- 12 Eylül 2014
- 3.786
- 6.952
- 158
- Konu Sahibi noclearmind
- #1
Ne kadar güçsüz bi kişiliğim varmış benim ya. Burayı da günlük belirledim durup durup konu açıyorum sıktım artık 
İş bulamamam, ''olumlu olur'' diyen insanlar birden belli değil sen yine ufaktan başka yönlere yönlen oldu. Peşinide bıraktım artık olursa olur, olmassada olmaz kafasındayım. Kendimi tüketemeyeceğim. En sonda yaptığım iş görüşmesinde zaten iyice beklentilerim düştü. Kadın resmen bana '' sen çok hırslı bi insansın beklediğin yükselmeyi yakalayamazsan hayata küser bizim de burada ki işlerimizle ilgilenemezsin'' dedi.
7 senelik arkadaşlarım bir kere bile arayıp sen ne yapıyorsun nasılsın demedi. Kırıldım, üzüldüm. Birisinin sözünde kendimi yırttım resmen kendi ablalarından daha çok öne atıldım ilgilendim yanında oldum, destek bekledi benden sonuna kadar helal olsun beklediğim bir karşılık yoktu ama insan bir telefon açar be arkadaşım.
2 hafta önce çok saygıdeğer kıymetli sevgilimle ilişkim bitti. O kadar çok özlüyorum ki. Artık ona da yapacak bir şeyim yok. Zamanla geçecek ama keşke o zaman şimdi olsa.
Sanki birden batmışım gibi hissediyorum, yemek yiyemiyorum 2 ye kadar zaten uyuyorum. Yaptığım tek şey bütün gün sigara kahve içmek.
Abartıyorum galiba bilmiyorum ama genel olarak hayatımda ki olan kişilere çok kırgınım. Yanımda olduğunu ileri ki yaşamımda destek olacağını söyleyen insanlar fos oldu.
Biraz uzaklaşayım İstanbul'dan diyorum gözüm almıyor sanki buraya çivilenmişim, ya olumlu bir dönüş olursa ya görüşmeye gidemezsem diye takıyorum kafaya.
Kedime sarılıp beni terketme diye ağlamaya başladım daha nasıl anlatabilirim ki durumumu
İş bulamamam, ''olumlu olur'' diyen insanlar birden belli değil sen yine ufaktan başka yönlere yönlen oldu. Peşinide bıraktım artık olursa olur, olmassada olmaz kafasındayım. Kendimi tüketemeyeceğim. En sonda yaptığım iş görüşmesinde zaten iyice beklentilerim düştü. Kadın resmen bana '' sen çok hırslı bi insansın beklediğin yükselmeyi yakalayamazsan hayata küser bizim de burada ki işlerimizle ilgilenemezsin'' dedi.
7 senelik arkadaşlarım bir kere bile arayıp sen ne yapıyorsun nasılsın demedi. Kırıldım, üzüldüm. Birisinin sözünde kendimi yırttım resmen kendi ablalarından daha çok öne atıldım ilgilendim yanında oldum, destek bekledi benden sonuna kadar helal olsun beklediğim bir karşılık yoktu ama insan bir telefon açar be arkadaşım.
2 hafta önce çok saygıdeğer kıymetli sevgilimle ilişkim bitti. O kadar çok özlüyorum ki. Artık ona da yapacak bir şeyim yok. Zamanla geçecek ama keşke o zaman şimdi olsa.
Sanki birden batmışım gibi hissediyorum, yemek yiyemiyorum 2 ye kadar zaten uyuyorum. Yaptığım tek şey bütün gün sigara kahve içmek.
Abartıyorum galiba bilmiyorum ama genel olarak hayatımda ki olan kişilere çok kırgınım. Yanımda olduğunu ileri ki yaşamımda destek olacağını söyleyen insanlar fos oldu.
Biraz uzaklaşayım İstanbul'dan diyorum gözüm almıyor sanki buraya çivilenmişim, ya olumlu bir dönüş olursa ya görüşmeye gidemezsem diye takıyorum kafaya.
Kedime sarılıp beni terketme diye ağlamaya başladım daha nasıl anlatabilirim ki durumumu
rahat rahat tv ızlemesını,erken kalkmamayı 
