Kırılgan ruha sahip evlada sahip olmak

Aybeyzeyduru

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
2 Mart 2017
765
511
53
40
Kızım 8 yaşında ve bebekliğinden beri hep akıllı parmakla gösterilen bi çocuk oldu gel gelelim beni rahatsız eden konuya çok kırılgan zarif bi yapıya sahip küçük bi eleştiri de yerle bir olan ağladığı için kendini ifade edemeyen kendi dışında herkese üzülen bi çocuk yani benim tam tersim .Ne yapacağım bilmiyorum bazen en ufak şunu şöyle yap desem ağlar ağlar içi dışına çıkana kadar. Bunu kesinlikle beni kullanmak için yapmıyor ciddi üzülüyor zaten çok uyarmama gerek kalmaz ama bazen uyarmam gerektiğinde çok ağlıyor ve başarısuzlık hissine kapılıyor .Düşünüyorm bunun gençkızlığı var ya hata yaparsa yanlış insanlara inanıp kırılırsa diye karakterini güçlendirmek istiyorum güçlü karaktere sahip çocukları olan anneler neler yaptınız veya çocukken böyleydim ama değiştim diyen var mı?
 
Cocukken icine kapanik, kimseyle sorun yasamak istemeyen, tartismaktan kacinan ve cabucak kirilip aglayan ya da gozleri dolan biriydim.
Dolayisiyla cocukken baya itilip kakildim. Ama 15 yaslarindan sonra tamamen degismeye basladim kendi kendine. Cok guclu oldugumu sanmiyorum ama eskisinden cok farkliyim.
Yasadiklarindan bikinca degismeye baslar bir gun muhtemelen.
 
Kırılgan, hassas yapıda, çok ince düşünen bir çocuktum. Bunun yanısıra baskıyla, kendine güven oluşturmasına izin verilmeden büyütüldüm.öyle zorlandığımda ağlayamazdım bile öyle bir lüksüm yoktu. Ne güzel siz farkındasınız ve duyarlı davranıyorsunuz.
Esas sorun aslında hassas olmamdan çok kendine güvensiz yetiştirilmemdeydi. Ve hayatımda çok hata yaptım. Hala daha yanlış insanlara güvenerek yaptığım yanlış evliliklerimin bedelini ödüyorum.
Yani kızınızın hassas olması durumunu iyi yönetebilirseniz ilerde çok da sorun yaşayacağını sanmıyorum. Kendini ifade edebilmesi, bağımsız hareket edebilmesi, küçük sorumlulukları başarması gibi becerileri edindirirseniz bir sorun yaşamaz diye düşünüyorum. Eleştiri şeklinde yıpratıcı bir dil değil de olumlu bir dille yaklaşırsanız daha iyi olur.
 
A Aybeyzeyduru
Yaş ilerledikçe sorumluluk aldıkça düzelebilir bence. Bazı konularda zamanla kendi başının çaresine kendi bakacak. Kimse sizin gibi onun nazını çekmeyecek yani hayatın gerçekleriyle karşılaşacak :)
Kendi birşeyler başardıkça özgüveni artacak ayakları yere daha sağlam basacaktır.
 
Benim tam tersim demişsiniz, o zaman önce sizin kendinize çeki düzen vermeniz gerekiyor olabilir.
"eleştiriye gelemiyor" bu geniş bir söylem.
önce siz kendinize bir sorun " ben eleştiri yaparken durumu mu eleştiriyorum, durumu bahane edip kişiliği mi eleştiriyorum?"

sen dili ben dili, bunu biraz araştırın, kullanmaya çalışın.

mükemmelliyetçi bir yapınız varsa ve çocuk buna yetişemiyorsa sürekli kendini yetersiz hissediyorsa , yanlış yapma hakkını elde edemiyorsa bu onu strese sokuyor olabilir.
'oyun oynama sanatı' adlı bir kitap var, bana da burdan biri tavsiye etmişti kendisine teşekkürler. oyunla bazı şeyleri çözebilirsiniz.
 
Aynisinin erkek versiyonu ben de var.herkes cok akilli uslu der ama asiri hassas mesela bugn asi oldular bizimki istemiyordu olmak ciktilar dedim ki oglum aglarsin sanmistim ne guzel aglamamissin sonra hemen uzuldu agladi sen bana guvenmiyo musun diye.
 
Ben de duygululuktan ölecek bi çocuktum annem delirirdi herşeye acıyıp ağlarsan nasıl yaşayacaksın diye. Ama asosyal ya da başarısız değildim. Ben kitap okumaya verdim kendimi çocukken o hassasiyeti roman karakterlerine kanalize edip sağlıklı bir hale getirdim diye düşünüyorum siz de kızınızın sevdiği bir hobiyi teşvik edin ama kurs filan değil görev yarışma kıyaslanma alanı Haline gelmeyecek bir hobi olsun. Bir de yukarıda bir arkadaş da söylemiş aile hayatınızda mükrmmeliyetçilik aşırı eleştiri stres yüksek ses gibi sizin rahatsız edici bulmadığınız ama kızınızın kaldıramadığı huylar olabilir mi acaba
 
Maksadım sizi eleştirmek değil fazlaca kuralcı/ mükemmeliyetçi bir anne olabilir misiniz?

Benim annem böyleydi. 95 almak benim için kabustu 100 almalıydım. Prenses gibi giyinip prenses gibi konuşmalıydım. Ama özümde azılı bir yaramaz vardı. Kendim ve annemin istekleri çelişince içime kapanıyordum.

Ödüm kopardı hata yapmaktan. Topluluk içinde konuşurken titreyen ben annemin çok mutlu olacağını bildiğimden koca okulun önünde şiir okuyanlardan olmazsam diye uyuyamazdım. En çok annemin eleştirileri yıkardı beni. Ha bana göre hala mükemmel bir anne ama ilk çocukluk yıllarımın çok kırılgan olmasına sebeptir.

Sanırım 13-14'te aydınlanma yaşadım. Annem burda üye filansa ergen sorunlari başlığında uzmandır sanırım.:rapci: O çatışmalardan sonra kendimi buldum. Özgüvenim toparlanınca kapanıklık filan gitti.
 
Aynisinin erkek versiyonu ben de var.herkes cok akilli uslu der ama asiri hassas mesela bugn asi oldular bizimki istemiyordu olmak ciktilar dedim ki oglum aglarsin sanmistim ne guzel aglamamissin sonra hemen uzuldu agladi sen bana guvenmiyo musun diye.
Aynı evet aynı ne diyeceğini nasıl açıklama yapacağını bilemiyor insan
 
Ben sevgi dolu bi anneyle büyüdüm hata yaptığımda kızan ama asla eleştirmeyen asla kırmayan eşimse tam tersi bi ailede en ufak bi hatada dayak yiyen aşağılanan bi ortamda büyümüş bu yüzden bence merhamet duygusunu yitirmiş bi insan .Ben küçüklüğümden beri kriz yönetimi çok başarılı olan gittiği her ortamda sevilen problemleri çözen bi insan oldum eşimse gittiği her ortamda problem çıkaran kriz yönetimi berbat bi insan .Gel gör ki kader birleştirdi ve evlendik ve kızımız oldu neyse bana göre çok büyük hatalar yaptı ama asla taviz vermediğim mahkemelerde sürindürdüğüm hala da en ufak hatasında elimden geleni ardına koymayacağımı anladığı için düzeldi ama bi konuda çok ayrılıyoruz yine de çocuk büyütmek ben sevginin tek ilaç olduğunu düşünen bi insanım kızımı da öyle büyüttüm hep konuştum neredeyse hiç kızmadım ve eşimse tam tersi en ufak hatasında ağur eleştiriler yapar kırar kalbini sonra pişman olur ama ne fayda şimdi kızım bazı konularda onu daha çok dinliyor saygısı azaldı diyorum ben mi yanlış yaptım babası mı doğru Rabbim herkesin çocuğuna sağlık sıhhat versin
Cevap bu.
Eşiniz düzelmeden kızınız değişmez.
 
Çocuk naif olabilir ama belli ki bir travması var bir korkusu var sizin bilmediğiniz.
Belki siz yaklaşımınızı doğru buluyorsunuz ama doğru değil belki bir olay bir laf onu bu hale hetirdi.
O yüzden ilerisi için de lütfen ailece bir pedagoga gidin.
O size anlatacaktır.
 
Back
X