ben hamileyim ama söyleyemiyorum bile.delirecem.günlerdir ağlıyorum.sizler belki bilgi sahibisinizdir bir umut ışığı yanar bellimi olur akıl akıldan üstündür diye sizlere sormak istedim..var mıdır umut??bir gün onada baba denilebilir mi???

Genişletmek için tıkla...

kayra42 .!.:

Selam canlar.ne denir nasıl anlatılır bilmiyorum ki...kardeşim 8 yıl önce lösemi oldu...alınan kemoterapiler,radyasyon vs.derken kendi iliğinden nakil oldu.4 yıl harika gitti evlendi sevdiğiyle.gelinimize anlattık hakkıydı bilmek birgünde olsa onunla nefes alacam umrumda değil dedi evlendiler.derken kabus yeniden başladı hastalık nüksetti.aynı tedavi aynı uzun yorucu yol.ama bu kez faerklı.annem üzüntüden böbreklerini kaybetti diyalize başladık.ben erken doğumla yavrumu 4 gün yaşatabildim öldü falan filan.doktor acımasızdı ya ilk ama dışarıdan ya da....dderken amerikadan biri ilik verdi nakil oldu ve rabbime sonsuz şükür 2 yıldır iyi.ama kritik 2 yılı daha var.tabii nakil gözlerine ciddi oranda hasar verdi allahım esirgesin kör bile olabilirdi şimdi krem damla idare ediyor.4 yıllık evliler haklı olarak bebek isteyecekler ama 1 yıl önceki sperm testinde spermlerin kemoterapi ve ışın tedavisinden öldüğü ortaya çıktı yani anlayacağınız tek canlı sperm bulunamadı.yıkıldılar.
Her bebeği olana ağlıyorlar ve ben baba olamayacağım dedikçe her ay eşi adet gördüğünde olmaz ben kuru sıkıyım deyip ağlamasına dayanamıyorum.şimdi ben hamileyim ama söyleyemiyorum bile.delirecem.günlerdir ağlıyorum.sizler belki bilgi sahibisinizdir bir umut ışığı yanar bellimi olur akıl akıldan üstündür diye sizlere sormak istedim..var mıdır umut??bir gün onada baba denilebilir mi???

Genişletmek için tıkla...