Merhaba, küçükken ben de çok korkardım köpeklerden. Apartmanımızın önünde büyük sayılabilecek köpeklerden 5-6 tane olurdu hep ve bizi görünce yanımıza gelirlerdi hemen. Okulum çok çok yakın olmasına rağmen annem bırakırdı beni hep, tek gidemezdim okula. Bir kere de bir komşumuzun köpeği kovalamıştı beni (oyun oynamak istiyordu sanırım), çareyi 1.kattaki komşunun balkonuna girmekte bulmuştum.
Sonra liseye geçtim, okulun bahçesine de köpekler gelirdi hep. Ben tabi yandan yandan yürürdüm onlardan uzak. :) Bir gün nasıl olduysa birinin başını okşamaya başladım, zaten zararsız hayvanlar (bizim bahçeye gelenler), öyle çok da havlamazlardı. Derken ben bahçeye giren bütün köpekleri sevmeye başladım
Şu an üniversitedeyim, kampüsümüzde de oyun oynamayı seven, büyük ihtimalle de bizden yiyecek bir şeyler bekleyen dostlarımız var. Böyle olunca da bir gün 5 tane köpeğin etrafımı sarıp 2 tanesinin üzerime çıkması kaçınılmaz oldu tabi, yürümeme bile izin vermiyorlardı
Köpek fobimi lisede yendiğim için bana bir şey olmadı da köpekten korkan biri bunları yaşasaydı ne yapardı diye düşündüm o gün
Sonuç olarak bazı köpekler çok hareketli, bazıları oyun oynamak istiyor, bazıları yemek bekliyor ve bu yüzden bizlere yaklaşabiliyorlar. Umarım fobisi olan herkes bunu en kısa sürede atlatabilir. Ben psikolojik destek vs almadım, faydası olabilir tabii ki, ayrıca başka çözümler de olabilir elbet bu korkuyu yenmek için; benim çözümüm de onları sevmeye başlamak olmuştu, fiziksel temas yani. :)