korkuyorum

Çok canım sıkkın, çok bunalıyorum...kafamda hep aynı düşünceler,çığlıklar atasım var..Ben çok korkuyorum,1,5 yıldır bir işte çalışıyorum,bir program gereği 3-4 bölüm değiştim hiçbirinde kendimi çok geliştiremedim,çok sorumluluk alamadım,çok iş öğretilmedi..Kendime güvenim gitti,sorumluluk almaya korkuyorum,aklımda sürekli bilmiyorum,başaramayacağım korkusu,şimdi yine yeni bir bölüme geçeceğim..Yine yeni baştan öğrenmeye çalış...Ne zaman bir işi tam anlamıyla öğrenebileceğim,yapamayacağımdan korkuyorum..Bu korku oyle ıcımı kapladı kı istifa etmeye çalıstım,ınsan kaynakları dene bır yer daha dedı bırakmadı,ona ıcımdekılerı korkularımı anlatamadım ama cok bunaldıgımı alternatıfım olmadıgını fark ettı ve ıstıfa etmeme engel oldu..ama ben korkularım yuzunden kovulcam sanıp,hala ıstıfa etmeyı dusunuorum..Amacım yok,bir sürü bölüm gördüm hangısını sevıyorum ne yapabılırım hala bılemıyorum,hıcıbrını sevemedım,burayı sevemedım,nereyı sevebılecegımı bılmıyorum,nereye gıtsem basarısız olcam gıbı gelıyor..ne yapacagım boyle

ilk önce kendine cesaret ver... deki yaa bu işi benden baska herkes yapabılır ben mi yapamayacagım ?! hem ben alasını yaparım gibi kendini cesaret verdirici sözler söyle..
işe alıstırma donemınde işini sevmeye calıs yok eger sevemıyorsan eger ımkanın varsa baska sevbılecegın bir iş dene ama unutmaki bu zamanda iş sahıbı olmak zor..
birde işine konsantre olmaya bak..direk kafanda -hayır sevmıyorum ,yapamıyorum,basaramıyorum dersen.. beynını oğrenmeyede kapatmıs olursun.. böylece isteksizlikler basgosterır.. sonra deki kendine bu işe gercekten ihtiyacım var mutlaka yapmalıyım de.. sevmemek aklına bile gelmesin..kendine bunu mecbur kıl...ve sakın istifa etmeyı dusunerek kolay yolu seceyım deme...

şimdi bak ne diyecegım yazın okullar tatıl oldugunda (ünivdeyken) yaz aylarında saglık sektorunde işe girmiştim .. hani doktorun yanında bulunan ve gerekli bilgileri bilgisayara ekleyen (kadındogum hastanesındeydım)..gerekli bilgi nedir mesela , kaç tup kan alınacak,bu kanda nelere bakılcak şeker mi koltestrolmu vs,yani tahlillerde doktor soyluyordu ben bilgisayara kaydedıyordum sonra bu kaydım laboratuardaki hemsşirelere gidiyordu.. sonra ultrason mu gerekli hemen pcye kaydedıyordum vsvs şeyler işte.. bana işi sadece 1saatliğine oğrettiler okadar.. ben o 1saat oğrenmeyle tüm tatılımı orda calısarak geırecek kadar yeterli olmak zorundaydı.sonrasında hata yapma sansın yok.. sonuc ıtıbarıyle girdiğim yer donersermayeli bı hata yapsam anında işten cıkartılırdım.. doktor hızlı hızlı soyluyor bazen yetısemıyorum bazen anlamıyordum ilk zamanlar ,ikinciyi söylettiğim zaman doktordan imalı laflar gelebılıyordu... bu arada ben maliye okuyordum ve bılgısayar işletmenlık sertifikam oldugu için benı işe almıslardı... mecburen o sorumlulugu almak zorundaydım baska secenegım yoktu.. yani ben yanlıs bişey yapsaydım hastadan 1 değilde 2 defa tüp dolusu kan alacaklardı vs gibi...buda hasta için çok zorrr tabıkı.. kan alındıktan sonra işlem bıttıkten sonra tekrar kan alınması gerektıgıını opğrenıyor tekrardan sıraya gırıyor vs.. bi arkadas hata yapmıstı ve anında cıkarıldı işten

kısaca bulundugun işe muhtacmıs gibi dusun.. baska iş arama sansının olması çok zor oldugunu dusun.. kendını buna mecbur bırak..yoksa acık soyluyorum hangi işte olursan ol eger sorumluluk alamıyorsan hiç bi meslekte alamazsın maalesef..

İsinde en usta kisinin dahi korktugu anlar olmustur. Korkuyu yasayacaksin ki cesaretini toplayasin. Cesaretini toplayincada gitgide profesyonel olacaksin. Kimse mukemmel degildir unutma herkesin bircomezligi olur.

Başarmak istiyorum, başarısızlıktan çok korkuyorum,hem milletin bir şey yapamadı demesinden çevreden ordan burdan,hemde kendimi başarısız hissetmekten..Bu korkular beni kamçılayacağına,motivasyonumu düşürüp,panik yapıyor beni,kalbim hızlı hızlı çarpıyor..İşim var diye sevinmem gerekirken,iş hayatı ve korkuları tüm yaşamımı olumsuz etkiliyor,yaptığım hiçbir şeyden zevk alamaz hale getiriyor beni..Herkesin benden daha başarılı olduğunu düşünüp,kendimi kötü hissediyorum...