Lahusalık bu mu? Geçer mi?

Lohusalığımın ilk 20 gününü eşimden ayrı, kayınvalidemlerle geçirmek zorunda kaldım. Mecburi bi durumdu. O halimde her şeyi alttan alan görmezden gelen, herkesi idare eden yine bendim. Depresyona falanda girmedim.

Sanırım bu ekstra ilgi, anlayış, günlük yaşamın dışında bir beklenti içine girdiğinde oluyor. Gayet normal, herkesin doğum yaptığını ve lohusa olduğunu hissettiğinde rutine dönüyorsun.

İyi bir çözüm mü bilmiyorum. Ama hayatım boyunca kesintisiz duygusal destek hizmeti veren biriyle tanışmadım. O yüzden yüklerinizin altından tek kalkın. Eşinize bilenmek için sebepler aramayın.
Bende 2 haftadan biraz fazlasını kayınvalidemle geçirdim
Hemde kendisi benden daha lohusa benden daha fazla ilgiye muhtaç durumdaydı
Eşimde benimle ilgilenirken annesinin durumuna bakınca onu da ihmal edemiyordu
O iki haftada çok şey gördüm yaşadım sadece susmayı tercih ettim çünkü dedim kayinvalideligin ruhu bu
Sonsuz ilgi sevgi bekleyen biri değilim
Abla hasta ve durumu pek iyi değil
Üstüne bebeğim uykusuzluk kayınvalide stresi eklenince istemesende giriyorsun depresyona
Malesef
 
Günaydın hanımlar
Konuyu fazlaca uzatmadan derdimi anlatacağım
Bebeğimı kucağıma alalı 25 gün oldu
Çok şükür ikimizde iyiyiz ve sağlıklıyız
Ama öyle büyük bir problemim var ki sizden fikir bekliyorum
Kızlar ben eşini çok seven ve değer veren bir kadınım
Kocacı biriydim hatta
Ama doğumdan sonra eşimden acayip gıcık kapmaya başladım
Hiç eve gelmese nerdesin demiyorum
Aramasa aramiyorum ve birsey söyleyince tersleyip duruyorum
Konuşmuyorum muhabbet etmiyorum
Hatta sana acayip gıcığım bile dedim
Kisacasi adamın yüzünü görmek istemiyorum
Eşim çok iyi birisi bana çok güzel hamilelik lohusalık yaşattı hani incitmedi kırmadı ama neden böyle oldu bilmiyorum
Taktım kafaya adamı
Konuşurken sürekli bozasım geliyor felan
Off kızlar çok dağınık anlattım kusuru ma bakmayın var mı geçecek diyen?

kendim de bebek düşündüğüm bir anda bu konu hiç olmadı hiç....
gerçekten adamın bi yanlışı vs olmadı ama böyle mi hissediyorsunuz?
en büyük korkum bu.
umarım geçiyordur.
 
kendim de bebek düşündüğüm bir anda bu konu hiç olmadı hiç....
gerçekten adamın bi yanlışı vs olmadı ama böyle mi hissediyorsunuz?
en büyük korkum bu.
umarım geçiyordur.
Yok canım eşim gayet iyi anlayışlı bir insandır
Soyle diyeyim öğlen araları gelip bana yemek bile hazırladı ama yok icimde bir farklı patlama var
Neden böyle bilmiyorum
Ablam rahatsız yanında olamıyorum buda daha kötü yapıyor beni galiba
 
Yok canım eşim gayet iyi anlayışlı bir insandır
Soyle diyeyim öğlen araları gelip bana yemek bile hazırladı ama yok icimde bir farklı patlama var
Neden böyle bilmiyorum
Ablam rahatsız yanında olamıyorum buda daha kötü yapıyor beni galiba

geçmiş olsun
şu an yanında olmanız gereken küçük bir canlı var
öyle düşünün
biraz çıkıp dolaşsanız mı acaba?
 
Umarim benim ki en kisa süreninden olur


Ben kavuştum canım
Sende beklemeye başladın galiba :)
Ayy hiç sorma çiçekler hediyeler bir sürü ama hep bir suçlu arıyorum
İçsel olarak acaba anne olmamam mi gerekliydi diyorum
Bilmiyorum yaa karma karışık duygular :KK43:
valla ben su an bile o moddayım her midem bulandıgında al sana cocuk işte cok istiyodun ya diye bagırıyorum :D
geçicek bence tecrubeli olanlar daha iyi bilir tabi bu durumları ama seviyosun sonucta eşini bi anda nefret edemicene göre:KK35:
 
Ben eşime sen izne ayrıl ben ise gideyim diyorum
Bebeğim çok küçük olduğu için sadece kendimi süt makinası gibi hissediyorum :KK43:
Belki karsılık vermeye başlayınca daha güzel olur hersey :KK66:

Kesinlikle. Bebeğin gözünün önünde geliştikçe ona odaklanacaksın zamanla hormonlar da normale dönecek emin ol. Bir de regl olmaya başladın mı tamamdır.. :KK48:

Anneye bağımlı bir bebeğin varlığı bocalama sebebidir zaten. Sana ne kadar çok ihtiyacı olduğunu bilincinde olduğun için de streslisin. Bu ihtiyaç hiç bitmez tabi de biraz büyüyünce eşine falan daha rahat bırakırsın.
Ben eşim akşam gelince bırakıp 10-15 dakika marketleri gezdiğimi bilirim. Sanki sosyalleşiyordum. O kadar bunalırdım evde. :KK48:

Eşini ayrı tutma bebek bakımında mesela. Sinir olsan bile zorla kendini. Banyosunu beraber yaptırın.
 
Evet lohusalık :)
Hayırlı olsun bebisin...
 
Günaydın hanımlar
Konuyu fazlaca uzatmadan derdimi anlatacağım
Bebeğimı kucağıma alalı 25 gün oldu
Çok şükür ikimizde iyiyiz ve sağlıklıyız
Ama öyle büyük bir problemim var ki sizden fikir bekliyorum
Kızlar ben eşini çok seven ve değer veren bir kadınım
Kocacı biriydim hatta
Ama doğumdan sonra eşimden acayip gıcık kapmaya başladım
Hiç eve gelmese nerdesin demiyorum
Aramasa aramiyorum ve birsey söyleyince tersleyip duruyorum
Konuşmuyorum muhabbet etmiyorum
Hatta sana acayip gıcığım bile dedim
Kisacasi adamın yüzünü görmek istemiyorum
Eşim çok iyi birisi bana çok güzel hamilelik lohusalık yaşattı hani incitmedi kırmadı ama neden böyle oldu bilmiyorum
Taktım kafaya adamı
Konuşurken sürekli bozasım geliyor felan
Off kızlar çok dağınık anlattım kusuru ma bakmayın var mı geçecek diyen?
Bende tam tersi bebeği başkalarına baktırıp sürekli eşimle ilgilenmek istiyorum sanki çocuğum olduğu için eşime suçluluk duyuyorum, 9 günlük oldu kızım ama çok çaresizim. Herkese bakıyorum çocuklu nasıl mutlu oluyorlar böyle diyorum inşallah lohusalık çıkmazıdır en yakın zamanda geçmesini diliyorum.
Size ayrıyetten sormak istediğim , bende kayınvelidemlerleyim genç görümcemde var baya işe yarıyor bırakıyorum bebişi rahatlıkla ama siz kendi evinize geçtiğinizde daha rahat psikolojide oldunuz mu yoksa yardımcı varken daha mı iyiydiniz?
 
Bende tam tersi bebeği başkalarına baktırıp sürekli eşimle ilgilenmek istiyorum sanki çocuğum olduğu için eşime suçluluk duyuyorum, 9 günlük oldu kızım ama çok çaresizim. Herkese bakıyorum çocuklu nasıl mutlu oluyorlar böyle diyorum inşallah lohusalık çıkmazıdır en yakın zamanda geçmesini diliyorum.
Size ayrıyetten sormak istediğim , bende kayınvelidemlerleyim genç görümcemde var baya işe yarıyor bırakıyorum bebişi rahatlıkla ama siz kendi evinize geçtiğinizde daha rahat psikolojide oldunuz mu yoksa yardımcı varken daha mı iyiydiniz?

Canım ben kendi evimdeydim hep
Kayınvalidem ler yanıma geldi
Soyle diyeyim evimizde ki kalabalık dağılıp oğlumla baş başa kalınca daha rahatladık
Bide ben bebeği mi kimseye guvenemedigim için birakmadim
 
Bende tam tersi bebeği başkalarına baktırıp sürekli eşimle ilgilenmek istiyorum sanki çocuğum olduğu için eşime suçluluk duyuyorum, 9 günlük oldu kızım ama çok çaresizim. Herkese bakıyorum çocuklu nasıl mutlu oluyorlar böyle diyorum inşallah lohusalık çıkmazıdır en yakın zamanda geçmesini diliyorum.
Size ayrıyetten sormak istediğim , bende kayınvelidemlerleyim genç görümcemde var baya işe yarıyor bırakıyorum bebişi rahatlıkla ama siz kendi evinize geçtiğinizde daha rahat psikolojide oldunuz mu yoksa yardımcı varken daha mı iyiydiniz?
Öncelikle hayırlı olsun bebeğiniz ilk 20 gün Bende kocacı olmuştum resmen bebeği sevdiğinde kıskanıyodum adamı :) herşeye ağlıyodum bide bebeğim çok uykusuz gazlı sürekli ağlayan bir bebekti haliyle uykusuzluk ve yorgunluk cabasıydı ben kendi anneme gittim kızım saolsun annemi bile çileden çukarmayı başarmıştı :)) ama 40 ımdan sonr eve geldim annem gelip gitmeye devam etti sonra anneannem rahatsızlanınca şehir dışına çıkmak zorunda kaldı kendimi o kadar çaresiz hissetimki bir panikledim napıcam ben kendi başıma nasıl bakıcam dedim sadece 10 gün zorlandım o 10 gündede saolsun eşime sabah 5 te yedirdikten çocuğu verirdim ona gider 1-2 saat uyurdum sonra 3. Ayı bitince gaz sorunları bitti çok şükür yavaş yavaş düzene girdi ama lohusalık sendromu bende 20 gün sürdü ama hiç bitmeyecek sandım ömür boyu çocuğum böyle huysuz bende depresyonla kalıcam sandım şimdi 5 ayı bitti zaman ne çabuk geçmiş ben ne manyakmışım diyorum :) ama hormonlardan dolayı yapılacak çokta bişey yok maalesef :)
 
Bende de esime karsi degilde anneme karsi olmustu.Halada biraz biraz devam eder.dogumdan sonra anneme karsi cok sinirliydim her yaptigi hareket bana batar olmustu .oksurmesi yemek yemesi bana biseyler soylemesi ... neler neler.halbuki annem melek gibi dunyalar iyisi bi kadin .ama nedense çok sinirimi bozuyodu.onu uzdugum icinde ayrica uzuluyodum agliyodum
 
Back
X