Kimsenin hal hatirini sormuyorum, insanlar benden kirilirmi

işte biz mi normaliz bu beklentilerdekiler mi bilemedik

mesela benim burada çok çenem düşüktür herkese cevap yazarım vs vs

ama durduk yere birini arayıp iyiyim sen nasılsın muhabbeti boş gelir

derdi varsa döksün ortaya saatlerce düşüneyim bir çözüm bulmaya çalışayım vs v s
normali biziz bence , yani durup dururken birilerine hal hatir soruan kisilerin vakti bol bence yada ne biliyim tuhaf geliyor bana
hele bana yazmadi diye kirilmak aklima bile gelmrz , insanlarin beklentileri cok fazla , yada ciddi issizler
 
normali biziz bence , yani durup dururken birilerine hal hatir soruan kisilerin vakti bol bence yada ne biliyim tuhaf geliyor bana
hele bana yazmadi diye kirilmak aklima bile gelmrz , insanlarin beklentileri cok fazla , yada ciddi issizler
bence hem beklentileri fazla hem de ciddi işsizler
 
Belki ben yaşlandım bilmiyorum fakat bence önemlidir hal hatır sormak.
Çok yoğunum vaktim yok diyen insana inanmıyorum ben illa ki gün içerisinde sosyal medyada vakit geçiriyor herkes. Günde 5 kez bakılıyorsa 4 kez bakılıp o 1 seferi sevilen bir arkadaşı ya da akrabayı aramaya ayrılabilir diye düşünüyorum. İnsanlarla iletişim kurmak neden zor geliyor ki ?
Arayın,iyiler mi onların hayatında dokunabileceğiniz özel bir durum var mı bunlara vakıf olun.
Ha şuna da karşıyım görüşmek isteyen kendi arasın diye bir şey olmaz,insanlar 1-2-3 kez arayıp karşılık bulamazsa değer görmediğini anlar ve yeniden aramazlar. Bu sorumsuz sevgilinin bahanesi gibi bir şeydir.
“Ben böyleyim kızım,işine geliyorsa “
İletişim kurmak insan ruhuna da iyi gelir hem.
Bugün halini hatrını sormadığınız birine yarın işiniz düşerse halinizi anlatacak kadar krediniz olsun.
 
Kizlar benim cok buyuk bir iletisim sorunum var, asamiyorum.

Sosyal birisi degilim, introvert sayilirim. En yakinlarimla bile mesajlasmak, haber almak, gorusmek olsun... istemem. Severim insanlari, onemserim ama konusmam yani. Kendimle vakit geciririm her firsatta, kendi kabugundaki kaplumbaga gibi kafami cikarmam. Mesela bir kuzenim var, baska ulkede yasiyor, bir yildir ona yazmadim. Oha diyeceksiniz ama yapim boyle, ne yapayim. "Ee, baska ne var ne yok?" Oda desin "Bildigin gibi iste, boyle boyle" - bu sohbetleri yapmak bana isgence geliyor. E biliyorum ne yaptigini, neler oldugunu, sag-salim yasadigini, iste normal hayat. Yani ne kadar yakin konusa biliriz ki?

Birde hevesim yok, vaktim yok, yoruluyorum. Bos-bos konusmaya halim yok yani. Sohbet hal-hatir sormaktan gidiyor, hal-hatir soramiyorum, sormak istemiyorum. Benim sorunum ne? Bir teyzem var mesela, beni cok sever, bende onu severim. Iki kez whatsapptan yazdi buyuk aralikla, ikisindede kisa konustum, isteydim yogundum cunku, onada soyledim ama sonrada kendim yazmadim :KK43: Hevesim olmadi :KK43: Babaannem hep kuser benden hic sormuyorsun beni diye. Ama insanlarla konusmaktan kaciyorum bir nevi. Ne yapsam? Bana tavsiye verin lutfen
Bende oyleyim yapi meselesi telefonla konusmayi sevmiyorum konusacak birsey bulamiyorum :(
 
Belki ben yaşlandım bilmiyorum fakat bence önemlidir hal hatır sormak.
Çok yoğunum vaktim yok diyen insana inanmıyorum ben illa ki gün içerisinde sosyal medyada vakit geçiriyor herkes. Günde 5 kez bakılıyorsa 4 kez bakılıp o 1 seferi sevilen bir arkadaşı ya da akrabayı aramaya ayrılabilir diye düşünüyorum. İnsanlarla iletişim kurmak neden zor geliyor ki ?
Arayın,iyiler mi onların hayatında dokunabileceğiniz özel bir durum var mı bunlara vakıf olun.
Ha şuna da karşıyım görüşmek isteyen kendi arasın diye bir şey olmaz,insanlar 1-2-3 kez arayıp karşılık bulamazsa değer görmediğini anlar ve yeniden aramazlar. Bu sorumsuz sevgilinin bahanesi gibi bir şeydir.
“Ben böyleyim kızım,işine geliyorsa “
İletişim kurmak insan ruhuna da iyi gelir hem.
Bugün halini hatrını sormadığınız birine yarın işiniz düşerse halinizi anlatacak kadar krediniz olsun.

Ama sosyal medyaya bakmak ayri, insanlarla konusmak ayri. Komunikasyon manevi guc talep ediyor, enerji lazim. Bos zamanimda birisini aramak ve kitap okumak, bos-bos duvara bakmak, oylesine durmak secimi verilse, digerlerini secerim, seciyorum :)
 
Bende hiç kimseyi arayıp sormam. Babamın numarası bile yok. Abilerimi aramam. Bayramda seyranda aramam. Çok uzaktayım ailemden. Akrabaların hiç birini aramam. Sadece ANNEMle konuşuruz akşam görüntülü konuştuk mesela. Babam geldi sadece el salladım annemle konusmaya devam ettim.

Benden buyukleri aramam. Benmde babaannem hep küser laf söyler aramıyorsun der. Haklısın derim. Haklılar. Eşimde benim tam tersim herkesi arar sorar yabancılamaz. Bense yabaniyimdir biraz ama çevremde oldukça pozitif biriyimdir. Çokta hümanist bir yapıya sahibim. Ama sanırım eskiden beri gelen bir duygu. Ben mutluyum böyle. Sende mutlu ol boşver.
 
Insanlari kirmamak istiyorum, onlari sevdigimi bilsinler istiyorum ancak napiyim olmuyor...

(acaba sevmiyormuyum ya :110:yok ogle degildir herhalde)
 
Back
X