arkadaşlar uzun zamandır anlatıcam tutuyorum kendim....yeni evlendim 7 ay oldu gerçekten eşimi çok seviorum...sabırlı sevecen ilgili bi eş ...benim derdim kendimle ...10 haftalık düşük yaptım.ondan öncede kalp atımları nedeniyle sıkıntılı günler geçirmiştim.kanamam oldu ve 3 hafta önce küretaj oldum.ondan sonra bi türlü kendimi toparlayamadım.herşeye takar oldum.o kadar hassasım ki...biri bişey söylüyo daha önce bana ne söylediyse beni onlarıda yüzüne vurup içimi rahatlatıyorum...eşimin üzerine gidiyorum...onun için küçük olan şeyler benim için kocaman olay oluyo büyütüyorum.sürekli ağlıyorum.ben böyle değildim...sanki herşey herkes üzerime geliyo...sinirlendiğim zaman gözüm kararıya...öfkeme hakım olamıyorum.gözüm pencereye takılıyo....hamileliğim aklıma gelince gözlerim şişene kadar ağlıyorum.kimse beni anlamıyo sanki .kimseye derdimi anlatamıyorum.eşim farkına varıyo düşünme artık diyo ama söylemeyle olmuyo ki...ben napim ya ...