• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

lanet olsun içimdeki insan sevgisine...

Sanki beni anlatmışsınız.

Ben ilk önce kişilik ve yapı olarak arkadaş kalabileceklerimi seçtim kendimce.

Özellikle evlendikten sonra bu tabii dahada değişti ve neticede evli çocuklu insanlar birer ikişer çevremde bulunmaya başladı.

Kendileri ile zırt pırt görüşmeyiZ çünkü sizinde dediğiniz gibi kendimden vazgeçer ama arkadaştan vazgeçmezdim ve daha temkinli davranmak istedim.

Maksimum haftada 1 bilemedin 2 defa görüşürüz birbirimizi kahvaltiya veya kahve içmeye çağırırıZ.
İnanın buda zaten yetiyor, evli misiniz çocuğunuz varmi bilmiyorum çünkü fazlasına vakitte olmuyor.
Bekarken ben şahsen abartıyordum ve denildiği gibi fazla muhabbet tez ayrılık getirdi.

Whatsappde ise 2-3günde bir nasılsın hastalanmışsa nasıl oldun çocuk bebis nasıl diye bir kaç dakika sohbet etmeye çalışıyoruZ. Yani iyiyiz ama mesafeliyiZ.

Ben yazamazsam onlar yazar,onlar yazamazsa ben. Şimdiki aklım olsa Bekarken yaptığım gibi kimsenin totosunu kaldırmazdım. Gerçi bazen can sıkıntısı ve kendi problemlerimden uzaklaşmak için başkalarına yardım etmeye çabaladım ve dozunu kaçırdım.

Ama kendinizi alıştırmak adına mesela whatsapp kullanıyorsanız bir haftalığına silin bende böyle yaptım insan alışıyor zamanla.
 
Fedakarlık " karşılıksız" olur. Zaten bunun için adına fedakarlık deniyor. Fazla beklentilisiniz. İnsanlar sizi, sizin onları koyduğunuz mertebeye koymak mecburiyetinde değil. Birisi sizin için çok önemli olur, ama siz o kişi için o kadar da üstte değilsinizdir. Bir de herkesin kendi hayatı, meşguliyetleri var. Sizinle ilgilenmek için fazlasıyla kendi dertleriyle meşgul olabilirler. Bir mesajınızda bu sorundan dolayı hastalık sahibi bile olduğunuzu yazmışsınız. Sizin kendinizle daha büyük sorununuz olduğunu düşündürttü bu bana. Siz buna odaklanın bence. Ne alaka millet için hasta olmak yani, o kadar da değil...
 
fedakarlık karşılıklı olandır,bir taraf feda ederken diğer taraf kar ediyorsa o fedakarlık değildir demişti birisi.Söylediklerinizde çok haklısınız.Ama sanırım yalnızlığı sevmediğimden hep idare eden taraf oluyorum
seni çok iyi anlıyorum ,beklenti içinde olmuyor insan,her zaman insanların dertlerine derman oluyorsun gönülden yapıyorsun bunu ama gün geliyor senin bir derdin oluyor dermanın yine kendin oluyorsun ,yalnızlığı sevmemen değil mesele iyilik sever olman o yüzden yardımları geri çevirmiyorsun
 
Sanki beni anlatmışsınız.

Ben ilk önce kişilik ve yapı olarak arkadaş kalabileceklerimi seçtim kendimce.

Özellikle evlendikten sonra bu tabii dahada değişti ve neticede evli çocuklu insanlar birer ikişer çevremde bulunmaya başladı.

Kendileri ile zırt pırt görüşmeyiZ çünkü sizinde dediğiniz gibi kendimden vazgeçer ama arkadaştan vazgeçmezdim ve daha temkinli davranmak istedim.

Maksimum haftada 1 bilemedin 2 defa görüşürüz birbirimizi kahvaltiya veya kahve içmeye çağırırıZ.
İnanın buda zaten yetiyor, evli misiniz çocuğunuz varmi bilmiyorum çünkü fazlasına vakitte olmuyor.
Bekarken ben şahsen abartıyordum ve denildiği gibi fazla muhabbet tez ayrılık getirdi.

Whatsappde ise 2-3günde bir nasılsın hastalanmışsa nasıl oldun çocuk bebis nasıl diye bir kaç dakika sohbet etmeye çalışıyoruZ. Yani iyiyiz ama mesafeliyiZ.

Ben yazamazsam onlar yazar,onlar yazamazsa ben. Şimdiki aklım olsa Bekarken yaptığım gibi kimsenin totosunu kaldırmazdım. Gerçi bazen can sıkıntısı ve kendi problemlerimden uzaklaşmak için başkalarına yardım etmeye çabaladım ve dozunu kaçırdım.

Ama kendinizi alıştırmak adına mesela whatsapp kullanıyorsanız bir haftalığına silin bende böyle yaptım insan alışıyor zamanla.
evliyim bir oğlum var 14 yaşında.ben haftada bir gün görüşebilmeye razıyım zaten herkesin sorumlulukları var .Ama işte dediğiniz gibi herkese<ederi kadar değer vermeyi beceremiyorum sanırım
 
Fedakarlık " karşılıksız" olur. Zaten bunun için adına fedakarlık deniyor. Fazla beklentilisiniz. İnsanlar sizi, sizin onları koyduğunuz mertebeye koymak mecburiyetinde değil. Birisi sizin için çok önemli olur, ama siz o kişi için o kadar da üstte değilsinizdir. Bir de herkesin kendi hayatı, meşguliyetleri var. Sizinle ilgilenmek için fazlasıyla kendi dertleriyle meşgul olabilirler. Bir mesajınızda bu sorundan dolayı hastalık sahibi bile olduğunuzu yazmışsınız. Sizin kendinizle daha büyük sorununuz olduğunu düşündürttü bu bana. Siz buna odaklanın bence. Ne alaka millet için hasta olmak yani, o kadar da değil...
sadece insan ilişkilerinden kaynaklı değil benim rahatsızlıklarım en önemli olanı söyliyim 20 yıldır tip 1 diyabetim mesela...ama ilişkilerin yoruculuğu hastalıklarımı negatif etkiliyor diyebilirim
 
evliyim bir oğlum var 14 yaşında.ben haftada bir gün görüşebilmeye razıyım zaten herkesin sorumlulukları var .Ama işte dediğiniz gibi herkese<ederi kadar değer vermeyi beceremiyorum sanırım


Hatta iyice hareketleri beni bozan ama bana gelen işi düşünce arayan insanlar benim olaya uyandığımı anlayinca beni heryerden engellediler ama laf sokma ima tartışma olmadan xD ben onları idare ettim sustum ama hanfendi ler gemileri yakıp gittiler. Öylelerine dönecek limani bırakmayın
 
Bende bu kadar insanlara yaranmaya calisan yada gereginden fazlaüstune düşen, fedakarlik yapan diyeyim boyle tipleri hiç samimi bulmuyorum. Eminim icinizden gelerek yapiyorsunuzdur. Samimiyetsiz demiyorum size suan ama ben disardan bir göz olarak kendi cevremdeki boyle insanlara o sekilde bakıyorum yani sadece bunu anlatmak istiyorum.
Yani bu kadar pervane olmayın, herşeyinizi ortaya koymayın gerçekten gerek yok. Arkadaş olmak istiyorsaniz tabiki sizin seceneginiz ama belli bir sınırda olması daha sağlıklı olur sizin için.
 
Bende bu kadar insanlara yaranmaya calisan yada gereginden fazlaüstune düşen, fedakarlik yapan diyeyim boyle tipleri hiç samimi bulmuyorum. Eminim icinizden gelerek yapiyorsunuzdur. Samimiyetsiz demiyorum size suan ama ben disardan bir göz olarak kendi cevremdeki boyle insanlara o sekilde bakıyorum yani sadece bunu anlatmak istiyorum.
Yani bu kadar pervane olmayın, herşeyinizi ortaya koymayın gerçekten gerek yok. Arkadaş olmak istiyorsaniz tabiki sizin seceneginiz ama belli bir sınırda olması daha sağlıklı olur sizin için.
işte ben yaranmaya çalışmak ,sevimli olmak amacı gütmeden sadece kendim oluyorum .Yani mizacımın beni yaraladığından bahsediyorum.Dışardan bakıldığında öyle gözüküyoda olabilir.
 
Karşılık beklemek gibi düşünülmüş ama başka bir durum var. Sen bu şekilde davranmayı doğru bulduğun için sana da öyle davranmaları gerektiğini düşünüyorsun. Aslında haklısın ama herkes her şeye aynı oranda önem vermiyor. Onlar belki aramasan çok takılmayacaklar. Aradığın zaman mutlaka hoşlarına gidiyordur ama onların kafasında aramak gerekir şeklinde bir düşünce yok. Seni sevmedikleri veya önemsemedikleri için değil. Nezaketle, dolayısıyla yetişme tarzıyla veya karakterle alakalı olabilir.
 
Geztapo seni gördüğüme sevindim mi desem, dert topiğinde gördüğüme üzüldüm mü desem bilrmedim
En iyi sana bir süredir sormak istediğim soruyu sorayım da cuk otursun;

Yari yil tatilinde annene gelcen mi ? Gelirsen görüşelim?
;)
 
Karşılık beklemek gibi düşünülmüş ama başka bir durum var. Sen bu şekilde davranmayı doğru bulduğun için sana da öyle davranmaları gerektiğini düşünüyorsun. Aslında haklısın ama herkes her şeye aynı oranda önem vermiyor. Onlar belki aramasan çok takılmayacaklar. Aradığın zaman mutlaka hoşlarına gidiyordur ama onların kafasında aramak gerekir şeklinde bir düşünce yok. Seni sevmedikleri veya önemsemedikleri için değil. Nezaketle, dolayısıyla yetişme tarzıyla veya karakterle alakalı olabilir.
çok doğru bir tespit insanların öncelikleri ve benimkiler farklı sanırım bunu anlamalıyım.
 
Geztapo seni gördüğüme sevindim mi desem, dert topiğinde gördüğüme üzüldüm mü desem bilrmedim
En iyi sana bir süredir sormak istediğim soruyu sorayım da cuk otursun;

Yari yil tatilinde annene gelcen mi ? Gelirsen görüşelim?
:KK66:
gelicem inşallah canım ben de çok isterim .faceden mesaj atıcam sana bakarsın tatlım
 
Back
X