Konunuzun sonunda "konuştum" diye başlayan bölüme istinaden son durumda hala sizinle birlikte çocuğa baktığını düşünerek yazıyorum.
Annelik iç güdüsü, doğumla birlikte zaten size bahşediliyor. Postpartum döneminin ağırlık derecesi elbette duygu ve karar mekanizmalarını etkilese de, aslında çocuğu hissetmesi ve bağın hala devam etmesi nedeniyle, çocuğa en iyi bakacak olan onu, ilk rahme düştüğü andan itibaren maddi ve manevi besleyen annesidir.
Kaç çocuk büyütmüş olursa olsun, çevremizde ki ikinci kişiler çocuğa çok belli şeyler için yardımda bulunabilir. Daha çok anneye destek vermenin daha doğru olduğunu düşünüyorum ben. Her bir bebek, diğer doğmuş tüm çocuklardan apayrı bir sistem. Parmak izine kadar.. Elbette tecrübeleriyle yol gösterebilirler, ama dogma gibi dayatarak değil. "Belki" lerle.. Başka bir açıdan bakılması için. Rahatlatmak için.. Ama "şöyledir, şundandır, şu yüzden" gibi saçma açıklamalar doğru değil.
Bebeğiniz size emanet edilmiş, yegane bir sistem şu anda. Kendi dinamikleri var ve onu en iyi siz hissedersiniz.
Tecrübeleri üslubunca anlattığı sürece kendisini dinlemekten zevk bile alabilirsiniz. Ama işte büyükler ve üslup meselesi.. Tam bir fiyasko çoğunluğu...
Siz, bebeğinizin şu an ihtiyacı olan "Tek" şeysiniz... Rahat olun.. hislerinize güvenin..
Allah yardımcınız olsun inşallah..