- 22 Şubat 2023
- 86
- 52
- 18
- Konu Sahibi kalmayanhevesler
- #1
2 yaşında bebeğim var. Eşim ben hamileyken kendi dükkanını açtı kendini tamamen dükkana adadı. Çocuğu tek başıma büyüttüm, tek başıma çarşıya indim, herşeyi tek başıma yaptım. Gececi elemanı yok diye 2 yıl boyunca her gece tek başıma uyudum. Tam gececi eleman buldu eve geldi diye sevindim, şimdide uyku düzenim yok uykum gelmiyor artık geceleri diye tv olan odada koltukta uyumaya başladı. Memleketimde yaşamıyorum bu şehirde kimsem yok. Cocuğum uykuyu ve yemek yemeyi sevmeyen bir cocuk. Herkes zayıf diye laf ediyor. Bazen uyusun diye 2 saat sallıyorum belim vucudum şu yaşımda çok ağrıyor. Ağrısından oturup ağlıyorum. Sürekli hasta oluyor herkes anne olduğum için beni suçluyor. Ben bakamıyormuşum falan.. sürekli sürekli ağlama krizleri geçiriyorum. Cocuğa bağırıyorum nolur uyu artık diye sonra yine oturup ondan özür dileyip ağlıyorum. Yaşamak istemiyorum… bugün sabah 5.30 dan 9 a kadar bebeğimi salladım tam uyudu uykusundan kusarak uyandı, tam geri uyuttum ishal şekilde uyandı yine hasta oldu diye oturup bağırarak ağlamaya başladım sinirlerime hakim olamadım ahşap beşiğe ayağımla vurup kırdım şimdi düşünüyorum eşim uyanınca bir ton tantana yapıcak, paramız yok yeni beşik nasıl alıcaz diye ona ne diceğimi bilmiyorum. Cidden parada yok napıcaz biz şimdi bu kırık beşikle… keşke biri başımı okşasa, anneme yalvarıyorum nolur cok yalnızım yanıma gel benimle kal biraz diye kızım bende hastayım diyor gelmiyor. artık biri dönüp ne kadar yorgun olduğumu görüp sırtımı sıvazlasın istiyorum. Bu hayatı yaşamak istemiyorum ama sonra yavrum varken bunu nasıl düşünürüm diye daha cok yıpratıyorum kendimi. Psikoloğa gidicek parada yok ne yapmalıyım bilmiyorum