Daha once konu acmistim cocuk yuzunden calisamiyorum bakan yok diye...ama bir aya falan annem yasadigin sehre tasinabilir oyle bir ihtimal var , esimde hemen is arastiralim dedi annene birakiriz cocugu dedi ikimizde nette is bakarken cocugu subsaatte birakiriz alisir zaten falan diye heyecanli heyecanli konusurken 2 yasindaki yawrum bizi dinliyormus okadar akilliki aglamakli bir ses cikardi gozumun icine bakarak ditme dedi bana sarildi okadaar uzuldumki agliyorum suan...2 senedir onunla bir duzenimiz vardi okadar alismistiki duzenimize okadar muyluyduki aslinda ve bana bukadar duskunken ve ewimizi bukadar cok seviyorken masum masum buyuk bir guven icinde evde oyuncaklariyla oynarken ben onu nasil annemde.olsa baska bir duzene vereyim..annen sizde baksin demeyin cunku abilerim kardeslerim falan var onlarbicin evde durmak zorunda.tamam hersey onun icin daha iyi bir gelecek vermek icin ama bu ölümlü dunyada bana en cok ihtiyaci olan su gunlerde ben nasil onu gun boyu gormem , sabah misil. Misil uyudugu yatagindan alip nasil gotureyim annemin evine ve psikolojisi bozulmazmi cok aglar o biliyorum beni arar derdini anlamaz.kimse benden baska annemse olsa benim.gibi icten bakarmi ya ona bisey olursa aznoncede gidim mi kizim ise ben dedim agladi simsiki sarildi ve uyudu ,inanamiyorum biz farketmeden buyumus galiba anliyormus artik konusmalari....diyeceksinizki o olmaz bu olmaz ee nolcak bole...sadece suanki duygusallimi paylasmak istedim iyi degilim ve calisan annelerden destek bekliyorum , daha ise girmeden ozledim bu nasil bisey ya nasil bir sevgiymis bu allahim....