kendime dahi itiraf edememişim meger...

kızlar iş yerimde samimi oldugum ama bir türlü kendime bile itiraf edemedigim biri var. galiba ben ondan hoşlanıyormsum bunu o gidince farkettim. onunda bana ilgisi olugunun farkındaydım ama o hiç bişey yapmıyodu ve dogal olarak bende bu konuda ondan birşeyler bekledigim için hiç birşey yapmıyordum. çok güzel vakit geçiriyoruz işteyken eyleniyoruz oturuyoruz konusuyoruz ama kimse hiç bir imada bulunmuyodu dile dökülmemiş duygular içindeyken birden bu okul için farklı bir şehire gitmek zorunda kaldı. ve ben birden pat diye boşluga düştum aslında ben ona okadar alısmısım ki hiç farkında degilmişim açıkçası ben onu hep çepte hissetmiştim herşekilde elimin altında diye düşünürken ansızın gidecegini ögrendim ve 3gundur geceli gundüzlü ben bu çoçugu düşünür hale geldim ve oda biraz önce bana bir hoşçakal dahi demeden çekti gitti ve ben ortada kalakaldım hiçbişey diyemedim. o gitti ve ben saatlerce aglarken buldum kendimi ben nasıl bu hale geldim kendime inanamıyorum asıl olayda gitmesi degil benim yerime baskasını koyması düşüncesi beni çıldırtıyo ve benim yapabilecegim hiç birşey yok

inşallah geçer şuan içinde bulundugum durumu çok farklı yorumluyorum ama tüm kalbimle haklı çıkmanı istiyorum yoksa ne yaparım bilemiyorum açıkçası kendi mi salak gibi hissediyorum ya. ben daha fazlasını hakettigime inanıyorum.

teşekkur edrım gerçekten bu rahatlatıcı oldu. yenicen inşallah ya bu duyguyu.