Kendimi çok yalnız hissediyorum

flocke .!.:

eşiniz size destek olmuyor mu?tamam gündüzleri çalışıyor ama akşamları yarım saatliğine de olsa çocukları alıp bir boğuşmaca filan yapmıyor mu?yardımcı olmuyorsa eğer bunu dile getirebilirsiniz ondan rica edebilirsiniz bunu.büyük olanın 2 yaşında olduğunu belirtmişiniz.bu kadar hırçın,aktiv ve kavgacı olması büyük bir olasılıkla kardeşini kıskanmasından ileri geliyordur.davulun sesi uzaktan hoş gelirmiş,burda oturup sizi güzel sözlerle telkin etmek isterdim ama durumunuz gerçekten çok zor.araları az çünkü.belki büyüğüne biraz daha tavizde bulunursanız onun da hırçınlığı azalır.hani kulağına eğilip en sevdiğim oğlum sensin diyebilirsiniz.bunu özel kendine ait bir şey düşünebilir ve bundan gururlanabilir.nasıl olsa öbürü bunu anlayacak yaşta değilhatalarından onu azarlamak yerine gayet sakin bir anını övebilirsiniz,bunun sizin ne kadar hoşunuza gittiğini kardeşinin bunu yapmadığını kendisinin gerçekten artık babası gibi kocaman küçük bir adam gibi olduğunu...ona isminden ziyade güzel bir sesleniş tarzı seçebilirsiniz,aşkım gibi.ama diğerine adıyla seslenebilirsiniz.eminim ki ikisinin arasında zerre kadar ayırım yapmıyorsunuzdur ama yapıyormuş gibi rol yapın ve büyüğüne bunu hissettirin.yanlız bunu ufağına çaktırmadan yapmaya gayret edin ve dozu ayarlayın ki büyüğü büsbütün kinlenmesin ona.sevdiği bir çikolata ya da şekeri o görmeden alın ve küçüğü görmeden büyüğünü kenara çekip fısıltıyla:'şşşşş kardeşin görmesin bak sana ne aldım!'diyebilirsiniz.onu kayırıyormuş gibi davranın yani.bu ufak jestler zamanla kendisinin kardeşinden daha değerli olduğunu hissettirecektir ona.dolayısıyla o da kardeşini pataklamaktan vazgeçer.bazen çocuklarda dayak bile ilgi sayılabiliyor,yani azar işiteceğini bile bile yanlış bir davranışta bulunabiliyor sırf anne/baba hepten tüm ilgiyi ona versin diye.yanlızlığa gelince,elbette yanlızlık allaha mahsustur ve insan ister tabiki birilerinin gelip kapınızı çalması ve bir kahveye geldim demesi.ama zamanın şartlarından mıdır nedir artık insan kendi apartmanındaki komşularını bile tam tanımıyor.bu yüzden buna çok takılmayın 3 aşağı 5yukarı hemen hemen herkes aynı gibi.ben şahsen bir insanın evlendikten sonra sağlam bir dostluk kurabildiğine inanmayanlardanım.en sağlam insanlar,okul hayatımdan kalanlardır.diğerleri sadece muhabbetinden keyif aldığım sadece vaktimi geçirdiğim candan insanlar.tekil olmayı tercih ediyorum.kanki gibi vıcıklaşmalardan haz etmiyorum ama çizdiğim profil sizi yanıltmasın,her yaştan insanlarla da görüşüyorum.bi park arkadaşım vardı mesela,teyze 78yaşındaydı ve bunaktı,her gün yeniden tanışıyorduk onunla.dilenci samsunlu bi kadın vardı gene otobüs beklerken evlatlarının hayırsızlığından bahsederdi.eşi güneydoğuda subay eşi vardı gene muhabbetinden inanılmaz keyif aldığım.ya da hakim bir tanıdığım vardı yaşadığı herşeyi benimle paylaşan...bunlar ve niceleri değişik değişik insanlar..hergün bir şekilde parkta yolda alışverişte görüştüğüm insanlar.ama hangileri evime giriyo?hiç biri!çevremden nispeten seçtiğim 3-4kişi var bu onlarca insan arasında vakit buldukça-ki bu da nadir olur(haftada 1 belki)cidden evime kabul ettiğim ve evlerine gittiğim insanlardır.hayata biraz esnek bakın,bazen bağımsız ve tekil olmak da güzeldir.

Genişletmek için tıkla...

Tryamor .!.:

Oğlunuz küçük olanı dövüyor ve siz izin verseniz 300 kez dayak atar öyle mi... Akıl alır gibi değil. Çok mu şımartıyorsunuz acaba çocuğunuzu? Evi dağıtıp dolabı açmasına, yumurtaları kırmasına nasıl izin verebiliyorsunuz? Sonuçta o daha çok küçük. Sizin komutlarınız doğrultusunda yanlışı doğruyu öğrenecek. Ailenizle ilgili yaşadıklarınız büyük talihsizlik ama geçmişi düşünmenin de manası yok. Sonuçta evlenmişsiniz ve eşinizle de aranız iyi anladığım kadarıyla. En azından bir yuvanız var. 2 küçük çocuğunuz var. Bence rahat aşarsınız bu durumu. Eşinizle de konuşabilirsiniz yalnız hissediyorum diye, o da sizinle konuşup yardımcı olmaya çalışır. En yakınınızdan yardım isteyin amcaymış, dayıymış hiç hayır gelmez onlardan zaten.

Genişletmek için tıkla...

flocke .!.:

atalarımız ne demiş,akrep yapmaz akrabanın yaptığını...benim annem vefat ettikten sonra o çok mesut görünen amca dayı hala teyze ilişkileri var ya...hepsinin ne kadar sahte olduğunu gördüm.buna babam da dahil.öylesine nefret ettim ki onlardan hepsine sırt döndüm.anladım ki ben bir düşsem,bir tekme de onlar vuracak,bu yüzden hepsine lanet ettim.şu an hiç biri yok hayatımda.allahtan başka kimsem yok.o da yüzüme güldü de adam gibi bi adamla evlenmemi nasip etti iki sağlıklı evlat verdi.kendi ailemi kendim kurdum ben.bu yüzden hiç üzülme,emin ol akrabasızlık daha iyi.etrafında pür dönen o 3kişi var ya,onlar senin gerçek servetin.

Genişletmek için tıkla...