Önceki konularımdan bilenler biliyor. 6 yıldan sonra sevdiğim,en yakın arkadaşım,sevgilimle ailem kabul etmedi diye ayrıldık. Ama şimdi o sırf ben kaçmadım diye onunla bana kızgın kaldı.
Ve nişanlanıyorum diye tweet atmış. Çok dertliyim kızlar. Allah'a dua ediyorum sadece yardım etsin,güç versin diye. İnanılmaz hissizleştim. Ama bir yandan da dokunsalar ağlarım.
Ben hep ne yaparsan yap evlensen de bir yerlerde foto paylaşmaya ben görmeyim derdim o da aynı şeyi derdi. Şimd bir de üstüne fotolar çok yakında fln yazmış. Kırıldım. Üzüldüm. Mutlu gibi davranıyor belki gerçekten mutlu ama benim neden canımı acıtıyor ki.
Benim ailem çok büyük maddi ve manevi kayıplar yaşadı. 3 kız kardeştik. Ablam intihar etti. Evlat acısı,kardeş acısı çok farklı.. Benim babam bunları çekti. Sonra aile dostumuzun oğlu ile (tanışarak,görüşerek) kardeşim evlendi. Onlar bize çok büyük kazık attı. Altınları,eşyaları herşeyi alıp boşanma istediler. Babam yine çok büyük acılar yaşadı. Kendini suçladı ben arkadaşımı göremedim,tanıyamadım diye. İşte çok büyük sıkıntılar yaşadı. Bize hiç yansıtmadı, hiçbirşeyi gözümüzde koymadı. Bir çok insandan daha şanslı (maddi olarak) yaşadık. O yine hep daha iyisini istedi bizim için.
Ben böyle bir babaya nasıl "kaçmak gibi" bir acı yaşatırım. Nasıl boynunu eğerim ? Bende istemez miyim gelinlikle duvakla babamın rızası ile çıkayım.
Şuan iş yerindeyim yazarken ağlıyorum. Anlamadı beni herşeyi bildiği halde anlamadı. Üstüne böyle acılar verdi.
Sizce herşey geçer mi ? Çok yalnız kaldım. Babama da kızamıyorum. O hep iyi olalım istedi. Güvenemedi o aileye.
Ona da üzüntümü göstermek istiemiyorum. Yeterince şey yaşadı.
İçimi dökmek için yazdım biraz da buraya.
Allah herkese hayırlısını versin. Şuan birna sığındım zaten.
Ve nişanlanıyorum diye tweet atmış. Çok dertliyim kızlar. Allah'a dua ediyorum sadece yardım etsin,güç versin diye. İnanılmaz hissizleştim. Ama bir yandan da dokunsalar ağlarım.
Ben hep ne yaparsan yap evlensen de bir yerlerde foto paylaşmaya ben görmeyim derdim o da aynı şeyi derdi. Şimd bir de üstüne fotolar çok yakında fln yazmış. Kırıldım. Üzüldüm. Mutlu gibi davranıyor belki gerçekten mutlu ama benim neden canımı acıtıyor ki.
Benim ailem çok büyük maddi ve manevi kayıplar yaşadı. 3 kız kardeştik. Ablam intihar etti. Evlat acısı,kardeş acısı çok farklı.. Benim babam bunları çekti. Sonra aile dostumuzun oğlu ile (tanışarak,görüşerek) kardeşim evlendi. Onlar bize çok büyük kazık attı. Altınları,eşyaları herşeyi alıp boşanma istediler. Babam yine çok büyük acılar yaşadı. Kendini suçladı ben arkadaşımı göremedim,tanıyamadım diye. İşte çok büyük sıkıntılar yaşadı. Bize hiç yansıtmadı, hiçbirşeyi gözümüzde koymadı. Bir çok insandan daha şanslı (maddi olarak) yaşadık. O yine hep daha iyisini istedi bizim için.
Ben böyle bir babaya nasıl "kaçmak gibi" bir acı yaşatırım. Nasıl boynunu eğerim ? Bende istemez miyim gelinlikle duvakla babamın rızası ile çıkayım.
Şuan iş yerindeyim yazarken ağlıyorum. Anlamadı beni herşeyi bildiği halde anlamadı. Üstüne böyle acılar verdi.
Sizce herşey geçer mi ? Çok yalnız kaldım. Babama da kızamıyorum. O hep iyi olalım istedi. Güvenemedi o aileye.
Ona da üzüntümü göstermek istiemiyorum. Yeterince şey yaşadı.
İçimi dökmek için yazdım biraz da buraya.
Allah herkese hayırlısını versin. Şuan birna sığındım zaten.
Son düzenleme:
