kızlar bu ara kendimi çok yanlız hissediyorum. içimde bitmek bilmeyen bi huzursuzluk ve eksiklik var. ailem uzak, arkadaşlarım uzak.. evlendim burda tek dostum yok. eşimin ailesi de pek yakın sayılmaz. eşimin çevresi çok burda ama ben çalıştığım için ve eşim biraz evcil bi insan olduğu için hiçbiriyle kaynaşamadım. bazen bu durum işime gelsede (çünkü kpss ye hazırlanıyorum), bazen çok bunalıyorum. koca şehirde bi başınayız gibi geliyor.eşimde doğru düzgün konuşmayı gezmeyi sevmez.bigün olsun bugün farklı bişey yapalım aşkım demez... yemek- içmek ve beni sevmekten ibaret hayatı..tabi bide köye ailesine gitmesi.(kendisi ava gider ben bütün gün kaynana evide kendimi yerim.benim ailem nerde diye :s )...
ailem ilçede biz merkezdeyiz. aileme 2 saat uzaklıktayız. ablalarım, abilerim hepsi bi arada. her ne kadar eşimi ikna etmeye çalışsamda eşim bi türlü istemiyor oraya taşınmayı. oysa burda da yabancı, burdada kimsemiz yok. varsada kimseyi gördiğinmüz yok. ama ailemin yanında olsak en azından ben mutlu olcam. eşim vardiyalı çalışıyo, evde çoğu zaman yanlız kalıyorum. orda olsak hiç yanlız kalmam, ablam annem işten geldiğimde belki evimde bi yemek. ya ne bilim ailem maddi manevi sürekli varlığını hissettirecek bana. dostlarım, arkadaşlarım orda. belşki bu kadar iç içe olmakda huzursuzluk yaratabilir eşimle aramızda ama inanın ben bu şekilde kendimi çok yanlız hissediyorum. eşim vardiyalı çalıştığından doğru düzgün bi yere gitmez, ben çıkıp gezmek istesem bi tek arkadaşım yok koca şehirde. ha belki 1,5 yılda arkadaş edinemedin mi hiç diyeceksiniz ama ; haftanın altı günü 7,30-17,50 çalışıyorum.akşamları eşim ya işde, ya da evde uyumak istiyor. bi pazarım var ondada genelde kayınvalideye gidiliyor. komşularımla bile hiç iletişimim yok. iş yerim derseniz burda patronlarım ve benden başka çalışan yok. o kadar sıkıldım o kadar bunaldım ki... aileme uzak olmam, ve burda yanlız olmam beni etkiliyor ve bunu hem eşime hem ailesine yansıtıyorum. elimde değil. ben mi bencil düşünüyorum yoksa eşimm mi? ben bu adamı nasıl ikna edebilirim ailemin yanına (memleketime) götürmeye ? ya da kendimi bu psikolojiden nasıl kurtarabilirim ? yardım edin noolur.. kendimi çok yanlız ve amaçsız hissediyorum..
ailem ilçede biz merkezdeyiz. aileme 2 saat uzaklıktayız. ablalarım, abilerim hepsi bi arada. her ne kadar eşimi ikna etmeye çalışsamda eşim bi türlü istemiyor oraya taşınmayı. oysa burda da yabancı, burdada kimsemiz yok. varsada kimseyi gördiğinmüz yok. ama ailemin yanında olsak en azından ben mutlu olcam. eşim vardiyalı çalışıyo, evde çoğu zaman yanlız kalıyorum. orda olsak hiç yanlız kalmam, ablam annem işten geldiğimde belki evimde bi yemek. ya ne bilim ailem maddi manevi sürekli varlığını hissettirecek bana. dostlarım, arkadaşlarım orda. belşki bu kadar iç içe olmakda huzursuzluk yaratabilir eşimle aramızda ama inanın ben bu şekilde kendimi çok yanlız hissediyorum. eşim vardiyalı çalıştığından doğru düzgün bi yere gitmez, ben çıkıp gezmek istesem bi tek arkadaşım yok koca şehirde. ha belki 1,5 yılda arkadaş edinemedin mi hiç diyeceksiniz ama ; haftanın altı günü 7,30-17,50 çalışıyorum.akşamları eşim ya işde, ya da evde uyumak istiyor. bi pazarım var ondada genelde kayınvalideye gidiliyor. komşularımla bile hiç iletişimim yok. iş yerim derseniz burda patronlarım ve benden başka çalışan yok. o kadar sıkıldım o kadar bunaldım ki... aileme uzak olmam, ve burda yanlız olmam beni etkiliyor ve bunu hem eşime hem ailesine yansıtıyorum. elimde değil. ben mi bencil düşünüyorum yoksa eşimm mi? ben bu adamı nasıl ikna edebilirim ailemin yanına (memleketime) götürmeye ? ya da kendimi bu psikolojiden nasıl kurtarabilirim ? yardım edin noolur.. kendimi çok yanlız ve amaçsız hissediyorum..
Son düzenleyen: Moderatör:
inanin ben evleneli 7 yil oldu hala ayni özlemi cekiyorum ve yurtdisinda yasiyorum oyle istedigim zaman herhafta sonu gitme ihtimalimde yok ama burasida benim evim benim duzenim kimse karismiyo kendi yemegimi kendim yapiyorum niye annem yada kayinvalidem yapsin ki.Ama tatile gidincede bir senenin acisini cikariyorum doya doya eglenip sarip seviyorum kendi ailemi .Ama olaya aaa esim kendi ailesini görüyo ben yetimmiyim annem babam uzak ben niye göremiyorum diye bakarsaniz kendinizi daha cok kötü hissedersiniz .Kendinize ugraslar bulmaya calisin madem esiniz vardiyali calisiyo sizde tek basiniza biseyler yapmaya calisin mesela bende buraya ilk geldigimde kötü hissediyodum isim falanda yoktu o zamanlar aldim 2 poset boncuk taki tasarimi yaptim hatta satip para bile kazandim
arkadaslarima hediye ettim kendim taktim bi nebzede olsa kendinizi iyi hissettirir,suan kis geliyo eve kapandik yine sikintilardayim ve örgüye basladim
anladigimdanmi?YOOOO ogluma basit bi bere ordüm patik ordüm suan atki örüyorum evdeki eskileri kesip bicip biseyler yapiyorum ,eve süs esyasio yapiyorum falan filan yani sende sana zevk veren bi hobi edin yanliz zamanlarinda ugrasin olur.Ya da bi pazar esine k.valide gitmek istemedigini söyle bi komsunu davet et bi cay kahve ikram et esinle olmuyosa tek basina sosyallesmeye calis.Onlar yapmiyosa ilk adimi sen at
ne yapıp edip ikna edebilirsin eşini ve ailene yakın bir yere taşınabilirsiniz. ikna edemiyorsan da rest çekersin o şekil ikna olmak zorunda kalır. sen mutsuzsan anlayışlı olmalı eşin.
