kendimi değersizleştiriyorum?

I

isimsiz00012

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
7 Mart 2025
4
1
1
25
arkadaş grubum var , sanki sevilmiyormuşum gibi geliyor. seviliyorsam da arkamdan dedikodum illa yapılıyordur yani. neyse konu bu değil , beni sevmedikleri için onlara yaranmaya calısıyorum ama bunu şstemeden yapıyorum boyle yaptıgımı farkedince kendımı olduresım gelıyor kendıme cok sınırlenıyorum ama yine yapıyprum . napıcam artık gerçekten bıktım . hayatından çıkar diyeceksiniz ama sürekli aynı ortamdayız zorunlu olarak onlardan baska arkadasım yok ve bi bahanem yok hani tam böyle kavga dövüş olmadı sorsam beni en çok seviyorlardır (güya) ama değil işte saf değilim farkedebiliyorum . hani bi olay olsa onun bahanesiyle arkadaşlıgımı keserim ama olmuyor işte . sınırlarım aşılıyor bana saygı duyulmuyor gibi hissediyorum napıcam nasıl bunları artık umursamam?
 
Kendinize odaklanın sizin değerinizi onlar belirleyemez onların yaptığı ya da yapmadığı şeylerle değerli değersiz olmayın . Özel çaba göstermeyin kendinizi sevin kendinizi için birşeyler yapın onları düşünmekten vazgeçin sadece takıl eğlen onlarla gerisi teferruat. Böyle olunca beklentiniz de olmaz daha mutlu olursunuz.
 
SevgiSevgi38 .!.:
Kendinize odaklanın sizin değerinizi onlar belirleyemez onların yaptığı ya da yapmadığı şeylerle değerli değersiz olmayın . Özel çaba göstermeyin kendinizi sevin kendinizi için birşeyler yapın onları düşünmekten vazgeçin sadece takıl eğlen onlarla gerisi teferruat. Böyle olunca beklentiniz de olmaz daha mutlu olursunuz.
Genişletmek için tıkla...
haklısınız ama gerçekten istemeden takıyorm kafama , en ufak hareketleri gozume batıyor kendımı yıyorum . hayatımdan cıkarmam gerek mi yoksa bosa mı kafaya takıyorum diye kendimi yiyorum . örneğin onlar bana iyi davranınca seviniyorum resmen cokk slagım
 
isimsiz00012 .!.:
haklısınız ama gerçekten istemeden takıyorm kafama , en ufak hareketleri gozume batıyor kendımı yıyorum . hayatımdan cıkarmam gerek mi yoksa bosa mı kafaya takıyorum diye kendimi yiyorum . örneğin onlar bana iyi davranınca seviniyorum resmen cokk slagım
Genişletmek için tıkla...
Bazı dönemlerde insan kafaya çok takıyor her şeyi bu konuda bunları yaşayarak olgunlaşacaksın demek ki . Şu an ben diyorum ki mesela eskiden ne kadar saçma şeyleri kafaya takarmışım. Şu an senin kendine yapacağın iyilik arkadaşlarına mesafe koymak olur az görüş gurubu sessize al mesela yavaş yavaş umursamazsın. Sen arkadaşlarını seviyorsun onlardan da ilgi karşılık bekliyosun bu normal. Amaa boşuna takiyosun canım . Başka şeylerle ilgilen
 
eskı dostlarınızla devam edın. 1 senedır gorustugum ınsanlar vardı. Benım arkamdan konustuklarını duydum. elestırdıkleri seyın aynısını kendılerı de yasadı. Suratlarına ustu kapalı soyledım. Sımdı mesafelıyım. Eskı dostların her zaman daha kıymetlı oldugunu unutmamak lazım.
Insanlar bırbırının arkasından konusmayı sever. Kın tutmayanları gunun sonunda ezer
 
sürekli aynı ortamda olduğun için kopamaman çok anlaşılır, ama şunu bilmelisin: başkalarının seni ne kadar sevip sevmediğini ya da arkandan ne konuştuğunu kontrol edemezsin, ama kendi tepkini ve sınırlarını kontrol edebilirsin. onlara yaranmaya çalıştığını fark ettiğinde kendine yüklenmek yerine, küçük adımlarla “hayır” demeyi ve mesafeni korumayı dene. bu hemen olmayacak ama ufak ufak sınır koymayı öğrendikçe kendine olan saygın artacak ve onların davranışları seni eskisi kadar etkilemeyecek. ayrıca hayatına yeni insanları dahil etmeye çalış; kurs, etkinlik, online topluluk gibi alanlardan yeni arkadaşlıklar çıkabilir. kısacası şu an çıkışsız gibi görünse de tek yol bu gruba mahkum hissetmemek, sınırlarını öğrenmek ve yavaş yavaş kendine başka sosyal alanlar açmak.
 
isimsiz00012 .!.:
arkadaş grubum var , sanki sevilmiyormuşum gibi geliyor. seviliyorsam da arkamdan dedikodum illa yapılıyordur yani. neyse konu bu değil , beni sevmedikleri için onlara yaranmaya calısıyorum ama bunu şstemeden yapıyorum boyle yaptıgımı farkedince kendımı olduresım gelıyor kendıme cok sınırlenıyorum ama yine yapıyprum . napıcam artık gerçekten bıktım . hayatından çıkar diyeceksiniz ama sürekli aynı ortamdayız zorunlu olarak onlardan baska arkadasım yok ve bi bahanem yok hani tam böyle kavga dövüş olmadı sorsam beni en çok seviyorlardır (güya) ama değil işte saf değilim farkedebiliyorum . hani bi olay olsa onun bahanesiyle arkadaşlıgımı keserim ama olmuyor işte . sınırlarım aşılıyor bana saygı duyulmuyor gibi hissediyorum napıcam nasıl bunları artık umursamam?
Genişletmek için tıkla...
Ne oluyor da böyle hissediyorsun? Ayrıca niye başka arkadaşın olamazmış?
 
isimsiz00012 .!.:
beni sevmedikleri için onlara yaranmaya calısıyorum ama bunu şstemeden yapıyorum boyle yaptıgımı farkedince kendımı olduresım gelıyor kendıme cok sınırlenıyorum ama yine yapıyprum .
Genişletmek için tıkla...

muhtemelen yapıcı bir karakteriniz var ve sizin bu ilginizle tatmin oldukları için sizi yanlarında tutuyorlar. aslında kendinizde fark etmişsiniz bir döngü içerisinde olduğunuzu ve onlarda farkında bunun emin olun ve onlara yaranmaya çalışmadığınız sürece yanlarında barınamıyorsanız onlar için etkisiz elemansınızdır. bu insanlara neden ihtiyacınız var ve her şeye rağmen görüşüyorsunuz önce onu düşünün. görüşmek mecburiyetiniz gerçekten varsa buluşmalarınızda mesafeli ve otokontrollü olmaya çalışın ve bu döngüye sizi itecek tuzaklara karşı dikkatli olun.
 
Neden böyle hissediyorsun ki? Doğruluğu var mı yok mu ondan bile emin değilsin. Böyle hissetmene sebep olacak ne yaptılar sana? Ayrıca yaranmaya çalışmak derken ne gibi şeyler yapıyorsun? Bunlar tamamen senin gerçekdışı hislerin, düşüncelerin olabilir. Sadece seni böyle düşünmeye iten sebebin ne olduğunu söylemen lazım ki ona göre yorum yapalım. Varsayımla ilerleyemeyiz.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Back
X