- 17 Ocak 2015
- 72
- 36
- 38
- 26
En nefret ettiğim duygudur ki kınadım da başıma mı geldi bilemiyorum. Bu arada yine ben
. Bende olmayan baskasında da olmamalı diye düşünmüyorum asla, yanlıs anlasılmasın. Benim zararım kendime. En sevdiklerimi çok çok çok kıskanıyorum ve böylelikle onları kaybetmekten korkuyorum. Örnek vermem gerekirse okulda çok samimi bir hocam var, yeri gelir derdimi anlattığım, çok sevdiğim, çok iyi bir insandır. Baska ögrencilerle oturdugunu görünce kıskanıyorum. Çok saçma gelebilir size belki ama ağlamak istiyorum hemen. En yakın arkadaşım da eski bir arkadaşıyla görüşüyor samimi falan onu da kıskanıyorum sanırım. Kötü birisi olmak istemiyorum ama buna da engel olamıyorum. Sizce insanlara çok deger vermemden mi kaynaklanıyor?
