Korkularım önüme geçiyor

Mutlu2890

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
9 Ocak 2019
2.546
1.688
133
Merhabalar.29 yaşındayım ve çalışıyorum. Zor zamanlar geçirdim cok sukur mutluyum
Benim sorunum şu:Evlilik korkusu,iliski korkusu .Yani ben oyle adlandiriyorum, baska bir sey de olabilir.Ben birini sevmeye cok korkuyorum.Karsima cikanlara da galiba bu korkuyu hissettiriyorum.Mesela hoslaniyorum birinden, onun benden hoslandigini sezince geri cekiliyorum.Kafamda binbir türlu sorular oluyor. "Acaba gercekten mi hoslaniyorum,karsimdaki insan iyi niyetli mi,ya olmazsa,ya kirilirsam ya kirilirsa.."Biliyorum mantiksiz ama olay anında o kadar mantikli görünüyorlar ki bana..Baslamadan bitiyor bir seyler..
Mesela bi arkadasin benden hoslandigini sezdim.Ben ona karsi bir seyler hissetmesem de onu yakindan tanimak isterdim fakat ilgisine karsilik vermedim.Uzun zaman sonra bir bayan arkadasim beni birbirimize yakistirdigini,onu gözlemlendiğini ve onun da beni cok begendigini söyledi. Tahminimce bunu o söyletti. Cunku bayan arkadasla pek sohbetim yok.Ve ben kaygidan olmaz dedim.Onun arkadasligini sevdigimi soyledim.Hatta olayi ilerletip kardeslige kadar goturdum.Keske demesydim dedim ama is isten gecti.Neyse mantiken iyi bir kismetti ama kendi elimle teptim. Hatta ona arkadasca yaklasmaya da calistim ama o istemedi bence.
Neyse buna benzer pek cok durum yasadim bu da sonuncusu.Pisman olmak istemiyorum cunku olan oldu.Boyle giderse de evlenemeyeceğim. Evlenmek istiyorum cunku arkadaslarimin colugu cocugu var ve onlara ozeniyorum.Aile baskisini soylemiyorum bile.
Durum böyle arkadaslar ve ne yaoacagimi bilemiyorum..
 
Kısmetlerınızı tepmeyın.Karşınıza çıkan ınsanları tanımaya calışın.
 
Bende senin gibiyim. Bazen üzülüyorum çünkü sorunun kendimde olduğunu biliyorum. Kaygılarım endişelerim oluyor ama iyi tarafından da bakıyorum çok üzülceğime hiç yaşamasam daha hayırlı benim için
 
Korkmakta haklısınız insanlardan ne çıkacağı belli olmuyor yıllarca tanıdığınızı sansanız bile çoğu gerçek kişiliklerini saklıyorlar.
Ama sizin hiç hayaliniz yok mu tek derdiniz insanların söylediği kalıba girmek mi,wvlwn çocuk bak fatura öde temizlik yap,hayallerinizin peişinden gitmezseniz sizinde herkesin tıkandığı bıktığı monoton bir hayatınız olur.
 
Merhabalar.29 yaşındayım ve çalışıyorum. Zor zamanlar geçirdim cok sukur mutluyum
Benim sorunum şu:Evlilik korkusu,iliski korkusu .Yani ben oyle adlandiriyorum, baska bir sey de olabilir.Ben birini sevmeye cok korkuyorum.Karsima cikanlara da galiba bu korkuyu hissettiriyorum.Mesela hoslaniyorum birinden, onun benden hoslandigini sezince geri cekiliyorum.Kafamda binbir türlu sorular oluyor. "Acaba gercekten mi hoslaniyorum,karsimdaki insan iyi niyetli mi,ya olmazsa,ya kirilirsam ya kirilirsa.."Biliyorum mantiksiz ama olay anında o kadar mantikli görünüyorlar ki bana..Baslamadan bitiyor bir seyler..
Mesela bi arkadasin benden hoslandigini sezdim.Ben ona karsi bir seyler hissetmesem de onu yakindan tanimak isterdim fakat ilgisine karsilik vermedim.Uzun zaman sonra bir bayan arkadasim beni birbirimize yakistirdigini,onu gözlemlendiğini ve onun da beni cok begendigini söyledi. Tahminimce bunu o söyletti. Cunku bayan arkadasla pek sohbetim yok.Ve ben kaygidan olmaz dedim.Onun arkadasligini sevdigimi soyledim.Hatta olayi ilerletip kardeslige kadar goturdum.Keske demesydim dedim ama is isten gecti.Neyse mantiken iyi bir kismetti ama kendi elimle teptim. Hatta ona arkadasca yaklasmaya da calistim ama o istemedi bence.
Neyse buna benzer pek cok durum yasadim bu da sonuncusu.Pisman olmak istemiyorum cunku olan oldu.Boyle giderse de evlenemeyeceğim. Evlenmek istiyorum cunku arkadaslarimin colugu cocugu var ve onlara ozeniyorum.Aile baskisini soylemiyorum bile.
Durum böyle arkadaslar ve ne yaoacagimi bilemiyorum..

Ben o korkularla 36 yaşıma kadar boğuştum
Samimi olarak denediğim zamanlar oldu; kıldan tüyden her şeyden şüphe duydum, kaçtım kaçtım kaçtım
Sonra biri dikiliverdi karşıma, doğrunun o olduğunu anladım, 7. Yıla girdi evliliğimiz
Demem o ki; henüz çıkmamış karşına, endişelenme
 
Kısmetlerınızı tepmeyın.Karşınıza çıkan ınsanları tanımaya calışın.
Denedigim zamanlarda oldu.en son denedigim kisi asiri baglandi.Olmayacagini soyleyince bunalima girdi.Ortada ask olmamasina ragmen hala ask acisi cekiyor.Uc kere görüştük ustelik.Sirf mantikli buldugum icin ve ailemin israri uzerine tekrarlandi bu görüşme ve pisman oldum..Sevgili olmamistik.Ve ben bir de bunun icin vicdan azabi cektim.
 
benimde böyle bir sorunum var sadece ilişki olarak değil yakın arkadaş vs içinde kimseye güvenmiyorum.hep bir mesafem var.kısmet gelince hep istemiyorum vs derdim sonuçta pişman olduğumda oldu.yardım almadan çözülemeyecek gibi geliyor.
 
Bende senin gibiyim. Bazen üzülüyorum çünkü sorunun kendimde olduğunu biliyorum. Kaygılarım endişelerim oluyor ama iyi tarafından da bakıyorum çok üzülceğime hiç yaşamasam daha hayırlı benim için
Öyle ama esinin olmasi da guzel bir sey.Kisir döngü icindeyiz.
 
Korkmakta haklısınız insanlardan ne çıkacağı belli olmuyor yıllarca tanıdığınızı sansanız bile çoğu gerçek kişiliklerini saklıyorlar.
Ama sizin hiç hayaliniz yok mu tek derdiniz insanların söylediği kalıba girmek mi,wvlwn çocuk bak fatura öde temizlik yap,hayallerinizin peişinden gitmezseniz sizinde herkesin tıkandığı bıktığı monoton bir hayatınız olur.
Güçlü bir insanim ve mutluyum da.Ben sadece evlenmek degil hayalimdeki gibi evlenmek istiyorum.Gozum yukseklerde degil.Sadece gercek sevginin oldugu ,kendi yagimizla kavrulacagimiz ,kafa dengi birisi ile evlenmek istiyorum .Bunun gibi seyler istiyorum .Ama olmuyor mu izin mi vermiyorum bilmiyorum.Aslinda ben hissedemiyorum da.
 
Neden bu kadar korku ?
Geçmişte kötü bşy mi yaşadınız ?
Nişan bozdum canim.Ayrica kotu evlilijlere de şahit oldum.Annemin en buyuk cocuguyum.Annem butun sorunlarini benimle paylasirdi.Bana cocuklugumda buyuk gibi davrandi.Teyzemin cok kotu bir evliligj var hala uzulurum ona.Ve hep bana kotu ornek olarak gosterilir .Hala uzulurum ona.Belki o mutluydu derdini paylaşıyordu ama ben sadece yegeniyim ve ona uzuntu duyuyorum.Bunun gibi pek cok ornek var.
 
benimde böyle bir sorunum var sadece ilişki olarak değil yakın arkadaş vs içinde kimseye güvenmiyorum.hep bir mesafem var.kısmet gelince hep istemiyorum vs derdim sonuçta pişman olduğumda oldu.yardım almadan çözülemeyecek gibi geliyor.
Psikologumla bu konuyu konuştuğumda bir tarafimin cok istedigini bir tarafiminda hic istemedigini soyledi.
 
Nişan bozdum canim.Ayrica kotu evlilijlere de şahit oldum.Annemin en buyuk cocuguyum.Annem butun sorunlarini benimle paylasirdi.Bana cocuklugumda buyuk gibi davrandi.Teyzemin cok kotu bir evliligj var hala uzulurum ona.Ve hep bana kotu ornek olarak gosterilir .Hala uzulurum ona.Belki o mutluydu derdini paylaşıyordu ama ben sadece yegeniyim ve ona uzuntu duyuyorum.Bunun gibi pek cok ornek var.
Gecmiş olsun canım

Ama hayat sadece olumsuz şeylerden ibaret değil. Iyi evlilikler iyi Eşler de var.

Bu sekilde Bakın. Eğer olmuyorsa da yardım alın.
 
Psikologumla bu konuyu konuştuğumda bir tarafimin cok istedigini bir tarafiminda hic istemedigini soyledi.
ben istemiyorum gibi geliyor.sanırım çocuk falan istemediğim için kafama pek takmıyorum birde şöyle bir sorun var bende iş biraz ciddiye binince karşımdaki bana fazla bağlanınca korkuyorum.
 
ben istemiyorum gibi geliyor.sanırım çocuk falan istemediğim için kafama pek takmıyorum birde şöyle bir sorun var bende iş biraz ciddiye binince karşımdaki bana fazla bağlanınca korkuyorum.
Ben de canim.Cocuk istiyorum ama baglanma durumunda ben de geri cekiliyorum.
 
Ben aynı durumdayim.Sanki butun erkekler aldatır ya ortaya cikae yada kar ustunde izini belli etmezler sie güvenmiyorum. Şiddet illa fiziksel degil ama piskolojik olarak en iyi koca bile siddeti uyguluyor gibi geliyor bana. Ama sonra düşündüm ve cevremdeki iyi evlilikleri gozlemledim. Aslında hep olumsuzluklari dusunuyormusum bunu fark ettim. Mesela daha guzel iliskileri gozlemliyorm hatta tet mutlu evlilikler die bi program var cok hosuma gidiyor. Ben bukonuda evrene hangi enerjiyo yayarsanız o dönüp dolaşıp size geri donuyor. Bunu karsima cikanlarda gordum. Kisacasi guzel düşün korkma!
 
Şu durumun çok benzerini yaşadım, ilişkiler konusunda sıkıntım yoktu, ama adı konulmayacak, o iş evliliğe gelmeyecek. Bir zaman sonra, o kadar baskıyı göze alıp, psikoloğa gittim.
Öyle ki annem bile, hayatıma şimdiki nişanlım girdiğinde, sakın psikoloğa gittiğini söyleme demişti, sanki kötü birşeymiş gibi.
İyi ki gitmişim, bunu bir yıl gibi bir süre zarfında, her hafta terapilere devam ederek atlattım. Erkeklerden korkuyordum, hoşlansam bile, kırılırım incinirim diye düşünüp, kendimce risk almıyordum. Bir ilişkim olur, iş evliliğe doğru yaklaşsa bile, - ki zor bir ihtimaldi bu - iş evliliğe geldiği an karşı tarafı kendimden özellikle uzaklaştırıyordum, öyle ki o zamanlar nişanlım bana, evlenmek için neredeyse ben senin peşinden koşuyorum, hiç mi istemiyorsun demişti. Nitekim iki kez evlilik aşamasından dönmüş, üçüncüde kendimi toparladığım an ona evet demiştim, birkaç yıl sürdü.
Velhasıl psikoloğa git ve bunu da saklama. İyi gelecek.
 
Back
X