Kızlar Yardımcı Olurmusunuz?

umutluay .!.:

hormonların oyun oynuyor seninle cnm bence çok normal.kendini kimseyle kıyaslama. şu an doğum psikolojisiyle de bunu yaşıyor olabilirsin ama merak etme bebişini kucağına alınca geçer.
benim kuzenim de senin gibiydi. hatta doğduktan sonra da bir süre kucağına falan alamamıştı. almak istememişti hatta. hiç onun çocuğu gibi değildi. hatta 7 seneden sonra tedaviyle olmuştu onun çocuğu düşün.sonra geçti çok şükür kendini herkesle kıyaslayıp bebişini de kendini de üzme sakın herkes aynı duyguları yaşayacak diye birşey yok ki bol bol dua et

Genişletmek için tıkla...

Muffinnn .!.:

canım şunu düşün seni görünce Dünyalar onun olacak,senin hapşurmana bile gülecek bir bebeğin olacak.ne şirinlikler yapacak aileye renk katacak.çok derin düşünürsek ipleri kaçırabiliyoruz.benim de derin düşündüğüm konular var mesela günümüzde bu pislik dolu dünyada bebek yetiştirmek...işsizlik,teknolojiye bağımlı ama mutsuz çocuklar vb.ülkemin olumsuz şartları vb.ama bunları düşününce hem kendim üzülüyorum hem o üzüntü ve stres bebeğe geçiyor.inan bebişin kaç haftalık bilmiyorum ama ultrasonda ilk hareketini şirinliklerini görünce inanamayacaksın keşke daha erken anne olsam diye düşüneceksin.o kadar farklı bir duygu ki.sabırsızlanıyorum ben.ona benim isteğime göre kıyafetler alıyorum.sadece kendi zevkime göre.dilediğimce onunla vakit geçirme hakkım sevme öpme hakkım var.çünkü o benim.emanet bir bebek değil.bence üzücü şeylerden ziyade sana katacağı ve ailene katacağı mutluluğu düşün.sadece sabret.ultrason görüntülerini görmediysen ilk kalp atışı hareketi vb bunlar tarifi olmayan şeyler.sadece senin dünyan o.ve eşinin ikinizin bir hazinesi.

bir de anne olmayı çok isteyip bir sürü tedavi gören ve çift çizgiyi göremeyen nice aile ve anne var.düşünsene.ne kadar yorucu bir süreç.kaç kez tedavi görüp de bebeğin olmaması.bence şanslısın canım buna emin ol.

Genişletmek için tıkla...

engelk82 .!.:

istenen ve planlı bir hamilelikse eğer bu yaşadıkların sadece hormonaldir ve boşuna evham yapıyorsun sanıırım. tabi panik atak rahatsızlığının etkisi de olabilir. aklına hep o doğduğunda sana o güzel gözleriyle bakışını ve gülüşünü hayal et, kendini bu şekilde daha mutlu hissedersin. benim ilk kızım planlıydı, o doğduğunda resmen aşık oldum bebişime mutlulukla ve aşkla kucaklıyorum. şimdi 15 aylık. ben ikinci kez hamileyim bu kez planlı değildi. beklemiyorduk. ama bunu da sabırsızlıkla bekliyorum şimdi. biraz zorlandım ilk başta ama şimdi arkadaşlarında dediği gibi ultrasonda ilk hareketlerini yüzünü gördüğümde içim sıcacık oldu. müthiş bi duygu bu zamanlarının tadını çıkar. büyütme zorluklarını değil o büyürken beraber paylaşacağın şeyleri düşün. o kadar müthiş bişey ki yaşadıklarımız tadını çıkarmak gerek. ben mesela kendim çalışıyorum, evde ollmadığım zamanlarda kızımın yüzü gözümün önünden gitmiyor hiç ve o uyurken bile ben onu çok özlüyorum. umarım senin için de böyle güzel hislerle dolar taşar.

Genişletmek için tıkla...

bulantilihamile .!.:

Sevgili Zeynep baya ortak noktamız var sanırım :)

ben o kadar istedim ki çocuğum olsun diye, hamile kalınca çok mutlu olmuştum sonra ilk 3 ay kabul gibiydi, mide bulantısı ve kusmadan 4 kere hastanede yattım. 1 ay işe gidemedim ve sanırım bu psikolojik gerilimlerim ozaman başladı. yani bünye kadırmıyor bazen sanırım. sonra ilaca başlamadan önce neden yaşıcamki, doğursam yük olur mu gibi şeyler düşünmeye başlamıştım. bende karnım büyüdüğü için geriliyordum sıkıntı veriyordu içime, hareket etse kendimi alien filminde gibi hissediyordum falan. ama bunlar bence birazda normal şeyler, düşünsene içinde bir canlı büyüyor ve hareket ediyor, senin bütün sistemini ve hayat tarzını değiştiriyor. şimdi bu konularda çok daha normalim :) hareket ettikçe mutlu oluyorum sürekli onu kucağıma alacağımı düşünüyorum, onun melek yüzünü hayal ediyorum, emzirdiğimi falan.. ve en önemlisi bu geçici bir süre, doğumdan sonra yine fiziksel olarak eskisi gibi olacağım, içimdeki canlı artık kucağımda olacak, yani böyle bakmaya çalış. bunlar geçici duygular, senin böyle endişe etmen bile ona değer verdiğinin kanıtı aslında. ben doktoruma acaba doğunca sevebilecekmiyim dediğimde doğada bu denge var zaten sen otomotik olarak onu seveceksin, hayvanlar bile yavruları doğunca hemen temizleyio bakıyor dedi. en basitini düşün yani, kötü olacak yok bakamazsam, yok kabul edemezsem dersen kendini buna hazırlarsın. oluruna bırakırsan aslında zaten normal olacak herşey. bir de kimseden etkilenme derim. ben de maalesef yapıyorum bunu. burada okuyup okuyup kuruyorum ama herkes farklı. kimse bir değilki. neden kötü olan sayılı örneği düşünüp te canımı sıkayım diyorum sonra. bak sen bana yaz aradai konuşalım. hiç merak etme yalnız değilsin bu hislerin konusunda yeterki iyi yönet onları..

Genişletmek için tıkla...

jasmin_88 .!.:

plansız bi hamilelikti benimki ve erken oldu daha 4 aylık evliydik çalıştığım için en az bir yıl bebek düşünmüyodum hap kullanırken hamile kaldım eşimle bebeği aldırma konusunda bile konuştuk okadar endişeliydim ki eşim çok destek oldu bebeğimize o sahip çıktı diyebilirim şu an 18 haftalık gebeyim . yaklaşık 14 haftalıkken filan kabuullendim ama nasıl bi kabullenme sanki allah tarafından içime bi duygu aşılandı :2: artık anneydim ve bunun farkına varmıştım . şimdi onun için canımı veririm okadar bağlıyımki miniğime ..
sizi çok iyi anlıyorum artık hamileleiğiniz ilerlemiş sıkıntıdasınız duygularınız karmaşık hormonlar sürekli değişiyo bunlar çok normal sakın kafanıza takmayın kucağınmıza aldığımızda biz annelerin hissedeceği duygular hep aynı bundan emin olun

Genişletmek için tıkla...