kendimi cok yalniz hissediyorum , yalniz kalmak istiyorum aslina bakarsaniz herskten kacmak istiyorum gozum hic kimseyi gormesin istiyorum insanlardan kacmak istiyorum
(gercekten beraber iyi vakit gecirdigim hic kimsem yok hayatta...iyi kotu gunumde arayacak hic kimsem yok...etrafimdakilere gicik oluyorum tam kafama yatan tippler degiller...evde 3 kiz kaliyoruz ben kardesim ve bi arkadasmiz....kardesim ve arkadasim iyi anlasiyolar , benim kendimi onlardan ceken cunku onlar cogu zmn hep guluyrlar hep gezmekte bana fazla geliyr ....hee son zmnlar o kdr icim buruk ki o kdr suratim ask ki icimden hic gulmek gelmiyor...ki bu gelgitler bende son aylar ck olmaya basladi...durup duruken sohbeti kesiyorum evdekilerle...sizce profesyonel yardima mi basvurmam gerekiyor...cok mutsuzum surekli aglayasim var...sanki bi kuyuda yada ona benzer gibi bi yerdeyim ve cikamiyorumm...kurtulmak istiyorum yapamiyorum....tam kurtulur gibi oluyorum yine dusuyorum...bilmiyorum sorun sevdigim insanin bana olan ilgisizlgle mi basladi...cok degersiz hissediyorum kndimi cirkin hissediyorum aptal gerizekali surekli somurtan biri oldum yuzum gulse bile yapmaciktan gozlerimden okunuyor hersey...cok yorgunum...kimseyle sohbet edesim yok ck cnm skiliyor napcam bilmiyorum...bole gidersem ileride kendime bsey yapmaktan korkuyorum iyice bunaldim....26 yasimdayim...o kdr korkuyorumki hayatimda dogru durust kimse olmicak diye evlenemicem diye
( sanki yeni bi iliskiye baslasam bile oda kotu sonla bitcekmis gibime geliyor off niye hayat bu kdr zor olmak zorunda ...ben herkes gibi normal biri olmak istioum kizlar...dertlenince eve kapanmak aglamakla gunleri gecirmek istemiyorum...sanki hic yarin olmicak gibi gunumu gun etmek stiyorum....sizde doktora gitmelimyim, yoksa ustesinden gelirmiyim?

