- 25 Ocak 2015
- 34
- 12
- 13
- 28
- Konu Sahibi eslemhappened
- #1
Evet durum başlıktaki gibi.Kendi fikirlerim bana yetmiyor.Sürüyleler.Bi' milyon tanesi çarpışıyor aklımda ama sonuç sıfır.Buradaki çoğunluğun benden yaşça büyük olmasını avantaja çevirmeyi planlıyorum birazda bu yüzden.17 yaşındayım çünkü.Kafamsa kazan gibi.Fikirden , plandan bol bir şey yok içinde.Sorun şu ki hepsi birbirleriyle çelişiyor.Biri birine uymuyor.En sonunda hep görmek istediğim gibi görüyorum.Çıkamıyorum yani işin içinden.Aşığım.Buna öyle iki gülücük bir kaç kelebekle karar vermedim.Neredeyse altı ayımı aldı seviyorum sevmiyorum ikilemi.Arkadaş olarak görmeliyim diye o kadar zorladım ki kendimi kasılmaktan kitlenip kalacağım bir gün diye korkuyordum.Olmadı bir türlü , arkadaş olarak göremedim.Niye olmaması gerektiğine gelirsek cevabı yaş farkı.Karşımdaki insan 24 yaşında.
Arkadaş gibiydik hep.İki yıl önce tanıştığımızda gerçekten sevdiğim bir arkadaş olduğuna inandırdım kendimi.Ne hissedersem hissedeyim yakıştırmadım.Ama benden önce yakın arkadaşlarım farketti durumu.Yani ben ne kadar kendimi kaptırsam da tek bir şey söylüyordum.''Sadece arkadaşım , arkadaş''.Şimdi bunu söylemiyorum diyemem.Yalan değil çünkü gerçekten arkadaşız.Ama ben o arkadaşla arkadaş kalmak istemiyorum artık.Bu illa sevgili olalım şeklinde değil.Ona cesaretim yok zaten.Daha doğrusu bir ne olacak ya yaş farkıysa yaş farkı denemek istiyorum diyorum bir yandan da zarar görürsün yapma diye o iç sesi susturuyorum.O açıdan ya arkadaşlığımı kesicem ya da hislerimi açıcam ona.Arada kalamıyorum maalesef.Belki zayıflık belki bir zaaf bilemiyorum ama yanıbaşımdayken ona abi/arkadaş muamelesi yapamıyorum artık.Ne yapsam ne etsem hiç bilmiyorum.Dertleşmek iyi gelir diye düşündüm.Fikirleriniz önerileriniz inanın o kadar kıymetli ki
Arkadaş gibiydik hep.İki yıl önce tanıştığımızda gerçekten sevdiğim bir arkadaş olduğuna inandırdım kendimi.Ne hissedersem hissedeyim yakıştırmadım.Ama benden önce yakın arkadaşlarım farketti durumu.Yani ben ne kadar kendimi kaptırsam da tek bir şey söylüyordum.''Sadece arkadaşım , arkadaş''.Şimdi bunu söylemiyorum diyemem.Yalan değil çünkü gerçekten arkadaşız.Ama ben o arkadaşla arkadaş kalmak istemiyorum artık.Bu illa sevgili olalım şeklinde değil.Ona cesaretim yok zaten.Daha doğrusu bir ne olacak ya yaş farkıysa yaş farkı denemek istiyorum diyorum bir yandan da zarar görürsün yapma diye o iç sesi susturuyorum.O açıdan ya arkadaşlığımı kesicem ya da hislerimi açıcam ona.Arada kalamıyorum maalesef.Belki zayıflık belki bir zaaf bilemiyorum ama yanıbaşımdayken ona abi/arkadaş muamelesi yapamıyorum artık.Ne yapsam ne etsem hiç bilmiyorum.Dertleşmek iyi gelir diye düşündüm.Fikirleriniz önerileriniz inanın o kadar kıymetli ki
Çok teşekkür ederim bu arada cevaplar için.
