- 18 Kasım 2013
- 4.659
- 3.970
- 133
- 32
- Konu Sahibi NightStalker
- #1
Sorunum ne bilmiyorum anı ofke patlamaları yaşıyor sonra pişman oluyorum. Ama bu patlamalar oyle böyle değil hakarete küfürlere rahat konusmalara varıyor. Karşımdakini dusunmuyorum hiç. Bunu dün ve daha önceleri eşime çok kez yaptim. Dün sabahtan kızımız eşim ve kuzenim bi yerlerde oturmaya gittik çünkü kendisi 3 4 gun once barışmak için bana doğru bi adım attı hiç beklemediğim şekilde ( Boşanma davası görüldü bugün imza atmam gerekiyor. ) . Dün sabah iyiydik akşam oldu delirdim yarın seni bosicamlar diktir gitler bilmemne.
Konu şu ki eşim ınstagram hesabi açtı yıllar sonra ve iş arkadaşları, gençliğinde tanıdığı arkadaşları lise arkadaşları hepsini eklemiş 130 kişi falan var. Dun lise arkadasim dedigi bakimli bi hanimi begenmis fotografini. Buna cok kizdim. Boyle hassas bi donemde bu yaptigin olmadi dedim. Ben bu insanların çoğunu tanımıyorum söylüyor kim olduğunu fakat 10 senedir çoğu yoktu hayatımızda. Dün ınstagram hesabi kapatayım dedi hayir siliceksin onları dedim öfkelendim. Simdi onun hesabinda kuzenim var abim var annem var fakat beni eklemiyor herkesin hesabini sormaktan bikmis istemiyormus duzelmem gerekiyormuş falan filan.
Ben şuan ilaç kullnıyorum 2 tane psikolojik kaygı bozuklugu ve depresyon var aşırı ofk e nöbetleri var bazen cinnet seviyesinde. Bana fırsat tanımıyorsun ekli olsam da bakmicaktim dedim biz nasıl duzelicez birbirimize güvenmeden dedim. Enson irtibatı biraz kes benimle zaman ver dedim sildim her şeyi whatsapp falan gece delirmiş araya araya bakmadım.
Bugün imzaya gidip gitmemekte kararsizim üstelik kızım babamı çok özlüyorum bizimle niye kalmıyo anne derken. Aklıma hep bu cümle geliyor. Daha sakin bi insan olmak istiyorum arkadaşlar. Düzeltebilir miyiz bilmiyorum istiyorum da ama gelgitli hallerimden çok bunaldim artık.
Konu şu ki eşim ınstagram hesabi açtı yıllar sonra ve iş arkadaşları, gençliğinde tanıdığı arkadaşları lise arkadaşları hepsini eklemiş 130 kişi falan var. Dun lise arkadasim dedigi bakimli bi hanimi begenmis fotografini. Buna cok kizdim. Boyle hassas bi donemde bu yaptigin olmadi dedim. Ben bu insanların çoğunu tanımıyorum söylüyor kim olduğunu fakat 10 senedir çoğu yoktu hayatımızda. Dün ınstagram hesabi kapatayım dedi hayir siliceksin onları dedim öfkelendim. Simdi onun hesabinda kuzenim var abim var annem var fakat beni eklemiyor herkesin hesabini sormaktan bikmis istemiyormus duzelmem gerekiyormuş falan filan.
Ben şuan ilaç kullnıyorum 2 tane psikolojik kaygı bozuklugu ve depresyon var aşırı ofk e nöbetleri var bazen cinnet seviyesinde. Bana fırsat tanımıyorsun ekli olsam da bakmicaktim dedim biz nasıl duzelicez birbirimize güvenmeden dedim. Enson irtibatı biraz kes benimle zaman ver dedim sildim her şeyi whatsapp falan gece delirmiş araya araya bakmadım.
Bugün imzaya gidip gitmemekte kararsizim üstelik kızım babamı çok özlüyorum bizimle niye kalmıyo anne derken. Aklıma hep bu cümle geliyor. Daha sakin bi insan olmak istiyorum arkadaşlar. Düzeltebilir miyiz bilmiyorum istiyorum da ama gelgitli hallerimden çok bunaldim artık.
