- 15 Ağustos 2015
- 1.992
- 3.595
- 63
- Konu Sahibi Findikkiran
- #1
Onceden ozel bir bankada çalışıyordum giyim kuşam olsun saç bakım olsun gayet iyiydi kendi capimda bakimliydim. Sonra hamileligimin riskinden dolayi isten ayrılmak zorunda kaldım. Eve kapandim bir süre ve saldım kendimi. dogum yapali 2 bucuk ay oldu aynada sadece yorgun bir anne görüyorum kadın gibi hissedemiyorum kendimi. Tamam annelik harika bir duygu fakat eski halimi özlüyorum , hem kizima yetişip hem kendime bakabilmek istiyorum.
Kizimla tek ilgileniyorum esim fena yoğun gec saatlerde eve geliyor hep bazen gelemiyor. Gidip uğraşmaya halim bile yok gibi ama bir yanımda çok istiyor alisverise çıkmak biraz bakim yaptırmak..
Sanki ne yaparsam yapayim olmayacakmis gibi. Bir kiyafet begenip alıyorum sonra onu da beğenmez oluyorum yakışmıyor bana sanki. Dışarıya çıkınca bakıyorum herkes kendine yakışanı biliyor bir havalari var hiç yoksa. Benim ne bi havam var ne düzgün bir tarzım.
Özgüvenim sıfır..
İçimi dökmek istedim..
Kizimla tek ilgileniyorum esim fena yoğun gec saatlerde eve geliyor hep bazen gelemiyor. Gidip uğraşmaya halim bile yok gibi ama bir yanımda çok istiyor alisverise çıkmak biraz bakim yaptırmak..
Sanki ne yaparsam yapayim olmayacakmis gibi. Bir kiyafet begenip alıyorum sonra onu da beğenmez oluyorum yakışmıyor bana sanki. Dışarıya çıkınca bakıyorum herkes kendine yakışanı biliyor bir havalari var hiç yoksa. Benim ne bi havam var ne düzgün bir tarzım.
Özgüvenim sıfır..
İçimi dökmek istedim..
ha eleştirmiyorum o da bir meziyet insanın içinden gelmeli yoksa zorlamayla olmuyor
