Kaybetmekten çok korkuyorum..

sen_ben

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
22 Nisan 2011
73
1
36
Aydın
Daha önceden bir konu açmıştım annemle ilgili bilen vardır.
Beni son zamanlarda öyle bir korku sardı ki anlatamam. annemi kaybetmekten çok korkuyorum. aklıma gelince bu fikir hıçkıra hıçkıra ağladığımı biliyorum. düşünüyorum bazen böyle ağlayacağıma annemle zamanın tadını çıkarsam ya diye ama annemin ölme düşüncesi bile mahvediyor beni. geçenlerde yaşlı bir teyze gördüm hasta , o zamanda aynı duyguyu yaşadım. çok korkuyorum hiç anneme belli etmiyorum ağladığımı üzülmesin diye.. ama buraya yazmasam çatlıyacağım sıkıntıdan. biliyorum doğanın kanunu bu.. :43:
 
Neden bu kadar düşünüyorsun?
Sıkıntılarından dolayı hassas olabilirsin ve annene her zamankinden daha
fazla ihtiyaç duyabilirsin.
Ya da annen yaşlımı kaybetmek aklına geliyor?
 
Neden bu kadar düşünüyorsun?
Sıkıntılarından dolayı hassas olabilirsin ve annene her zamankinden daha
fazla ihtiyaç duyabilirsin.
Ya da annen yaşlımı kaybetmek aklına geliyor?

hayır değil daha 42 yaşında.
tek güvendiğim ve yanımda olan tek insan o .. sıkıntım da yok çok şükür nedensiz yere birden aklıma geliyor .s
 
seni öyle iyi anlıyorumki.... benm duygularmda aynı babam içindir. babam 51 yaşnda sağlıklı bi adam. herhangi bi hastalığıda yok... ama aklıma geldikçe durup dururken hıçkırıklara boğuluyorm nasıl kaldırırım bu gerçeği diye... allah gecnden versn inş.... birileri ölcek birileri doğck işte...
 
Benim annem 61 yaşında.Bu korkuyu ben de çok fazla yaşıyorum.
Şekerleme yaptığı zaman hep kontrol ederim,nefes alıyor mu diye..
 
seni öyle iyi anlıyorumki.... benm duygularmda aynı babam içindir. babam 51 yaşnda sağlıklı bi adam. herhangi bi hastalığıda yok... ama aklıma geldikçe durup dururken hıçkırıklara boğuluyorm nasıl kaldırırım bu gerçeği diye... allah gecnden versn inş.... birileri ölcek birileri doğck işte...

Beni anlaman çok güzel gerçekten ama insanın içini acıtıyor. burdan annesini babasını kaybedenler okuyunca kızıcak belki ama ..
 
Benim annem 61 yaşında.Bu korkuyu ben de çok fazla yaşıyorum.
Şekerleme yaptığı zaman hep kontrol ederim,nefes alıyor mu diye..

Korkulan şey başa gelirmiş ama bu elinde sonunda olucak ölüm . kendi ölceğimi bilsem bu kadar içim sıkılmazdiye düşünüyorum
 
yapck bişy yok.. o yzden günlerimizi onları kırmadan üzmeden geçirmemz gerektiğinin farkndayız en azndn. annsini babasını kaybedip pişmanlık yaşayan çok arkadaşımz vardr. babannemi kaybettiğimde ölümün gerçkliğinin farkına vardım. hep kendimi suçladm onu kırmıştm üzmüştüm bana kırgnmı gitti, diye kendimi yedm bitirdim. ama ders oldu... şimdi çok daha başka bir elifim.. ayrıca umarm bizlerde bizleri böylesine seven, kırmaktan korkan, arkamızdan dua edecek evlatlar yetiştirir öyle ölürüz. insan tek teselliyi dinde buluyor ölüm karşısında. kısaca... ilerde pişman olcağmz şeklde davrnmamalıyız can parelerimize karşı...
 
Dün annemleydim şu hayatta bir tek o benim dert ortağım 67 yaşında bılaşıkları yıkarken bir ağlamak tuttu kendisi zaten hasta ve dün yine ölümden konuştu bunları yazarken dahi boğazım düğümleniyor annelerimiz hiç ölmesin düşüncesi dahi korkunç!
 
canım bu konuyla ilgili sana irvin yalom'un varoluşçu psikoterapi adlı kitabını okumanı öneririm, yardımı olacaktır mutlaka...
 
Merhaba bu olayı günün her saniyesinde yaşıyorum ve bu beni çok korkutuyor bugün bir tanıdığımın vefat ettiğini ögrendim tabiki çok üzüldüm ama beni en çok üzen durumda arkasında 2 tane çocuğunu bıraktı.Ve bu psikoloji beni çok kötü etkiledi ama artık korkudan içim içimi yiyordu ve bende böyle sitelerden bu tür yazılara baktım ve bir tek bu korku bende yokmuş Allaha şükür ailemde bir hastalık yok ama yinede insan korkuyor.İçinizi rahat tutun😊
 
hayır değil daha 42 yaşında.
tek güvendiğim ve yanımda olan tek insan o .. sıkıntım da yok çok şükür nedensiz yere birden aklıma geliyor .s
Hepimizde o korku var. Benim annem 65 yaşında. Beyninde tümör var. Lise çağlarımda ben de hep ağlardım. Ameliyat vs oluyordu. Hala da aklıma gelir bazen ağlarım. Ama kabullenmek de zorundayız. Ölüm hepimiz için var. Kimin kimden önce öleceği belli değil. Kafana takma olumsuzu çağırma. Annen ne güzel gencecik. Allah uzun ömür versin🙏🏻
 
Merhaba bu olayı günün her saniyesinde yaşıyorum ve bu beni çok korkutuyor bugün bir tanıdığımın vefat ettiğini ögrendim tabiki çok üzüldüm ama beni en çok üzen durumda arkasında 2 tane çocuğunu bıraktı.Ve bu psikoloji beni çok kötü etkiledi ama artık korkudan içim içimi yiyordu ve bende böyle sitelerden bu tür yazılara baktım ve bir tek bu korku bende yokmuş Allaha şükür ailemde bir hastalık yok ama yinede insan korkuyor.İçinizi rahat tutun😊
9 sene önceki konuyu nasıl buldunuz üşenmeden? 😁
 
Hepimizde o korku var. Benim annem 65 yaşında. Beyninde tümör var. Lise çağlarımda ben de hep ağlardım. Ameliyat vs oluyordu. Hala da aklıma gelir bazen ağlarım. Ama kabullenmek de zorundayız. Ölüm hepimiz için var. Kimin kimden önce öleceği belli değil. Kafana takma olumsuzu çağırma. Annen ne güzel gencecik. Allah uzun ömür versin🙏🏻
Geçmiz olsun🙏A
9 sene önceki konuyu nasıl buldunuz üşenmeden? 😁
Şuanda korkumu dindirmek için bu konuları araştırıyodum ki sizinki çıktı karşıma😁umarim annen hayattadır🙏😊
 
Geçmiz olsun🙏A

Şuanda korkumu dindirmek için bu konuları araştırıyodum ki sizinki çıktı karşıma😁umarim annen hayattadır🙏😊
Konu bana ait değil. BDV de konu hortlatan oluyor arada :)) Hamdolsun hayatta annem 😊
Vefat eden annelerimize de Allahtan rahmet diliyorum. 🤲🏻
 
Simdiden olmamış bir sey icin üzülmek ya da ağlamak sizi yıpratır. Annenizi sevin güzel anılar biriktirin yarının kaygısını bugüne yükleyerek anin tadını kacirmayin derim ben.
Ellerinden öpüyorum annenizin😘
 
Back
X