Kızım Çok Yaramaz ve İnatçı

Bademella

Anne
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
1 Aralık 2007
1.093
188
333
39
istanbul
Selam kızlar,
Kızım önümüzdeki ay 2 yaşına basacak ve yaklaşık 4 aydır çok aksileşti. Hiç bir yere gidilmiyor, hemen sıkılıyor ve ağlıyor.
2 yaş sendromu olduğunu biliyorum ama artık dayanamıyorum. Evden çalışıyorum bakacak kimse olmadığı için ve bu şımarıklık durumu işimi de engelliyor.

Vurma,
Kendini Yerlere atma,
Kendine vurma,
Yürürken elimi tutmama, tuttuğum zaman ağlama krizleri,
Bana vurma,

gibi bir çok davranış bozukluğu var ve gerektiği gibi konuşarak yaklaştığımda, umursamamaya çalıştığımda dozajı daha da arttırıyor.

Çok sinirleniyorum, tansiyonum sürekli yüksek. Ne yapacağımı bilmiyorum. Memeden kesmeye çalıştım memeyi de bırakmıyor.

Bant yapıştırdım, acı biber sürdüm tabi bunların öncesinde konuştum ama hiç biri fayda etmedi. Memeyle uyuduğu için çok zorluk çekiyorum.

Lütfen deneyimli anneler yardım edin. Gerçekten sinirlerim çok bozuk, işlerimi de hep geç teslim etmek zorunda kalıyorum. Her anlamda kötü durumdayım anlayacağınız.
 
Merhaba oncelikle bu kotu cocuk iyi cocuk etiketlerinden once kendi zihninizde, sonra da cocugunuza kullandiginiz dilde kurtulmanizi tavsiye ediyorum nacizane.
Cocuklar cocukluklarini yasiyor, kendilerini ve etrafi kesfediyorlar. Bunun iyisi kotusu olmaz.
Sadece yonlendirilmeye ihtiyaclari var. Bu yaslarda cocuklar bizim anladigimiz sekilde siddet uygulamiyor aslinda, yasadiklari duygu yogunluklarina vucudunun verdigi tepkiler tamamen. Bizim tepkilerimize gore de artip azalabiliyor zamanla.
Once siz bunun gelisimsel ve normal bir surec oldugunu bilir ve anlarsaniz; cocugunuza da yaklasiminiz degisecektir.
Bu tur durumlarda ozellikle 2 yas oncesi uzun uzun konusmalar, anlatmalar etkili olmaz maalesef. En basta iyice yakindan gozlemlemeniz cok onemli. Vurabilecegi zamanlari onceden tespit edip hemen yakininda olmali ve mudahale edebilmelisiniz. Buna ragmen engelleyemediyseniz hemen yanina gidip kisa ve oz sekilde; kizgin olmayan ama net bir ses tonuyla "vurmak acitir" "kimseye vurmana izin vermiyorum" diyerek hemen dikkatini baska yone cekmeye calisin. Bunlar hemen tek seferde yapinca sorunu tamamen ortadan kaldiracak cozumler degil. Yaptim ise yaramadi degil; Surekli ve istikrarli sekilde tekrar etmeniz gerekiyor. Taki cocugunuz bu davranisindan vazgecmeye hazir oluncaya dek. Yani aslinda yaptigimiz sey nasil bebeginiz ilk yurumeye basladigi zamanlarda ellerinden tuttunuz, sonra hep arkasindan yurudunuz, daha sonra tamamen kendi kendine yurumeye hazir oluncaya kadar da gozlerinizle izlediniz. Tipki bunun gibi. Su anda bu davranisi da sadece takip ediyor, kendisine ve baskalarina zarar vermesini engelliyorsunuz. Hazir oldugunda tamamen birakacak. Siz kizip bagirdiginizda degil. (Attachment Parenting Facebook sayfasından alıntıdır özlem atıcı Hanım'dan )

Sayfayı takip edebilirsiniz yardımcı olacaktır aslinda size yardımcı olabilecek en iyi sey sabır :/ memeyi bırakması icin dogru zamanı bekleyin ama bu 2 yastan once pek mümkün degil cunku emme refleksleri hala devam ediyor buyuk oglum 28 ayın sonunda bıraktı dogru zamandi ve hic zorluk yasamadım.

Size bol sabır ve kolaylıklar diliyorum..
 
Merhaba oncelikle bu kotu cocuk iyi cocuk etiketlerinden once kendi zihninizde, sonra da cocugunuza kullandiginiz dilde kurtulmanizi tavsiye ediyorum nacizane.
Cocuklar cocukluklarini yasiyor, kendilerini ve etrafi kesfediyorlar. Bunun iyisi kotusu olmaz.
Sadece yonlendirilmeye ihtiyaclari var. Bu yaslarda cocuklar bizim anladigimiz sekilde siddet uygulamiyor aslinda, yasadiklari duygu yogunluklarina vucudunun verdigi tepkiler tamamen. Bizim tepkilerimize gore de artip azalabiliyor zamanla.
Once siz bunun gelisimsel ve normal bir surec oldugunu bilir ve anlarsaniz; cocugunuza da yaklasiminiz degisecektir.
Bu tur durumlarda ozellikle 2 yas oncesi uzun uzun konusmalar, anlatmalar etkili olmaz maalesef. En basta iyice yakindan gozlemlemeniz cok onemli. Vurabilecegi zamanlari onceden tespit edip hemen yakininda olmali ve mudahale edebilmelisiniz. Buna ragmen engelleyemediyseniz hemen yanina gidip kisa ve oz sekilde; kizgin olmayan ama net bir ses tonuyla "vurmak acitir" "kimseye vurmana izin vermiyorum" diyerek hemen dikkatini baska yone cekmeye calisin. Bunlar hemen tek seferde yapinca sorunu tamamen ortadan kaldiracak cozumler degil. Yaptim ise yaramadi degil; Surekli ve istikrarli sekilde tekrar etmeniz gerekiyor. Taki cocugunuz bu davranisindan vazgecmeye hazir oluncaya dek. Yani aslinda yaptigimiz sey nasil bebeginiz ilk yurumeye basladigi zamanlarda ellerinden tuttunuz, sonra hep arkasindan yurudunuz, daha sonra tamamen kendi kendine yurumeye hazir oluncaya kadar da gozlerinizle izlediniz. Tipki bunun gibi. Su anda bu davranisi da sadece takip ediyor, kendisine ve baskalarina zarar vermesini engelliyorsunuz. Hazir oldugunda tamamen birakacak. Siz kizip bagirdiginizda degil. (Attachment Parenting Facebook sayfasından alıntıdır özlem atıcı Hanım'dan )

Sayfayı takip edebilirsiniz yardımcı olacaktır aslinda size yardımcı olabilecek en iyi sey sabır :/ memeyi bırakması icin dogru zamanı bekleyin ama bu 2 yastan once pek mümkün degil cunku emme refleksleri hala devam ediyor buyuk oglum 28 ayın sonunda bıraktı dogru zamandi ve hic zorluk yasamadım.

Size bol sabır ve kolaylıklar diliyorum..

Çok teşekkür ediyorum. Aynen o şekilde tekrar ediyorum ama sonuç alamadığım ve diğer anneler beni suçlar gibi tavır takındığı için ne yapacağımı bilmez halde kaldım.
düzelene kadar devam edeceğim yani :S

Memeyi nasıl bıraktırdınız acaba? Bir şeyler sürmek benim kızım da pek etki etmedi.
 
Anne sinirli olunca mümkün değil çocuk uyumlu olmuyor.. siz de insansiniz anlıyorum ana sorunu çözmek önce sizin sakin ve iyi olmanıza bağlı.. o çok küçük zamanla gelişecek siz ona örnek olun sakin ve güleryüzlü kalarak..
 
Anne sinirli olunca mümkün değil çocuk uyumlu olmuyor.. siz de insansiniz anlıyorum ana sorunu çözmek önce sizin sakin ve iyi olmanıza bağlı.. o çok küçük zamanla gelişecek siz ona örnek olun sakin ve güleryüzlü kalarak..

Peygamber değilim sonuçta ama çok sabırlı ve sakin bir insanım buna rağmen sabrım tükendi. O kadar üstün bir yeteneğim yok, çünkü kendine zarar verici hareketleri var.

Markete gidiyoruz mesela migrosun o arabalı sepetlerinden alıyoruz, arabada oturuyor bir süre sonra araba giderken kafasını pencereden sarkıtıyor, atlamaya çalışıyor yani tutamasam Allah korusun kafası betona çarpar.

Çok tehlikeli hareketlere kalkışıyor, anneme bırakıyorum bir süreliğine 1 saat geçmeden gel al baş edemiyoruz diyor.

Hiperaktiviteden şüpheleniyorum ciddi anlamda ama henüz çok erken dönem olduğu için sadece ne olur olmasın diye dua edebiliyorum.

Bu durumu yaşayan anneler yok mu? Ne yaptılar, nasıl düzeldi çocuklarınız ya da düzeldiler mi? Pedagogların sabırlı olun sinirlenmeyin gibi gereksiz teklinlerini duymak istemiyorum açıkçası, çünkü aylardır zaten bunları uyguladım ve başarılı olmadı.

Aynı durumu yaşayan anneler varsa onlarla görüşmek istiyorum.
 
Çok teşekkür ediyorum. Aynen o şekilde tekrar ediyorum ama sonuç alamadığım ve diğer anneler beni suçlar gibi tavır takındığı için ne yapacağımı bilmez halde kaldım.
düzelene kadar devam edeceğim yani :S

Memeyi nasıl bıraktırdınız acaba? Bir şeyler sürmek benim kızım da pek etki etmedi.
Memeye cok düşkün olmadıgı bir donemi sectim öncelikle cunku oncesinde bıraktırmaya karar verdim ilkinde sag kolu tamamen yandı bana ve memeye cok düşkün oldu Iyileşene kadar sürdü bu 2.kez karar verdigimde boğaz enfeksiyonu geçirdi iştah kesildi yine memeci oldu. Bir kac ay bekledim emme sayısı gun icinde iki gece 1 e düşünce yeniden karar verdim. Kırmızı keceli kalemle gogus uçlarımı ve etrafını boyadım :) anneciğim kestiler memeyi kanıyo bak canım cok yaniyo dedim ağladım numaradan :p cok üzüldü yavrum dokunmadı bir kac kez gidip gelip iyilestimi diye baktı gece hic uyanmadı ve meme faslımız sona erdi..

Oglum benim üzülmeme hic dayanamazdi suratım düşse gelir sebeklik yapardı yaramazlık yaptığında da konuşur üzüldüğümü söylerdim genelde ise yarardi.

Kimsenin söylediği ile ilgilenmeyin bosver in kimse kimsenin anneliğini sorgulayamaz sizin çocuğunuzu kimse sizin kadar düşünemez. Elbetteki insansiniz sabrınızın bir sınırı var ve tabiki sizde iyi hissetmek istiyorsunuz. Su anda 2.5 yasında kızı olan bir arkadasım çözümü mecbur olmadıkça misafirliğe gezmeye gitmemekte ve eve misafir çağırmamakta buldu. (Insanların abuk sabuk yorumlarından kurtulmak icin) her gun parka çıkarıyordu ama birde anne baba cocuk pazarları butun gunu aktivite yaparak birlikte geçiriyorlar. Evi dağıtıp kirletmesine de müsade etti hatta bir gun butun evi yikamisligi bile var cimcimenin :) sonra butun bunlardan sıkıldı. Dağıtıp kirletirken anne hic tepki vermedi iyi yada kotu yokmuş gibi davrandı. Sonra anneyle aktivite yapmayı tercih etti. Sinir krizlerinde de disarda bile olsa müdahele etmedi gecene kadar kendi haline bıraktı. Aa bu arada bu krizlerin bilmediğimiz bir cok sebebi olabilir. Bir keresinde cocuk bir mağazada kendini soyunma kabinine kilitleyip cikmiyo ve ağliyo ne oldu sorusuna cevap vermiyo anne birisi sana birsey mi yaptı dediğinde evet diyo mağaza çalışanı kotu kotu bakmış ve korkmuş cocuk :/ o kadar hassaslar ki duygularına birazcık tercüman olmamız gerekiyo sanırım..

Uzun oldu kusura bakmayın ama aklıma gelenler bunlar. Allah yardımcınız olsun sabırlar versin..
 
Peygamber değilim sonuçta ama çok sabırlı ve sakin bir insanım buna rağmen sabrım tükendi. O kadar üstün bir yeteneğim yok, çünkü kendine zarar verici hareketleri var.

Markete gidiyoruz mesela migrosun o arabalı sepetlerinden alıyoruz, arabada oturuyor bir süre sonra araba giderken kafasını pencereden sarkıtıyor, atlamaya çalışıyor yani tutamasam Allah korusun kafası betona çarpar.

Çok tehlikeli hareketlere kalkışıyor, anneme bırakıyorum bir süreliğine 1 saat geçmeden gel al baş edemiyoruz diyor.

Hiperaktiviteden şüpheleniyorum ciddi anlamda ama henüz çok erken dönem olduğu için sadece ne olur olmasın diye dua edebiliyorum.

Bu durumu yaşayan anneler yok mu? Ne yaptılar, nasıl düzeldi çocuklarınız ya da düzeldiler mi? Pedagogların sabırlı olun sinirlenmeyin gibi gereksiz teklinlerini duymak istemiyorum açıkçası, çünkü aylardır zaten bunları uyguladım ve başarılı olmadı.

Aynı durumu yaşayan anneler varsa onlarla görüşmek istiyorum.

Yardımcı olmak adına stresli olmazsak daha kolay geçer bu donem dedim sadece..
 
Memeye cok düşkün olmadıgı bir donemi sectim öncelikle cunku oncesinde bıraktırmaya karar verdim ilkinde sag kolu tamamen yandı bana ve memeye cok düşkün oldu Iyileşene kadar sürdü bu 2.kez karar verdigimde boğaz enfeksiyonu geçirdi iştah kesildi yine memeci oldu. Bir kac ay bekledim emme sayısı gun icinde iki gece 1 e düşünce yeniden karar verdim. Kırmızı keceli kalemle gogus uçlarımı ve etrafını boyadım :) anneciğim kestiler memeyi kanıyo bak canım cok yaniyo dedim ağladım numaradan :p cok üzüldü yavrum dokunmadı bir kac kez gidip gelip iyilestimi diye baktı gece hic uyanmadı ve meme faslımız sona erdi..

Oglum benim üzülmeme hic dayanamazdi suratım düşse gelir sebeklik yapardı yaramazlık yaptığında da konuşur üzüldüğümü söylerdim genelde ise yarardi.

Kimsenin söylediği ile ilgilenmeyin bosver in kimse kimsenin anneliğini sorgulayamaz sizin çocuğunuzu kimse sizin kadar düşünemez. Elbetteki insansiniz sabrınızın bir sınırı var ve tabiki sizde iyi hissetmek istiyorsunuz. Su anda 2.5 yasında kızı olan bir arkadasım çözümü mecbur olmadıkça misafirliğe gezmeye gitmemekte ve eve misafir çağırmamakta buldu. (Insanların abuk sabuk yorumlarından kurtulmak icin) her gun parka çıkarıyordu ama birde anne baba cocuk pazarları butun gunu aktivite yaparak birlikte geçiriyorlar. Evi dağıtıp kirletmesine de müsade etti hatta bir gun butun evi yikamisligi bile var cimcimenin :) sonra butun bunlardan sıkıldı. Dağıtıp kirletirken anne hic tepki vermedi iyi yada kotu yokmuş gibi davrandı. Sonra anneyle aktivite yapmayı tercih etti. Sinir krizlerinde de disarda bile olsa müdahele etmedi gecene kadar kendi haline bıraktı. Aa bu arada bu krizlerin bilmediğimiz bir cok sebebi olabilir. Bir keresinde cocuk bir mağazada kendini soyunma kabinine kilitleyip cikmiyo ve ağliyo ne oldu sorusuna cevap vermiyo anne birisi sana birsey mi yaptı dediğinde evet diyo mağaza çalışanı kotu kotu bakmış ve korkmuş cocuk :/ o kadar hassaslar ki duygularına birazcık tercüman olmamız gerekiyo sanırım..

Uzun oldu kusura bakmayın ama aklıma gelenler bunlar. Allah yardımcınız olsun sabırlar versin..


Çok teşekkür ederim. Memeyle uyuduğu için biraz zorlanıyorum. Ben de aldırış etmeyeyim dışarıda insanların bakışlarına aldırmadan.
Ya öyle bir şey ki, tip tip bakıyorlar, sanki çocuğu ben ağlatmışım işkence yapıyormuşum gibi... Çoğunun da çocuğu yok, her şeye karışan çok bilmiş tipler gibi bakışlar ciddi derecede rahatsız ediyor.

Haftada bir gün düzenli olarak özgürlük günü var, istediğiniz yiyor, yaramazlıklar yapıyor ama bu süre yetmiyor sanırım. Şimdi bir iki gündür sakin, sanki yazdıklarımı okumuş da uslanmış gibi ::D

Allah herkese yardımcı olsun, çocuk büyütmek gerçekten çok zor bir iş... Anneler bu yüzden kutsal demek
 
canim benim kizim haşhaş sürdümde birakmisdi 18 aylikken böcek sanmisdi zavallim bidahada almadi agzina 1 ay sonra 2 yasina gircek insAllah ayni sorunlar bizdede mevcut ama sabirli olmaya calisiyorum bi yaramazlik aninda icimden okuyorum hemen sakinlesmek icin :dua:
 
Back
X