ben doğumu bırak,vajinal muayeneden bile acayip tırsardım.yani bacaklarım açılmaz kasarım kendimi diye düşünürdüm.
ama insan işin içine girip bazı şeylere mecbur kaldıkça hem psikolojik olarak hemde fiziki olarak alışıyor her duruma.
normal doğumu aklım almazdı,"limon kadar yerden karpuz geçirmek" lafını duymuştum biyerlerden gerçektende öyle imkansız gelirdi.ama bi taraftanda düşünürdüm milyonlarca kadın nasıl doğuruyor çatır çatır,ben neden yapamayayım.
hep normal doğum istedim ama,sezeryan aklıma bile gelmedi.
bi süreçti sadece yaşayacaktım ve bitecekti,o kadarda dayanılmaz olamazdı ve bebeğim için biraz ağrıya katlanabilirdim.
bu doğal bi olay, birde kediler bile doğuruyor kendi başlarına ben neden doğurmayayım diye kendime telkinlerde bulunrdum.bol bolda normal doğum videosu izledim,ve doğum yapanlar çoook acılar çekiyo gibi gelmedi hiç,sadece ıkınıyolardı ve bebek çıkıyodu o kadar.
nitekim bende çağın yeniliklerinden faydalanıp epidalli normal doğumu tercih ettim.
açılmam tamamlanıp doğumhaneye aldıklarında çok şaşırmıştım sadece bi koltuk,ee ordamı doğurcam ben nasıl yani bebek burdamı çıkıcak şimdi diye düşünmüştüm.kendimi sadece sürece bıraktım,oturdum koltuğa ve doktor ıkın dediğinde ıkındım sadece,inanılmaz ama evet ıkındıkça bebek çıkıyodu şaka gibi :)) ve ben gerçektende pek bişey hissetmiyordum.doktor bebeğin başını hissediyorum hadi daha kuvvetli ıkın dedikçe ben sadece ıkındım ve başı çıkıncada tamam bitti bu kadar dedi ve hoop kolayca vucudu kayıp çıkıverdi ben bişey anlamadan.hemen göğsüme koydular bikaç saniye, mucize gibiydi ben o çok korktuğum normal doğumu yapmıştım,kahraman gibi hissettim kendimi
sonra bebek silinip tartılırkende dikişlerim atıldı yine bişey hissetmedim sadece bebeğime odaklanmıştım.
işte bu kadar kolay...
gerçekten normal doğum yapacak bi engel yoksa (bebeğin kilosu,çatı darlığı,kordon dolanması v.s.) mutlaka normal yapılmalı diye düşünüyorum.
tercihin ne olursa olsun,hayırlı ve kolay doğumlar diliyorum arkadaşım.
((
