Korkuyorum..Annelik Buymuş Demek...

elagam · 24 Ekim 2013

Merhaba hanımlar..
aslında dert mi değil mi bilmiyorum,
hamilelik hormonlarının oyunu mu onuda bilmiyorum.
Allah nasip ederse ilk evladım ve kızım olacak.
fakat hamile kaldığımdan beri tuhaf şeyler düşünüyorum.
acaba onu düzgün yetiştirebilecek miyim?,
acaba geleceği ne olacak,,hayatta onu neler bekleyecek?
bunları düşünüyorum sürekli.
bazen haberlerde görüyorum,
oğlu annesini dövmüş,kızı babasını sokağa atmış..vb haberleri.
içim cız ediyor.Allah'ım hayırlı evlat nasip et..
iki duamdan biri:''Rabbim beni ve eşimi evlatlarımızla imtihan etme,evlatlarımızıda bizimle imtihan etme...''
dilimden düşmüyor.anne olmak böyle bişey mi?
daha doğurmadan kaygısını taşımak,kötü haberleri okuyunca ağlamak mı...
hele ki kız çocuğu.kız çocuğu narindir,kıymetlidir ve bir o kadar da-malesef ki- toplumumuz ağır yükümlülükleri vardır.
kadınsanız daha çabuk yaftalanırsınız..
onu yeterince koruyabilecek miyim?
zamanı geldiğinde kendisini koruyabilecek yetiyi ona kazandırabilecek miyiz?
sürekli bunu düşünüyorum.
dün haberlerde gördüm.normalde nefret ederim...bilirsiniz meşhur esra ceyda kardeşler(diğer adıyla cicişler).
dün akşam haberlerde yaptıkları bi rezillik çıktı.
normalde eşimle eleştirirdik.
fakat dün farkettik ki o da bende üzüldük...eşim bir an anne babasının yerine koydu kendini,bende...
ne zor bi durum.eşimde bende üzüldük ve dua ettik onlar için.
ve dün o da aynı şeyi bana dedi o haberden sonra:''galiba biz artık anne baba oluyoruz...''
bu korkular geçer mi,yoksa evlatlarımızı büyüttükçe büyüyecek mi?
bir diğer korkumda eşimi kaybetmek..
eşimi kaybetmekten çok korkuyorum.
öncedende bu çok vardı ama hamilelikle arttı.
ya o olmazsa?nasıl mücadele ederim hayatla?o benim kocam,babam,abim,arkadaşım..herşeyim...
onsuz nasıl yaparım ya da onsuz nasıl evlat büyütürüm?
malesef ki bu şekilde imtihan olan çok...insanoğlu herşeye alışıyor.
ama beni düşüncesi bile korkutuyor.
eşimi çok seviyorum...bunu yazarken bile gözlerim doluyor...
Rabbim beni onsuz bırakmasın.
düşünsenize?
su doldurmaya gidiyor arabayla peşine bende takılıyorum.10 dk lık yol halbuki.
niye?eğer başına bişey gelirse,Allah korusun kaza vs olursa benimle olsun,ondan ayrılmayayım.
bunu düşünmek evet kötü ama alıkoyamıyorum kendimi...
hamilelikten mi böyle oldum bilmiyorum...
ama sizinde düşünceleriniz öğrenmek istiyorum.
annelik,eş olmak...kaybetme korkusu...siz neler yaşadınız?yaşıyorsunuz?
gelin konuşturalım iç seslerimizi.. :16:

E_S_M_E_R · 24 Ekim 2013

Annelik böyle bir şey sanırım. Bende hemen hemen aynı duyguları yaşıyorum, oğluşum 14 aylık. Sürekli ona bakıp dua etmekten kafayı yicem. Ona bakarken içim titriyor, sürekli ya hasta olursa ya başına bişey gelirse diye düşünüyorum. O an yüreğim daralıyor. İlk doğum yaptığımda bebeğimi dışarı hiç çıkarmak istemiyordum, zannediyordum ki bişey olcak ona. Off çok tuhaf bir duygu, daha neler neler.

elagam · 24 Ekim 2013

E_S_M_E_R .!.:
Annelik böyle bir şey sanırım. Bende hemen hemen aynı duyguları yaşıyorum, oğluşum 14 aylık. Sürekli ona bakıp dua etmekten kafayı yicem. Ona bakarken içim titriyor, sürekli ya hasta olursa ya başına bişey gelirse diye düşünüyorum. O an yüreğim daralıyor. İlk doğum yaptığımda bebeğimi dışarı hiç çıkarmak istemiyordum, zannediyordum ki bişey olcak ona. Off çok tuhaf bir duygu, daha neler neler.

içimize düştüğü an annelik duygusunu öğreniyoruz sanırım.
birde yaşadığımız zaman giderek kötüleşiyor,sanırım birazda bunun etkisi var.
umarım kaygılarımız sadece kaygı olarak kalır..
evladınızı Allah bağışlasın :nazar:

elagam · 24 Ekim 2013

bu konu pek ilgisini çekmedi galiba kk nın :1:

şimdi çıkmam gerek.
umarım döndüğümde güzel tecrübeler,benzer duyguları yaşamış ya da yaşayan annelerin yorumları çok olur :9:

iyi günler kk :16:

EBRU 72 · 24 Ekim 2013

Annelik böyle birşey işte.
Tek siz değilsiniz bunları yaşayan.
Varolduğunuz sürece de hep düşüneceksiniz.
Herşeyden korumak başına hiç kötü birşey gelmesin isteyeceksiniz.
Acısını kat kat fazlasıyla siz yaşayacaksınız.
Korkmayın..
Keyfini çıkarmaya çalışın.
Musmutlu upuzun yıllarınız olsun ailenizle birlikte..

mimoz_a · 24 Ekim 2013

inş bi gün bende anne olurum da bu korkuları yaşarım amin :nazar:

rabbim onların acısını yaşatmasın inş. siz annelere...

hannesli · 24 Ekim 2013

yazdıklarınızla gözlerim doldu vallaha:)...

bu kaygılar bence normal ama siz dikkat edin takıntı haline getirmeyinn.. kötü düşünceleri savın sürekli negatif enerji yaymayın evreninize dua edin bol bol aklınıza gelince iç sesinizi susturun ve dua edin..
inşallah çook ama çook mutlu olursunuz eşinizle bebeğinizle beraber güzel bir ömür geçirirsiniz...

SevdaLinka · 24 Ekim 2013

elagam .!.:
Merhaba hanımlar..
aslında dert mi değil mi bilmiyorum,
hamilelik hormonlarının oyunu mu onuda bilmiyorum.
Allah nasip ederse ilk evladım ve kızım olacak.
fakat hamile kaldığımdan beri tuhaf şeyler düşünüyorum.
acaba onu düzgün yetiştirebilecek miyim?,
acaba geleceği ne olacak,,hayatta onu neler bekleyecek?
bunları düşünüyorum sürekli.
bazen haberlerde görüyorum,
oğlu annesini dövmüş,kızı babasını sokağa atmış..vb haberleri.
içim cız ediyor.Allah'ım hayırlı evlat nasip et..
iki duamdan biri:''Rabbim beni ve eşimi evlatlarımızla imtihan etme,evlatlarımızıda bizimle imtihan etme...''
dilimden düşmüyor.anne olmak böyle bişey mi?
daha doğurmadan kaygısını taşımak,kötü haberleri okuyunca ağlamak mı...
hele ki kız çocuğu.kız çocuğu narindir,kıymetlidir ve bir o kadar da-malesef ki- toplumumuz ağır yükümlülükleri vardır.
kadınsanız daha çabuk yaftalanırsınız..
onu yeterince koruyabilecek miyim?
zamanı geldiğinde kendisini koruyabilecek yetiyi ona kazandırabilecek miyiz?
sürekli bunu düşünüyorum.
dün haberlerde gördüm.normalde nefret ederim...bilirsiniz meşhur esra ceyda kardeşler(diğer adıyla cicişler).
dün akşam haberlerde yaptıkları bi rezillik çıktı.
normalde eşimle eleştirirdik.
fakat dün farkettik ki o da bende üzüldük...eşim bir an anne babasının yerine koydu kendini,bende...
ne zor bi durum.eşimde bende üzüldük ve dua ettik onlar için.
ve dün o da aynı şeyi bana dedi o haberden sonra:''galiba biz artık anne baba oluyoruz...''
bu korkular geçer mi,yoksa evlatlarımızı büyüttükçe büyüyecek mi?
bir diğer korkumda eşimi kaybetmek..
eşimi kaybetmekten çok korkuyorum.
öncedende bu çok vardı ama hamilelikle arttı.
ya o olmazsa?nasıl mücadele ederim hayatla?o benim kocam,babam,abim,arkadaşım..herşeyim...
onsuz nasıl yaparım ya da onsuz nasıl evlat büyütürüm?
malesef ki bu şekilde imtihan olan çok...insanoğlu herşeye alışıyor.
ama beni düşüncesi bile korkutuyor.
eşimi çok seviyorum...bunu yazarken bile gözlerim doluyor...
Rabbim beni onsuz bırakmasın.
düşünsenize?
su doldurmaya gidiyor arabayla peşine bende takılıyorum.10 dk lık yol halbuki.
niye?eğer başına bişey gelirse,Allah korusun kaza vs olursa benimle olsun,ondan ayrılmayayım.
bunu düşünmek evet kötü ama alıkoyamıyorum kendimi...
hamilelikten mi böyle oldum bilmiyorum...
ama sizinde düşünceleriniz öğrenmek istiyorum.
annelik,eş olmak...kaybetme korkusu...siz neler yaşadınız?yaşıyorsunuz?
gelin konuşturalım iç seslerimizi..

Çok büyük konuşmuşsunuz.Eşini seven tek siz değilsiniz bu dünyada ve bu şekilde konuşmak hiç doğru değil. :6:

Onsuz nasıl yaparım demişsiniz de bunları yazarken hiç mi düşünmediniz eşini kaybetmiş ve çocuğunu güzel bir şekilde yetiştiren insanlar yok mu bu sitede ? Kusura bakmayın ama keşke biraz empati yapsaydınız yazarken. :31:

n_o_d · 24 Ekim 2013

anne olan herkes(istisna durumlar hariç haberlerde görüyoruz neyse)çocuğunu kaybetmekten korkar.daha doğrusu insan sevdiklerini kaybetmekten korkar.anne baba kardeş eş vs.bu duygularınız son derece normal,ee tabi hamilelik hormonları etkiliyo çifte yaşanıyo tüm duygular.
tek takıldığım nokta eşinizi kaybetme korkunuz oldu.tabi bende korkuyorum onsuz naparım diye düşünüyorum ama sizinki biraz takıntıya dönüşmüş sanki.(arabayla peşinden gitmeler falan)biraz güzelliklere odaklanın,gelecek korkusu günü yaşamanıza mani olmasın.

mutluluklar....

yolcu20 · 24 Ekim 2013

anne olmak bir anlamda paranoyaklaşmak gibi birşey :27:

olma ihtimali milyonda bir olan şeyler bile sanki senin çocuğunun başına gelecekmiş gibi korkarsın.
aklında hep acabalar olur. ama bunlar koruma içgüdüsünden.
Allah evlatlarımızı bize bağışlasın. :16:

ama eşini kaybetme korkun saki normalden fazla. bu hayatta her an herkese herşey olabilir. bu kadar takıntı yapman hayatınızı eziyete dönüştürmekten başka bir işe yaramaz :34:

zeytinagaci · 24 Ekim 2013

elagam .!.:
Merhaba hanımlar..
aslında dert mi değil mi bilmiyorum,
hamilelik hormonlarının oyunu mu onuda bilmiyorum.
Allah nasip ederse ilk evladım ve kızım olacak.
fakat hamile kaldığımdan beri tuhaf şeyler düşünüyorum.
acaba onu düzgün yetiştirebilecek miyim?,
acaba geleceği ne olacak,,hayatta onu neler bekleyecek?
bunları düşünüyorum sürekli.
bazen haberlerde görüyorum,
oğlu annesini dövmüş,kızı babasını sokağa atmış..vb haberleri.
içim cız ediyor.Allah'ım hayırlı evlat nasip et..
iki duamdan biri:''Rabbim beni ve eşimi evlatlarımızla imtihan etme,evlatlarımızıda bizimle imtihan etme...''
dilimden düşmüyor.anne olmak böyle bişey mi?
daha doğurmadan kaygısını taşımak,kötü haberleri okuyunca ağlamak mı...
hele ki kız çocuğu.kız çocuğu narindir,kıymetlidir ve bir o kadar da-malesef ki- toplumumuz ağır yükümlülükleri vardır.
kadınsanız daha çabuk yaftalanırsınız..
onu yeterince koruyabilecek miyim?
zamanı geldiğinde kendisini koruyabilecek yetiyi ona kazandırabilecek miyiz?
sürekli bunu düşünüyorum.
dün haberlerde gördüm.normalde nefret ederim...bilirsiniz meşhur esra ceyda kardeşler(diğer adıyla cicişler).
dün akşam haberlerde yaptıkları bi rezillik çıktı.
normalde eşimle eleştirirdik.
fakat dün farkettik ki o da bende üzüldük...eşim bir an anne babasının yerine koydu kendini,bende...
ne zor bi durum.eşimde bende üzüldük ve dua ettik onlar için.
ve dün o da aynı şeyi bana dedi o haberden sonra:''galiba biz artık anne baba oluyoruz...''
bu korkular geçer mi,yoksa evlatlarımızı büyüttükçe büyüyecek mi?
bir diğer korkumda eşimi kaybetmek..
eşimi kaybetmekten çok korkuyorum.
öncedende bu çok vardı ama hamilelikle arttı.
ya o olmazsa?nasıl mücadele ederim hayatla?o benim kocam,babam,abim,arkadaşım..herşeyim...
onsuz nasıl yaparım ya da onsuz nasıl evlat büyütürüm?
malesef ki bu şekilde imtihan olan çok...insanoğlu herşeye alışıyor.
ama beni düşüncesi bile korkutuyor.
eşimi çok seviyorum...bunu yazarken bile gözlerim doluyor...
Rabbim beni onsuz bırakmasın.
düşünsenize?
su doldurmaya gidiyor arabayla peşine bende takılıyorum.10 dk lık yol halbuki.
niye?eğer başına bişey gelirse,Allah korusun kaza vs olursa benimle olsun,ondan ayrılmayayım.
bunu düşünmek evet kötü ama alıkoyamıyorum kendimi...
hamilelikten mi böyle oldum bilmiyorum...
ama sizinde düşünceleriniz öğrenmek istiyorum.
annelik,eş olmak...kaybetme korkusu...siz neler yaşadınız?yaşıyorsunuz?
gelin konuşturalım iç seslerimizi..

işte ben bütün bunları düşününce çocuk sahibi olmaya cesaret edemiyorum.
Ama bu kaygıları taşımanız, çocuğunuza iyi birer anne baba olacağınızın işareti zaten :34:

elagam · 24 Ekim 2013

EBRU 72 .!.:
Annelik böyle birşey işte.
Tek siz değilsiniz bunları yaşayan.
Varolduğunuz sürece de hep düşüneceksiniz.
Herşeyden korumak başına hiç kötü birşey gelmesin isteyeceksiniz.
Acısını kat kat fazlasıyla siz yaşayacaksınız.
Korkmayın..
Keyfini çıkarmaya çalışın.
Musmutlu upuzun yıllarınız olsun ailenizle birlikte..

iyi dilekleriniz için teşekkür ederim :16:

mimoz_a .!.:
inş bi gün bende anne olurum da bu korkuları yaşarım amin

rabbim onların acısını yaşatmasın inş. siz annelere...

inşallah Allah gönlünüze göre verir,hayırlı evlatlar nasip eder size :16:

hannesli .!.:
yazdıklarınızla gözlerim doldu vallaha:)...

bu kaygılar bence normal ama siz dikkat edin takıntı haline getirmeyinn.. kötü düşünceleri savın sürekli negatif enerji yaymayın evreninize dua edin bol bol aklınıza gelince iç sesinizi susturun ve dua edin..
inşallah çook ama çook mutlu olursunuz eşinizle bebeğinizle beraber güzel bir ömür geçirirsiniz...

amin

sanırım biraz hamilelikten oldu bu,umarım dozunu aşmaz.

MonaLiisa .!.:
Çok büyük konuşmuşsunuz.Eşini seven tek siz değilsiniz bu dünyada ve bu şekilde konuşmak hiç doğru değil. Onsuz nasıl yaparım demişsiniz de bunları yazarken hiç mi düşünmediniz eşini kaybetmiş ve çocuğunu güzel bir şekilde yetiştiren insanlar yok mu bu sitede ? Kusura bakmayın ama keşke biraz empati yapsaydınız yazarken.

afedersinizde nerede büyük konuşmuşum?
eşini tek seven benim diye birşey dedim mi?hayır...
burası açık bir platform ve herkesin derdi,sıkıntısı,yaşadıkları kendine göre büyük,kendine göre katlanılabilir,kendine göre hafif...
empati gerektirecek bi durum yok.sizin mantığınızla yaklaşırsak o zaman kimse hiç bi derdini,sevgisini,mutluluğunu,endişesini yazmasın değil mi?e empati kurarsak herkes her konun bi cümlesinden kendine pay çıkarır..
yok böyle bi mantık.
öyle bi yazmışsınız ki sanki bu mücadeleyi veren bayanları rencide edici birşey yazmışım gibi.
aksine onları takdir ediyorum.konumda da dediiğim gibi insanoğlu her acıya alışır.
şuan kestiremiyorum düşünemiyorum bile ama yaşasam Allah bunun kolaylığını elbette ki verir.
benimki sadece korku ve korkular yenilebilir duygulardır.
ben hamileliğiminde getirdiği bu endişeyi ifade etmek için duygularımı yazdım.
eşimi çok seviyorum evet ve onsuzluktan korkuyorum,bu da doğru ama bu ne büyük konuşmadır ne de eşsiz mücadele verenleri rencide edici bir söz..kusura bakmayın ama artniyetli buldum sizi.onca yazılandan kusur ararcasına çekip bi paragrafı yorumlamışsınız.
sanki konuya yorum yapmak için değilde acaba neresinden bişey bulupta sataşsam gibi olmuş.

n_o_d .!.:
anne olan herkes(istisna durumlar hariç haberlerde görüyoruz neyse)çocuğunu kaybetmekten korkar.daha doğrusu insan sevdiklerini kaybetmekten korkar.anne baba kardeş eş vs.bu duygularınız son derece normal,ee tabi hamilelik hormonları etkiliyo çifte yaşanıyo tüm duygular.
tek takıldığım nokta eşinizi kaybetme korkunuz oldu.tabi bende korkuyorum onsuz naparım diye düşünüyorum ama sizinki biraz takıntıya dönüşmüş sanki.(arabayla peşinden gitmeler falan)biraz güzelliklere odaklanın,gelecek korkusu günü yaşamanıza mani olmasın.

mutluluklar....

dönem dönem olur ya insana...
annem ameliyet olduğunda aynı şeyleri annem içinde hissetmiştim.
eşimle ilgili hissettiklerim birazda hamilelikten dolayı.
hamile olmadan öncede korkum vardı ama bu kadar sık düşünmezdim,herkes gibiydim yani: )
hamilelikten sonra biraz daha arttı.
umarım geçer bu hassasiyet..

yolcu20 .!.:
anne olmak bir anlamda paranoyaklaşmak gibi birşey
olma ihtimali milyonda bir olan şeyler bile sanki senin çocuğunun başına gelecekmiş gibi korkarsın.
aklında hep acabalar olur. ama bunlar koruma içgüdüsünden.
Allah evlatlarımızı bize bağışlasın.

ama eşini kaybetme korkun saki normalden fazla. bu hayatta her an herkese herşey olabilir. bu kadar takıntı yapman hayatınızı eziyete dönüştürmekten başka bir işe yaramaz

amin

küçükken anneme kızardım;
''ben tek başıma yürüyebilirim elimi tutma,
anne alt tarafı dersaneye gidiyorum sefere değil,zırt bırt arama...'' :27:

şimdi çok daha iyi anlıyorum annemi: )
ben iç dünyasına fazla dalan bir tipim :27:

kendimi her halde düşünmüşümdür :9:

bazen düşünüyorum yokluğu,ayrılığı...sonra Allah hayırlısını versin deyip geçiyorum.
hamilelikten sonra daha çok düşünür oldum nedense.

elagam · 24 Ekim 2013

zeytinagaci .!.:
işte ben bütün bunları düşününce çocuk sahibi olmaya cesaret edemiyorum.
Ama bu kaygıları taşımanız, çocuğunuza iyi birer anne baba olacağınızın işareti zaten

inşallah.
inşallah onu güzel yetiştirebiliriz,
etrafına duyarlı,manevi duyguları güçlü,içindeki sevgiyi,heyecanı kaybetmeyen bir birey olmasında etkili olabiliriz.
emin olun bu kaygılar herkeste var.klişe ama ''böyle bi dünyaya çocuk getirmek istemiyorum'' psikolojisi...
ama kaçışı yok.
toplumu değiştirip,güzelleştirmeye gücümüz yetmez belki ama topluma güzel bireyler yetiştirmek elimizde.
tabiki bu kolay değil.beraberinde çok fedakarlık,özveri istiyor.
bu kaygılarda başlangıcı değil mi zaten :31:

dudi · 24 Ekim 2013

Hamilelik hormonlari,etraf,yasanan gördügünüz duydugunuz olaylar hersey Boyle dusunmenize sebep bence ama insan hamile kaldigi anda bi paranoyaklasiyo :27:

bendede ayni seyler oldu ilk hamileligimde hep kotu ruyalar goruyodum gunduzleri o Kadar cok dusunurdum belki bilincalti aslinda kotu gunlerdi ve bence hamilelik bedenen oldugu gibi ruhende kadinlarin zayif oldugu bi donem.Bebek oncesi cok cesur olan ben yolda yururken korkar olmustum ya saldirsa ya soyle yapsa gibi bir suru kozu dusunce bide bu isin dogum sonrasi var o dahada beter :50:

bi insan herseyemi aglar yarabbim kendime sasiriyodum resmen.Suan hamileyken ki endiseleriniz cocugunuz dogdugunda capcanli gozunuzun onunde oluyo ona bakiyosun o sana masum masum bakiyo simdi napicam diyosunuz ben ogluma bakip bakip cok agladigimi bilirim :43:

ama zamanla azaliyo merak etmeyin.Allah saglikla kucaginiza almayi nasib etsin insallah :nazar:

elagam · 24 Ekim 2013

dudi .!.:
Hamilelik hormonlari,etraf,yasanan gördügünüz duydugunuz olaylar hersey Boyle dusunmenize sebep bence ama insan hamile kaldigi anda bi paranoyaklasiyobendede ayni seyler oldu ilk hamileligimde hep kotu ruyalar goruyodum gunduzleri o Kadar cok dusunurdum belki bilincalti aslinda kotu gunlerdi ve bence hamilelik bedenen oldugu gibi ruhende kadinlarin zayif oldugu bi donem.Bebek oncesi cok cesur olan ben yolda yururken korkar olmustum ya saldirsa ya soyle yapsa gibi bir suru kozu dusunce bide bu isin dogum sonrasi var o dahada beterbi insan herseyemi aglar yarabbim kendime sasiriyodum resmen.Suan hamileyken ki endiseleriniz cocugunuz dogdugunda capcanli gozunuzun onunde oluyo ona bakiyosun o sana masum masum bakiyo simdi napicam diyosunuz ben ogluma bakip bakip cok agladigimi bilirimama zamanla azaliyo merak etmeyin.Allah saglikla kucaginiza almayi nasib etsin insallah

amin...

Allah yavrunuzu size bağışlasın :nazar:

dediğim gibi dönemsel birşey sanırım.
hamileyken insanın bilinçaltında bastırdığı duygular patlayıveriyor adeta :9:

açıkçası biraz daha rahatladım.
en azından hemen hemen her hamile bayan bunu yaşıyor anladığım kadarıyla.
tahminde ediyordum ama insan yaşanmışlıklardan duymak,emin olmak istiyor.
bu kaygıların aslında normal olduğunu ve azalacağını bilmek istiyor.

SevdaLinka · 24 Ekim 2013

elagam .!.:
afedersinizde nerede büyük konuşmuşum?
eşini tek seven benim diye birşey dedim mi?hayır...
burası açık bir platform ve herkesin derdi,sıkıntısı,yaşadıkları kendine göre büyük,kendine göre katlanılabilir,kendine göre hafif...
empati gerektirecek bi durum yok.sizin mantığınızla yaklaşırsak o zaman kimse hiç bi derdini,sevgisini,mutluluğunu,endişesini yazmasın değil mi?e empati kurarsak herkes her konun bi cümlesinden kendine pay çıkarır..
yok böyle bi mantık.
öyle bi yazmışsınız ki sanki bu mücadeleyi veren bayanları rencide edici birşey yazmışım gibi.
aksine onları takdir ediyorum.konumda da dediiğim gibi insanoğlu her acıya alışır.
şuan kestiremiyorum düşünemiyorum bile ama yaşasam Allah bunun kolaylığını elbette ki verir.
benimki sadece korku ve korkular yenilebilir duygulardır.
ben hamileliğiminde getirdiği bu endişeyi ifade etmek için duygularımı yazdım.
eşimi çok seviyorum evet ve onsuzluktan korkuyorum,bu da doğru ama bu ne büyük konuşmadır ne de eşsiz mücadele verenleri rencide edici bir söz..kusura bakmayın ama artniyetli buldum sizi.onca yazılandan kusur ararcasına çekip bi paragrafı yorumlamışsınız.
sanki konuya yorum yapmak için değilde acaba neresinden bişey bulupta sataşsam gibi olmuş.

Konu açmışsınız,ben de düşüncemi belirttim. :31:

Evet,rencide eder tarzda yazmışsınız. :34:

Duymak istemediklerinizi yazınca art niyetli yaftasını yapıştıran da sizsiniz,yani kimseye sataştığım yok.... :6:

kamuran85 · 24 Ekim 2013

Ben de dün hastanede zihinsel özürlü bir çocuk gördüm..
O an hamile olduğumda nasıl tedirgin olacağımı hissettim..
Acaba çocuğum sağlıklı doğacak mı diye kendi kendimi yiyeceğim sanırım..
Belki Allah yardım ediyorduk bilemiyorum..

Allah çocuklarımızın sağlıklı ve hayırlı evlatlar olmalarını nasip etsin inşallah.. Âmin..

dudi · 24 Ekim 2013

elagam .!.:
amin...
Allah yavrunuzu size bağışlasın
dediğim gibi dönemsel birşey sanırım.
hamileyken insanın bilinçaltında bastırdığı duygular patlayıveriyor adeta
açıkçası biraz daha rahatladım.
en azından hemen hemen her hamile bayan bunu yaşıyor anladığım kadarıyla.
tahminde ediyordum ama insan yaşanmışlıklardan duymak,emin olmak istiyor.
bu kaygıların aslında normal olduğunu ve azalacağını bilmek istiyor.

Allah herkezin evladini bagislasin insallah.merak etme dedigim gibi yeni dogum yaptiginda kaygilarin tavan yapiyo resmen en azindan bende oyle oldu bide yeni dogan bebekler hep uyuyo ya o uyurken o Kadar masum o Kadar savunmasiz ki aglamak icin yeterli degilmi :43:

sonra bebe kendini toparliyo guluyo, kiprasiyo ,emekliyo sende onunla canlanmaya basliyosun.ben suan 2.ye hamileyim yani senle ayni durumdayim bide bi oglum var ilkindekinden dahada endiseliyim acaba Dogru zamanmi,oglum nasil etkilenicek,ikisinede yetebilirmiyim ????? :52:

elagam · 24 Ekim 2013

MonaLiisa .!.:
Konu açmışsınız,ben de düşüncemi belirttim. Evet,rencide eder tarzda yazmışsınız. Duymak istemediklerinizi yazınca art niyetli yaftasını yapıştıran da sizsiniz,yani kimseye sataştığım yok....

siz düşüncenizi belirtmediniz,açık açık sataştınız.
size birşey söyleyeyim mi bu forumda gördüğüm çoğu kişi bende dahil,
konularda eleştiride bulunurken bir kısma değil genele yorum yaparız.
yani iyi kısımlarıda yazarız,eleştirdiğimiz kısımlarıda.
ve sonunda da bi ''mutluluklar'' ı çok görmeyiz bu gibi hamilelik,evlilik vs durumlarında...
(sadece bu konudaki yorumlara bakarsanız dahi göreceksiniz.hamileliğimede yorum yapılmış,eşimle ilgili takıntımda eleştirilmiş,sonunda da bi mutluluk dilenmiş.değil mi?)
yapmak zorunda değilsiniz ama genelde iyiniyetle yaklaşanlar bunu yapar.
bu konuda, duyulmak istenmeyecek nesi var?
kaynana gelin çatışması mı,
karı koca kavgası mı?
konumuz ANNELİK ve siz taaa nerden nerelere çektiniz.
dikkat ettiniz mi sizden başkada buna takılan yok.
çünkü yazan üyeler konuya odaklandı,bilmem anlatabildim mi :34:

ceydq · 24 Ekim 2013

ben bır anne degılım ama annemle babam kuccukken babamın aldatmasıyla ayrıldılar annemle okadar vakıt gecırdıkkı annemın aılesı yardım etmedı babam desen zaten bellıydı kendı yolu ama oyle bır anneye sahıpmısımkı hıc bellı etmedı her ıstedıgımı yapmaya calıstı ustume dustu bazen dedımkı vay be bukadar sağlam bır anne olurmu rabbım banada ılerde böyle bır annelık duygusu nasıp eder dedım yanı eşinizi sevmeniz onun ustune dusmenız cok doğal bence ama sızde annelık duygusu varkı yazdıklarınızdan belli o okadar guçlu bır duygukı rabbım karşınıza ne cıkarsada bu duyguyla aşarsınız bunu..

Korkuyorum..Annelik Buymuş Demek...

Beraber büyüyoruz kızım; )

Aktif Üye

Beraber büyüyoruz kızım; )

Beraber büyüyoruz kızım; )

Guru

Unutursam Fısılda !

Desert Rose

Guru

Aktif Üye

Yeni Üye

Popüler Üye

Beraber büyüyoruz kızım; )

Beraber büyüyoruz kızım; )

Nirvana

Beraber büyüyoruz kızım; )

Guru

Oğluşummm :))

Nirvana

Beraber büyüyoruz kızım; )

Üye

Benzer Konular