- 1 Eylül 2018
- 1.192
- 858
- 123
- 28
- Konu Sahibi Sheldon_Cooper
-
- #1
Merhaba. Kafam çok dolu. Ama illa ki buradaki hemen hemen herkes benzer bir tecrübe yaşamış veya yaşatmıştır diye tahmin ediyorum.
Yaklaşık 2 aydır biriyle çıkıyordum, her şey çok güzeldi. Karşı taraf çok kibar bir beyefendiydi, hiçbir saygısızlık hiçbir kötülük yapmadı. İkimiz de kavgadan ve kaostan hoşlanmadığımız için bir sorunumuz olduğunda konuşarak rahatlıkla çözebiliyorduk. Güzel bir bağ kurmuştuk.
Sonra benim duygularım giderek soğumaya başladı. Çünkü her ne kadar böyle bir bağımız olsa da aramızda bir uyum hissedemedim. Hobilerimiz, zevklerimiz, bakış açılarımız çok farklıydı. En basitinden burada da konu açmıştım o çok duygusal ve romantik ruhluydu bense daha çok eğlence ve geyik odaklı bir hanzoydum :) Bunun gibi daha pek çok şey.. Çok fazla görüşme şansımız da olmuyordu açıkçası bu yüzden ona karşı olan hoşlantı duygum azalarak bitti.
Bu soğukluğum ilişkimize ve davranışlarıma da yansımaya başlayınca ben de ayrılmayı düşünmeye başladım. Çok kafa patlattım.
Bir yanım "Şımarıklık ediyorsun, aranızda böyle güzel bir iletişim varken ve karşı taraf sana karşı bu kadar iyiyken, bu kadar da severken ilişki bitirmek çok saçma. Ondan sonra hayatına bir daha iyi biri de girmez çünkü artık hak etmiyor olursun." Diyor,
Bir yanımsa "O duygular bir kere soğuduysa artık karşı tarafı oyalamanın mantığı yok, devam ettirmek bencillik olur çünkü o da bu iyilikle kendisine karşı aynı duyguları hissedebilen birini hak ediyor." Diyordu.
İkinci sesi dinledim ve hislerimi onunla aynen paylaştım. Ortak bir kararla ayrıldık. Sağ olsun hiç zorlaştırmadı, aksine kolaylaştırdı. Kavga gürültü olmayan çok sakin ve nahif, kısa bir ayrılık konuşmasıyla bitti.
Bu ayrılık daha yeni oldu ve ben kendimi çok kötü hissediyorum. Geri dönmek istiyorum gibi bir şey değil bu. Kendimi mutluluğa layık göremiyorum sanki. Keşke hislerimi seçebilseydim de hiç soğumasaydım hiç bitmeseydi hoşlantım. Bunun olması için her şeyimi verirdim ama maalesef kontrol edemediğim hislerim yüzünden ayrıldım. İlla ki benzer deneyimler yaşayanlar olmuştur. İçimi dökmek istedim belki teselli cümlesi kuranlar olur bir umut :)
Daha önce sebepsiz yere terk de edildim, flört aşamasındayken başka bir kızın gelip bana "biz birbirimizi seviyoruz siz kesin konuşmayı" dediği de oldu. Hiçbiri bu kadar kötü hissettirmemişti. Sorunun ve ayrılığın siz kaynaklı olması ne kadar büyük bir yükmüş..
Yaklaşık 2 aydır biriyle çıkıyordum, her şey çok güzeldi. Karşı taraf çok kibar bir beyefendiydi, hiçbir saygısızlık hiçbir kötülük yapmadı. İkimiz de kavgadan ve kaostan hoşlanmadığımız için bir sorunumuz olduğunda konuşarak rahatlıkla çözebiliyorduk. Güzel bir bağ kurmuştuk.
Sonra benim duygularım giderek soğumaya başladı. Çünkü her ne kadar böyle bir bağımız olsa da aramızda bir uyum hissedemedim. Hobilerimiz, zevklerimiz, bakış açılarımız çok farklıydı. En basitinden burada da konu açmıştım o çok duygusal ve romantik ruhluydu bense daha çok eğlence ve geyik odaklı bir hanzoydum :) Bunun gibi daha pek çok şey.. Çok fazla görüşme şansımız da olmuyordu açıkçası bu yüzden ona karşı olan hoşlantı duygum azalarak bitti.
Bu soğukluğum ilişkimize ve davranışlarıma da yansımaya başlayınca ben de ayrılmayı düşünmeye başladım. Çok kafa patlattım.
Bir yanım "Şımarıklık ediyorsun, aranızda böyle güzel bir iletişim varken ve karşı taraf sana karşı bu kadar iyiyken, bu kadar da severken ilişki bitirmek çok saçma. Ondan sonra hayatına bir daha iyi biri de girmez çünkü artık hak etmiyor olursun." Diyor,
Bir yanımsa "O duygular bir kere soğuduysa artık karşı tarafı oyalamanın mantığı yok, devam ettirmek bencillik olur çünkü o da bu iyilikle kendisine karşı aynı duyguları hissedebilen birini hak ediyor." Diyordu.
İkinci sesi dinledim ve hislerimi onunla aynen paylaştım. Ortak bir kararla ayrıldık. Sağ olsun hiç zorlaştırmadı, aksine kolaylaştırdı. Kavga gürültü olmayan çok sakin ve nahif, kısa bir ayrılık konuşmasıyla bitti.
Bu ayrılık daha yeni oldu ve ben kendimi çok kötü hissediyorum. Geri dönmek istiyorum gibi bir şey değil bu. Kendimi mutluluğa layık göremiyorum sanki. Keşke hislerimi seçebilseydim de hiç soğumasaydım hiç bitmeseydi hoşlantım. Bunun olması için her şeyimi verirdim ama maalesef kontrol edemediğim hislerim yüzünden ayrıldım. İlla ki benzer deneyimler yaşayanlar olmuştur. İçimi dökmek istedim belki teselli cümlesi kuranlar olur bir umut :)
Daha önce sebepsiz yere terk de edildim, flört aşamasındayken başka bir kızın gelip bana "biz birbirimizi seviyoruz siz kesin konuşmayı" dediği de oldu. Hiçbiri bu kadar kötü hissettirmemişti. Sorunun ve ayrılığın siz kaynaklı olması ne kadar büyük bir yükmüş..