-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kimsesiz gibi..
- Konu Sahibi rozalinde
- Başlangıç Tarihi
- 26 Şubat 2012
- 1.418
- 120
- 363
Dost kazığı yemiş biri olarak yoğurdu üfleyerek yiyorsunuz,kolay kolay kimseye güvenilmiyor evet.
Dostluklar marketten alabileceğimiz bir şey değil ne yazık ki,belli bir çaba ve süre vermek gerekiyor kurabilmek için,kazık yemeden sürdürebildiğimiz dostluklar çok azdır. Yakın sayabileceğiniz birkaç arkadaşınızla takılmaya gayret edin,belli bir süre sonra kendiliğinden bir dostluk başlar zaten
Dostluklar marketten alabileceğimiz bir şey değil ne yazık ki,belli bir çaba ve süre vermek gerekiyor kurabilmek için,kazık yemeden sürdürebildiğimiz dostluklar çok azdır. Yakın sayabileceğiniz birkaç arkadaşınızla takılmaya gayret edin,belli bir süre sonra kendiliğinden bir dostluk başlar zaten
Son düzenleme:
- 11 Temmuz 2014
- 333
- 66
- 53
- 19 Ocak 2014
- 202
- 45
- 118
teşekkür ederim öncelikle ilginiz için.. gayret ediyorum fakat pek karşılığını alamayınca yine başa dönüyorum maalesef.. Umarım dediğiniz gibi olurDost kazığı yemiş biri olarak yoğurdu üfleyerek yiyorsunuz,kolay kolay kimseye güvenilmiyor evet.
Dostluklar marketten alabileceğimiz bir şey değil ne yazık ki,belli bir çaba ve süre vermek gerekiyor kurabilmek için,kazık yemeden sürdürebildiğimiz dostluklar çok azdır. Yakın sayabileceğiniz birkaç arkadaşınızla takılmaya gayret edin,belli bir süre sonra kendiliğinden bir dostluk başlar zaten
teşekkürler yorumunuz için... haklısınız zamanla oluşuyor ama sanırım ben o lisedeki dostlarımla olan yakınlığımı arıyorum böyle hemen her yakın arkadaşımda oda görebildiğim kadarıyla üniversite ortamında pek mümkün olmuyor. Hı birde pek girişken değilim bundanda kaybediyorum sanırım genelde karşıdan beklerim karşıya göre hareket ederim keşke böyle olmasam
- 11 Temmuz 2014
- 333
- 66
- 53
İşte o hemen olmaz malesef. Hemen kurulan o yakınlıkta bir bit yeniği olur mutlaka. Ki üniversite ortamı başka,herkes farkılı şehirlerden geliyor her telden insan var, lisede ki o saflık masumiyet çoğu insanda kalmıyor hayatı üniv de öğreniyoruz bir çoğumuz. Ki ben çok girişken bir tipimdir ama kimseyle bir anda yakınlık kurmaya çalışmam buna rağmen.
Derdim var mı yok mu.. Ben bu halimden memnun muyum değil miyim onu bile düşünemiyorum bilmiyorum. Çok uzun tutmadan hayatımı size anlatmak istiyorum. 20 yaşındayım kabullenmesi biraz garip oluyormuş ama sanırım asosyalim. Bu hale nasıl geldim bilmiyorum ama lise zamanında arkadaş canlısı bir kızdım arkadaş grubumuz vardı sürekli gezerdik eğlenirdik, biyere gitcek olsam bana eşli edecek bir arkadaşım olurdu mutlaka derdime koşanım çoktu sevenim çoktu benimle gülüp ağlayan dostlarım vardı en azından... Nolduysa lise bitince oldu lise arkadaşlıklarım kalmadı kazıkta yedim koptuk gittik yani. O sırada da bir sevgilim oldu tam lise bitimine denk geldi başlarda güzeldi tabi şimdi 2 sene oluyor didişip duruyoruz orası ayrı :) yani arkadaşlıklarımın bitmesiyle sevgilimin hayatıma girmesi bir oldu. Arkadaşmış gibi sarıldım ona, hem sevgilim hem dostum oldu. Üniversiteye girdim sevgilimle zaman geçirmeye alıştığım için doğru dürüst arkadaşta edinemedim. Eski dostlarım yüzünden biraz insanlardan da soğumuştum açıkcası o yüzden pek kimseye sokulasım gelmedi zaten ısınamadımda kimseye.. Okulda 2. senem bitti ve benim hala dostum diyebileceğim biri yok tamam yakın arkadaşlarım var ama ben hiçbirine çekinmeden bir derdimi anlatamam olmuyor yani. Kolay kolay yeni bir arkadaşta edinemiyorum. Bazen kendimi çok kötü hissediyorum hatta çoğu zaman.. açıkcası üzülüyorum halime hatta acıyorum. kafama estiğinde hadi çık dolaşalım buluşalım diyebileceğim bir arkadaşım yok sevgilim hala var fakat dostla sevgili aynı olmaz bilirsinizki.. Asosyalliğin ortaya çıkardığı özgüven eksikliğide yaşıyorum. tüm hayatımı etkiliyor bu olay biliyorum bi yerden başlamam bi adım atmam gerek ama doğru zaman daha gelmemiş gibi hissediyorum neyi bekliyorum bilmiyorum. Durumumu düşündükçe canım çok sıkılıyor kızlar bu halimi anlatacak yakınlıkta bir arkadaşım bile yok gerçekten kimsesiz gibiyim hayatımda bir ailem birde sevgilim var gerçi oda varlık yokluk arasında.. Öyle işte arkadaşlar sizlerle dertleşmek istedim uzun yazmışım kusuruma bakmayın buraya kadar geldiyseniz gerçekten teşekkürler :))
Benim etrafımda hiç arkadasım yok bırak yakın uzak dost arkadas hiç yok sadece eşim var inanki kimseyle arkadaş olmak istemiyorum insanlar cok farklı sinsi samimi bulmuyorum içten değil ama bazen keşke bi dostum olabılseydı dıyorum ama sonra geçiyor asosyelim ama bu devırde bu modda çok mutluyum
Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
- 5 Ekim 2011
- 5.035
- 4.403
- 248
sevgilinle fanusta yaşama.. üni. hayatının tadını çıkar.. o sanırım okumuyor şu an.. arkadaşların varmış zaman geçirdikçe samimiyetiniz de artar.. sevgili-ders-sevgili-ders gidersen bunalırsın.. sevgilin-okulun-özel hayatın ayrı olmalı.. o zaman zevk alırsın yaptıklarından.. lisedeki dostluklar üni. kazanana kadar üni.deki dostluklar onlardan daha iyi işe girene kadar sürüyor maalesef.. tabi istisna kişiler kalıyor hayatında ama çoğunluk gidiyor.. bunlara takılma.. ilerde iş hayatında da aynısı olacak.. 1-2 arkadaşın sevgilin işin evin derken zamanın bitiyor zaten..
- 13 Ekim 2013
- 1.106
- 583
- 123
Derdim var mı yok mu.. Ben bu halimden memnun muyum değil miyim onu bile düşünemiyorum bilmiyorum. Çok uzun tutmadan hayatımı size anlatmak istiyorum. 20 yaşındayım kabullenmesi biraz garip oluyormuş ama sanırım asosyalim. Bu hale nasıl geldim bilmiyorum ama lise zamanında arkadaş canlısı bir kızdım arkadaş grubumuz vardı sürekli gezerdik eğlenirdik, biyere gitcek olsam bana eşli edecek bir arkadaşım olurdu mutlaka derdime koşanım çoktu sevenim çoktu benimle gülüp ağlayan dostlarım vardı en azından... Nolduysa lise bitince oldu lise arkadaşlıklarım kalmadı kazıkta yedim koptuk gittik yani. O sırada da bir sevgilim oldu tam lise bitimine denk geldi başlarda güzeldi tabi şimdi 2 sene oluyor didişip duruyoruz orası ayrı :) yani arkadaşlıklarımın bitmesiyle sevgilimin hayatıma girmesi bir oldu. Arkadaşmış gibi sarıldım ona, hem sevgilim hem dostum oldu. Üniversiteye girdim sevgilimle zaman geçirmeye alıştığım için doğru dürüst arkadaşta edinemedim. Eski dostlarım yüzünden biraz insanlardan da soğumuştum açıkcası o yüzden pek kimseye sokulasım gelmedi zaten ısınamadımda kimseye.. Okulda 2. senem bitti ve benim hala dostum diyebileceğim biri yok tamam yakın arkadaşlarım var ama ben hiçbirine çekinmeden bir derdimi anlatamam olmuyor yani. Kolay kolay yeni bir arkadaşta edinemiyorum. Bazen kendimi çok kötü hissediyorum hatta çoğu zaman.. açıkcası üzülüyorum halime hatta acıyorum. kafama estiğinde hadi çık dolaşalım buluşalım diyebileceğim bir arkadaşım yok sevgilim hala var fakat dostla sevgili aynı olmaz bilirsinizki.. Asosyalliğin ortaya çıkardığı özgüven eksikliğide yaşıyorum. tüm hayatımı etkiliyor bu olay biliyorum bi yerden başlamam bi adım atmam gerek ama doğru zaman daha gelmemiş gibi hissediyorum neyi bekliyorum bilmiyorum. Durumumu düşündükçe canım çok sıkılıyor kızlar bu halimi anlatacak yakınlıkta bir arkadaşım bile yok gerçekten kimsesiz gibiyim hayatımda bir ailem birde sevgilim var gerçi oda varlık yokluk arasında.. Öyle işte arkadaşlar sizlerle dertleşmek istedim uzun yazmışım kusuruma bakmayın buraya kadar geldiyseniz gerçekten teşekkürler :))
offff al benden de o kadar eşim artık bana sana parayla arkadaş tutacam biraz sosyalleş yeter ki diyor kimsem olmayınca eşime çok yükleniyorum utanmasam cumartesi işe göndermeyecem onunda benim yüzümden sosyal hayatı kalmadı arkadaşlarıyla gitmeye kalksa küsüyor kızıyorum dertleşecek gezip tozacak kimsem yok görünüşte çok arkadaşım var iş yerindeki bütün kızlarla iyiyim ama hiç birisi kafama göre değil sahte gibiler samimi olamıyorum
- 19 Ocak 2014
- 202
- 45
- 118
- 9 Şubat 2014
- 6.345
- 5.659
- 198
- 19 Ocak 2014
- 202
- 45
- 118
evet okumuyor oda şuan belki okuyor olsaydı birlikte sosyalleşebilirdik birde birbirimize o kadar çok alışmışız ki bir keresinde arkadaşım ve sevgilisiyle buluşmuştuk birlikte bir şeyler yapalım diye fakat sevgilimde bende memnun kalmadık sıkıldık bunaldık.. haklısın yani arkadaşlarımla da zaman geçirmeye çalışıyorum gözüm açıldığından beri ama yinede pek okul dışına çıkamıyoruz. acaba ben mi çok sıkıcıyım diye düşünmeden de edemiyorum
evli olmak dışında tamamen aynıyız sanırım, bende artık onun dışarı çıkıp arkadaşlarıyla vakit geçirmesini bile kıskanıyorum
mümkün olsa her gün yanımda kal dicem yani tabi buda onu bunaltır biliyorum... dediğin gibi arkadaşım var ama sadece var yani o kadar. okul içinde gülüp eğlen okuldan dışarı adım attığım an bitti gitti hepsi.. hiçbirini o anda yanımda hissedemiyorum maalesef
- 13 Ekim 2013
- 1.106
- 583
- 123
Aynennnnn
evli olmak dışında tamamen aynıyız sanırım, bende artık onun dışarı çıkıp arkadaşlarıyla vakit geçirmesini bile kıskanıyorum
mümkün olsa her gün yanımda kal dicem yani tabi buda onu bunaltır biliyorum... dediğin gibi arkadaşım var ama sadece var yani o kadar. okul içinde gülüp eğlen okuldan dışarı adım attığım an bitti gitti hepsi.. hiçbirini o anda yanımda hissedemiyorum maalesef[/QUOTE]Kızlar ne yapsak bi assosyaller grubu kurup sosyalleşsek mi acaba hepimizde aynı dert varmış madem
ben de bu dunya da bir ben böyleyim sanıyordum
Son düzenleme:
- 13 Ekim 2013
- 1.106
- 583
- 123
evet okumuyor oda şuan belki okuyor olsaydı birlikte sosyalleşebilirdik birde birbirimize o kadar çok alışmışız ki bir keresinde arkadaşım ve sevgilisiyle buluşmuştuk birlikte bir şeyler yapalım diye fakat sevgilimde bende memnun kalmadık sıkıldık bunaldık.. haklısın yani arkadaşlarımla da zaman geçirmeye çalışıyorum gözüm açıldığından beri ama yinede pek okul dışına çıkamıyoruz. acaba ben mi çok sıkıcıyım diye düşünmeden de edemiyorum
evli olmak dışında tamamen aynıyız sanırım, bende artık onun dışarı çıkıp arkadaşlarıyla vakit geçirmesini bile kıskanıyorum
senin ki tamm alıntılanmamış:)
- 19 Ocak 2014
- 202
- 45
- 118
evli olmak dışında tamamen aynıyız sanırım, bende artık onun dışarı çıkıp arkadaşlarıyla vakit geçirmesini bile kıskanıyorum
Kızlar ne yapsak bi assosyaller grubu kurup sosyalleşsek mi acaba hepimizde aynı dert varmış madem
aynen bende öyle sanıyordumm :) valla iyi fikir yani yoksa sizi bilmem ama ben kafayı yicemm :)
Son düzenleme:
- 14 Nisan 2013
- 1.698
- 1.923
- 408
Derdim var mı yok mu.. Ben bu halimden memnun muyum değil miyim onu bile düşünemiyorum bilmiyorum. Çok uzun tutmadan hayatımı size anlatmak istiyorum. 20 yaşındayım kabullenmesi biraz garip oluyormuş ama sanırım asosyalim. Bu hale nasıl geldim bilmiyorum ama lise zamanında arkadaş canlısı bir kızdım arkadaş grubumuz vardı sürekli gezerdik eğlenirdik, biyere gitcek olsam bana eşli edecek bir arkadaşım olurdu mutlaka derdime koşanım çoktu sevenim çoktu benimle gülüp ağlayan dostlarım vardı en azından... Nolduysa lise bitince oldu lise arkadaşlıklarım kalmadı kazıkta yedim koptuk gittik yani. O sırada da bir sevgilim oldu tam lise bitimine denk geldi başlarda güzeldi tabi şimdi 2 sene oluyor didişip duruyoruz orası ayrı :) yani arkadaşlıklarımın bitmesiyle sevgilimin hayatıma girmesi bir oldu. Arkadaşmış gibi sarıldım ona, hem sevgilim hem dostum oldu. Üniversiteye girdim sevgilimle zaman geçirmeye alıştığım için doğru dürüst arkadaşta edinemedim. Eski dostlarım yüzünden biraz insanlardan da soğumuştum açıkcası o yüzden pek kimseye sokulasım gelmedi zaten ısınamadımda kimseye.. Okulda 2. senem bitti ve benim hala dostum diyebileceğim biri yok tamam yakın arkadaşlarım var ama ben hiçbirine çekinmeden bir derdimi anlatamam olmuyor yani. Kolay kolay yeni bir arkadaşta edinemiyorum. Bazen kendimi çok kötü hissediyorum hatta çoğu zaman.. açıkcası üzülüyorum halime hatta acıyorum. kafama estiğinde hadi çık dolaşalım buluşalım diyebileceğim bir arkadaşım yok sevgilim hala var fakat dostla sevgili aynı olmaz bilirsinizki.. Asosyalliğin ortaya çıkardığı özgüven eksikliğide yaşıyorum. tüm hayatımı etkiliyor bu olay biliyorum bi yerden başlamam bi adım atmam gerek ama doğru zaman daha gelmemiş gibi hissediyorum neyi bekliyorum bilmiyorum. Durumumu düşündükçe canım çok sıkılıyor kızlar bu halimi anlatacak yakınlıkta bir arkadaşım bile yok gerçekten kimsesiz gibiyim hayatımda bir ailem birde sevgilim var gerçi oda varlık yokluk arasında.. Öyle işte arkadaşlar sizlerle dertleşmek istedim uzun yazmışım kusuruma bakmayın buraya kadar geldiyseniz gerçekten teşekkürler :))
Herkes gerçek dost arıyorsa bu kazık atanlar kim anlamadım ki.
Yanlış anlama sitemim sana değil ama ben çevremde bir tane bile içten, dürüst insan bulamadım.
Herkes aynı dertten yakınıyorsa neden böyle oluyor anlamadım.
