eşim her zaman ki gibi akşam yemekten sonra dışarı çıktı eve döndüğünde oğlumla televizyon izliyoduk oturduk biraz kalkıp çay kurabiye falan getirdim morali de bozuk değildi nerden başladığını bile anlamadan bi baktım tartışıyoruz eşimi artık tanıyamıyorum gittikçe duygusuz bencil merhametsiz bi insan oluyor üstüne düşüyorum bunaltıyosun diyo kendi haline bırakıyorum umursamadığımı düşünüyor kaçarak evlendiğim için aileme de danışamıyorum onlar beni dünyanın en mutlu insanı biliyolar eşimle bu şekil evlenmemiş olsaydım çoktan boşanmıştım bile bazen kendimi bi kuyuda gibi hissediyorum bağırsam kimse duymicak çıkmak istesem debelenmekten başka bişi yapamicakmışım gibi geliyo